أصول الإستنباط بين الكتاب و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها

آیا به نظر شما، شارع کتاب و سنت در ناحیه بلاغی و فصاحی در تعبیر کوتاهی کرده تا نیازی به این تبیینات و تفنینات دلالی اختراعی باشد؟ درحالی‌که علوم دیگری هست که اصلاً نیازی به اصول لفظیه ندارند مانند کیمیا و فیزیک و ... در واقع هیچ‌کدام از آموزگاران یا آموزندگان این علوم هیچ‌وقت به اصول لفظی دلالی، فکر نمی‌کنند و کارشان را به بهترین وجه انجام می‌دهند. پس چگونه است که فقه و سایر علوم اسلامی به این اصول لفظی طولانی وابسته‌اند درحالی‌که الفاظ کتاب و سنت (مخصوصاً کتاب) ابهام ندارد. گیریم که ابهامی داشته باشد؛ آن‌وقت مرجع رفع آن، لغت و عرف تخاطب خواهد بود نه سایر متکلفات. آیا می‌توان گفت، شارع نسبت به قواعد اصول عملیه و سایر قواعد فقهی که ما در استنباط احکام شرعی به اصول و قواعد آن محتاجیم اهمال کرده است؟ هرگز! پس مثلث قواعد دلالی و اصول عملی و قواعد فقهی که هندسه استنباط در ماده‌اش را تشکیل می‌دهد، در شاکله خودش اصالتاً از کتاب و رسالت از سنت استخراج می‌شود و در این امر هیچ نیازی به فلسفه‌های مختلف و متفاوت ندارد و بر ما است که بعد از فحص از حکم فطرت سلیم و عقل سلیم (فهم عرفی و عقلای عالم نه مباحث فلسفی) از راه‌های آن یعنی قرآن و سنت، داخل مدینه استنباط شویم. چراکه الله تعالی شناخت احکامش را بر ظنون متضاد و مشابهات آن، بنا نکرده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص11-13</ref>