مستوفی، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

«عبدالله مستوفى» نويسنده كتاب (شرح زندگانى من) در سال 1294ق1255/ش در محله سرچشمه تهران متولد شد و در خانواده‌اى متدين و برجسته تربيت يافت. او جزء نخستين فارغ التحصيلان مدرسه سياسى بود كه به ابتكار ميرزا حسن خان مشيرالدوله (بعدها پيرنيا) تاسيس شده بود. مستوفى در آن‌جا زبان فرانسه را فراگرفت و با على اكبر دهخدا آشنا شد. اين ارتباط، به رغم پنج سال و نيم دورى از ايران، به سبب كار در سفارت ايران در پترزبورگ روسيه، هم‌چنان برقرار ماند. گرچه عمده سال‌هاى زندگى مستوفى با رجال دولتى و در فراز و نشيب امور مملكت و تجربه كارى‌هاى مختلف سپرى شد، اما او از روزگار جوانى به نويسندگى رغبت تمام داشت.

برخى آثار علمى وى عبارت‌اند از: ترجمه «انقلاب فرانسه كبير»، «ابطال الباطل»، «محاكمه انسان و حيوان»، «چهل ساعت محاكمه»، اما مهم‌ترين اثر وى كه در سه جلد و در طول پنج سال، نگاشته شده است، يكى از زيباترين و مانده‌گارترين نمونه‌هاى حسب‌حال‌نويسى در ادب فارسى به‌شمار مى‌آيد. اين كتاب، تصوير زندگى روزانه مردم در صد سال پيش مى‌باشد كه به زبان ساده و روان نگاشته شده است. وسعت دامنه اطلاعات و نكته‌يابى نويسنده و نيز دقت او در مشاهده، بر ارزش كارش افزوده است. وى در 24 آذر 1329ش در هفتاد و چهار سالگى در گذشت.

در بازگشت به تهران، به رياست اداره كل ثبت اسناد و املاك منصوب شد. او مولف اثر سه جلدى شرح زندگانى من (انتشارات زوار تهران) است.