۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
باآنكه هروى ادعا مىكند نظر پزشکان هندى درست است، در عمل بيشتر به پزشکان حوزهى يونانى، ايرانى و ديگر پزشکان جهان اسلام استناد كرده است؛ مانند [[جالینوس]] (82 بار)، دسيقوريدس (61 بار)، محمد [[رازی، محمد بن زکریا|زكرياى رازى]] (9 بار)، يوحنا (91 بار) و ماسرجو (7 بار). اما تنها به پنج نفر از پزشکان هندى، بهويژه راطا سريفركوادت هريك (6 بار) استناد كرده است. ادعاى ديگر هروى اين است كه كتابهاى پيشينيان و پزشکان معاصر خود را خوانده است. اما بايد گفت كه به برخى از آنها هيچ اشارهاى نكرده است. از جمله به [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|ابوعلى سينا]] و آثار او استنادى نجسته و «از على بن عباس مجوسى ذكرى نكرده... و به ابوماهر موسى بن يوسف سيار كه از همه متقدمان به او نزدیک تر بوده، فقط دو بار استناد كرده است»<ref>همان</ref> | باآنكه هروى ادعا مىكند نظر پزشکان هندى درست است، در عمل بيشتر به پزشکان حوزهى يونانى، ايرانى و ديگر پزشکان جهان اسلام استناد كرده است؛ مانند [[جالینوس]] (82 بار)، دسيقوريدس (61 بار)، محمد [[رازی، محمد بن زکریا|زكرياى رازى]] (9 بار)، يوحنا (91 بار) و ماسرجو (7 بار). اما تنها به پنج نفر از پزشکان هندى، بهويژه راطا سريفركوادت هريك (6 بار) استناد كرده است. ادعاى ديگر هروى اين است كه كتابهاى پيشينيان و پزشکان معاصر خود را خوانده است. اما بايد گفت كه به برخى از آنها هيچ اشارهاى نكرده است. از جمله به [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|ابوعلى سينا]] و آثار او استنادى نجسته و «از على بن عباس مجوسى ذكرى نكرده... و به ابوماهر موسى بن يوسف سيار كه از همه متقدمان به او نزدیک تر بوده، فقط دو بار استناد كرده است»<ref>همان</ref> | ||
چنانكه پيش از اين آمد، نثر علمى فارسى با اين كتاب آغاز شده است؛ بنابراین داراى سادگى و روانى نثر فارسى در سدههاى آغازين است. [[صفا، ذبیحالله|ذبيحالله صفا]]، نثر آن را ساده و روان و گويا مىداند. معين نيز انشاى آن را ساده و داراى ويژگىهاى نثر كهن دانسته است... متن داراى جملههاى كوتاه و فعلهاى ساده است و از واژههاى دشوار فارسى و عربى تهى است و اصطلاحات فنى و سنگين عربى در آن نيست. نثر زيبا، روان و | چنانكه پيش از اين آمد، نثر علمى فارسى با اين كتاب آغاز شده است؛ بنابراین داراى سادگى و روانى نثر فارسى در سدههاى آغازين است. [[صفا، ذبیحالله|ذبيحالله صفا]]، نثر آن را ساده و روان و گويا مىداند. معين نيز انشاى آن را ساده و داراى ويژگىهاى نثر كهن دانسته است... متن داراى جملههاى كوتاه و فعلهاى ساده است و از واژههاى دشوار فارسى و عربى تهى است و اصطلاحات فنى و سنگين عربى در آن نيست. نثر زيبا، روان و پاکيزهاى دارد و گاه به اوج سادگى مىگرايد<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
بهار، شمارى از ويژگىهاى نثر اين كتاب را برشمرده است: اوى بهجاى او؛ پيغامبران بهجاى پيغمبران؛ به كار بردن جمعهاى فارسى بهجاى جمعهاى عربى، چون: عالمان و طبيبان؛ بنا كنم بهجاى تأليف كنم؛ برآيد بهجاى بگذرد و..<ref>همان</ref> | بهار، شمارى از ويژگىهاى نثر اين كتاب را برشمرده است: اوى بهجاى او؛ پيغامبران بهجاى پيغمبران؛ به كار بردن جمعهاى فارسى بهجاى جمعهاى عربى، چون: عالمان و طبيبان؛ بنا كنم بهجاى تأليف كنم؛ برآيد بهجاى بگذرد و..<ref>همان</ref> |
ویرایش