پرش به محتوا

خاطرات ممتحن‌الدوله (زندگی نامه میرزا مهدی‌خان ممتحن‌الدوله شقاقی): تفاوت میان نسخه‌ها

(لینک درون متنی)
خط ۳۶: خط ۳۶:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
پيرامون شخصيت "[[ممتحن‌الدوله، مهدی|ميرزا مهدى خان شقاقى" (ممتحن‌الدوله)]] مى‌خوانيم كه وى، اولين مهندس (آرشيتكت) ايران است. در سال 1263 ه.ق (1223 ه. ش. و 1843 م.) در تهران، محله سنگلج كه مركز سلطنت آن زمان تهران بود، متولد شد. پس از چند سال تحصيل در مكتب سرخانه و در مدرسه دارالفنون جديد التأسيس در سال 1276 ه.ق. (1236 ه. ش. و 1857 م.) بر اثر يك سلسله اتفاقات خانوادگى به دستور شخص "ناصرالدين شاه" با اولين هيأت محصلين به پاريس (فرانسه) اعزام شد و پس از اتمام تحصيلات متوسطه و اخذ گواهينامه مهندسى معمارى در مدرسه عالى "اكل نورمال سوپريور دوپارى" و دانشكده معمارى (آرشيتكتور) پاريس در سال 1243 ه. ش. (1864 م.) به ايران بازگشت.
پيرامون شخصيت "[[ممتحن‌الدوله، مهدی|ميرزا مهدى خان شقاقى" (ممتحن‌الدوله)]] مى‌خوانيم كه وى، اولين مهندس (آرشيتكت) ايران است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7997/1/17 مقدمه کتاب، ص7]</ref> در سال 1263 ه.ق (1223 ه. ش. و 1843 م.) در تهران، محله سنگلج كه مركز سلطنت آن زمان تهران بود، متولد شد. پس از چند سال تحصيل در مكتب سرخانه و در مدرسه دارالفنون جديد التأسيس در سال 1276 ه.ق. (1236 ه. ش. و 1857 م.) بر اثر يك سلسله اتفاقات خانوادگى به دستور شخص "ناصرالدين شاه" با اولين هيأت محصلين به پاريس (فرانسه) اعزام شد و پس از اتمام تحصيلات متوسطه و اخذ گواهينامه مهندسى معمارى در مدرسه عالى "اكل نورمال سوپريور دوپارى" و دانشكده معمارى (آرشيتكتور) پاريس در سال 1243 ه. ش. (1864 م.) به ايران بازگشت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7997/1/17 همان]</ref>


از جمله آثار مشهور وى مى‌توان به ساختمان‌هاى مسجد سپهسالار (شهيد مطهرى فعلى)، مجلس شوراى ملى، پارك اتابك و قصر فيروزه اشاره كرد كه طراحى و نقشه‌كشى آنها را شخصأ انجام داده و در اتمام آنها نظارت نموده است.
از جمله آثار مشهور وى مى‌توان به ساختمان‌هاى مسجد سپهسالار (شهيد مطهرى فعلى)، مجلس شوراى ملى، پارك اتابك و قصر فيروزه اشاره كرد كه طراحى و نقشه‌كشى آنها را شخصأ انجام داده و در اتمام آنها نظارت نموده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7997/1/25 همان، ص25]</ref>


[[ممتحن‌الدوله، مهدی|(ممتحن‌الدوله)]] در خاطرات خود پيرامون چگونگى نيل به لقب [[ممتحن‌الدوله، مهدی|ممتحن‌الدوله]] مى‌نويسد كه به علت ترجمه و تأليف كتاب حقوق بين‌المللى و نيز تشويق وزارت خارجه به افتتاح مدرسه علوم سياسى و نوشتن پروگرام اين مدرسه با همكارى "سعدالدوله" به لقب [[ممتحن‌الدوله، مهدی|ممتحن‌الدوله]] و عنوان جنابى مفتخر و به دريافت مبلغ هشتصد تومان اضافه مواجب و رتبه امير تومانى نايل شد و بعدأ داراى نشان و تمثال ناصرالدين شاهى گرديد.
[[ممتحن‌الدوله، مهدی|(ممتحن‌الدوله)]] در خاطرات خود پيرامون چگونگى نيل به لقب [[ممتحن‌الدوله، مهدی|ممتحن‌الدوله]] مى‌نويسد كه به علت ترجمه و تأليف كتاب حقوق بين‌المللى و نيز تشويق وزارت خارجه به افتتاح مدرسه علوم سياسى و نوشتن پروگرام اين مدرسه با همكارى "سعدالدوله" به لقب [[ممتحن‌الدوله، مهدی|ممتحن‌الدوله]] و عنوان جنابى مفتخر و به دريافت مبلغ هشتصد تومان اضافه مواجب و رتبه امير تومانى نايل شد و بعدأ داراى نشان و تمثال ناصرالدين شاهى گرديد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7997/1/273 همان، ص273]</ref>


وى در تمام مدت وزارت امور خارجه "قوام‌الدوله" مقام مستشارى داشت و در سفر ناصرالدين شاه به اروپا ملتزم ركاب بود. در سفر اول "مظفرالدين شاه" به اروپا نيز در ركاب بود؛ ولى از پطرزبورغ مأمور كميسارياى راه انزلى به تهران شد. وى تا مدتها بعد مقام مستشارى وزارت خارجه را حفظ كرد.
وى در تمام مدت وزارت امور خارجه "قوام‌الدوله" مقام مستشارى داشت و در سفر ناصرالدين شاه به اروپا ملتزم ركاب بود. در سفر اول "مظفرالدين شاه" به اروپا نيز در ركاب بود؛ ولى از پطرزبورغ مأمور كميسارياى راه انزلى به تهران شد. وى تا مدتها بعد مقام مستشارى وزارت خارجه را حفظ كرد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/7997/1/273 همان]</ref>


به اعتقاد بسيارى از صاحب نظران، دوره سلطنت ناصرالدين شاه قاجار نقطه عطفى در معمارى و شهرسازى ايران محسوب مى‌شود. در اين دوره به علت مسافرت‌هاى مكرر ناصرالدين شاه به كشورهاى خارج و متعاقب آن توسعه ارتباطات جامعه سنتى ايرانى با دنياى مدرن غرب و مظاهر تمدن آن، دگرگونى‌هايى در تمام زمينه‌هاى اجتماعى و فرهنگى صورت مى‌گيرد كه معمارى نيز از آن مبرا نيست.
به اعتقاد بسيارى از صاحب نظران، دوره سلطنت ناصرالدين شاه قاجار نقطه عطفى در معمارى و شهرسازى ايران محسوب مى‌شود. در اين دوره به علت مسافرت‌هاى مكرر ناصرالدين شاه به كشورهاى خارج و متعاقب آن توسعه ارتباطات جامعه سنتى ايرانى با دنياى مدرن غرب و مظاهر تمدن آن، دگرگونى‌هايى در تمام زمينه‌هاى اجتماعى و فرهنگى صورت مى‌گيرد كه معمارى نيز از آن مبرا نيست.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش