احمدی فقیه، محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

ايشان به خاطر سيادت مادرش، به «حاج ميرزا محمدحسن» مشهور است. درباره اجداد پدرش نيز گفته شده كه آنان از سادات بوده‌اند و از بحرين به ایران تبعيد شده‌اند و يا مهاجرت كرده‌اند و برای رعايت مصالحى، مانند حفظ جانشان، عمامه سفيد بر سر بسته‌اند.

تحصيل علوم دينى را نزد پدرش آغاز كرد. بعد از فوت پدر، او و برادرش، نزد غلام‌رضا فقيه يزدى خراسانى به فراگيرى علوم دينى ادامه دادند. دروس سطح را نزد دانشمندانى همچون: [[آیت‌اللهی، مهدی|آيت‌اللهى]]، علومى، شهيد صدوقى و طباطبايى سلطانى [[بروجردی، حسین|بروجردى]] فراگرفت. از ديگر اساتيد ايشان مى‌توان به: [[گلپایگانی، محمدرضا|سيد‌‎محمدرضا گلپايگانى]]، [[اراکی، محمدعلی|محمدعلى اراكى]]، محقّق، فكور، [[حائری، مرتضی|مرتضى حائرى يزدى]]، سيد‌‎رضا بهاءالدّينى، [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] و... اشاره نمود. ايشان با پشتكار فراوان و بهره بردن از محضر اساتيد گرانقدر، به مرتبه اجتهاد نائل گرديد.

تدريس خارج فقه و اصول و علوم اسلامى در حوزه علميه قم، تدريس خارج مباحث قرآنى به ویژه احكام القرآن و چندين دوره اصول تفريعى و پاره‌اى از کتاب‌هاى فقهى با اشاره به مسائل جديد و مقايسه با قانون مدنى، عرفان، فلسفه، كلام و بعضى از مباحث هيئت، از فعالیت‌های علمى ايشان است.

#احكام القرآن (سلسله درس‌هاى دوره تخصصى علوم قرآن در حوزه علميه قم)

#مقدمه و تعليق بر قاعده لاضرر مرحوم ميرزاى نائينى

#حاشيه بر مناسك [[خ‍م‍ی‍ن‍ی‌، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره)