۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مى دهد' به 'میدهد') |
جز (جایگزینی متن - 'مى شود' به 'میشود') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
حاكم پس از مقدمهاى راجع به تعريف تفسير و تاويل و تفاوت آن دو، اصول حاكم در تفسيرش را مطرح و آنها را مورد بررسى قرار میدهد، وى فهم لغات را راهى كليدى براى معرفت قرآن دانسته و در نظر گرفتن وضع لغات و حال متكلم را در فهم دلالت كلام معتبر میداند، نگارنده در ادامه به اصول و قواعد او اشاره میكند. | حاكم پس از مقدمهاى راجع به تعريف تفسير و تاويل و تفاوت آن دو، اصول حاكم در تفسيرش را مطرح و آنها را مورد بررسى قرار میدهد، وى فهم لغات را راهى كليدى براى معرفت قرآن دانسته و در نظر گرفتن وضع لغات و حال متكلم را در فهم دلالت كلام معتبر میداند، نگارنده در ادامه به اصول و قواعد او اشاره میكند. | ||
#در قرآن هرچه معنا نداشته باشد يا معناى آن فهميده | #در قرآن هرچه معنا نداشته باشد يا معناى آن فهميده نمیشود وجود ندارد. | ||
#تفسير قرآن مختص به پيامبر(ص) و قدما نمیباشد بلكه اگر شرايط كلام موجود باشد هر عاقلى كه مى تواند مراد متكلم را بفهمد و استدلال به امور عقلى كند میتواند قرآن را هم بفهمد، اگر ما مراد كلام پيامبر(ص) را میتوانيم بفهميم، پس كلام خداوند را هم كه ما را مخاطب قرار داده است میتوانيم بفهميم. | #تفسير قرآن مختص به پيامبر(ص) و قدما نمیباشد بلكه اگر شرايط كلام موجود باشد هر عاقلى كه مى تواند مراد متكلم را بفهمد و استدلال به امور عقلى كند میتواند قرآن را هم بفهمد، اگر ما مراد كلام پيامبر(ص) را میتوانيم بفهميم، پس كلام خداوند را هم كه ما را مخاطب قرار داده است میتوانيم بفهميم. | ||
#تفسير باطنى و امام را، راه معرفت قرآن دانستن باطل است. | #تفسير باطنى و امام را، راه معرفت قرآن دانستن باطل است. |
ویرایش