۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن عباس، عبدالله بن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مدعي' به 'مدعی'
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
جز (جایگزینی متن - 'مدعي' به 'مدعی') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
آثار قرآن پژوهى او كه خوشبختانه هر دو باقى مانده است، یکى تفسير اوست.اين تفسير كم حجم است، حدودا برابر با تفسير جلالين،يا نيمى از تفسير بيضاوى. این اثر به صورت کتاب مدوّنى به دست ما نرسيده است، بلكه در دل تفسير بزرگ [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] محفوظ بوده است.و بعضى از محققان از جمله فيروزآبادى صاحب لغتنامۀ معروف قاموس، آن را از ميان تفسير [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] بر آورده‌اند و به صورت کتابى منسجم مدون كرده‌اند.جمع و تدوین فيروزآبادى از این تفسير تنویر المقباس من تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نام دارد و بارها به طبع رسيده است.اثر قرآنى مهم ديگر [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] لغتنامه‌اى است سرشار از شواهد شعر جاهلى با مقدارى توضيح تفسيرى.اين لغتنامه پس از تفسيرهاى كوتاهى كه حضرت رسول(ص) دربارۀ بعضى سوره‌هاى قرآنى به دست داده‌اند و خوشبختانه محفوظ مانده و [[سيوطى]] آن را به ترتيب سوره‌ها (با نظم قرآنى، ولى نه برای همۀ سوره‌ها) مرتب كرده و در اتقان آورده است، آرى از هر اثر قرآن پژوهى محفوظ ماندۀ ديگر قديم‌تر است. | آثار قرآن پژوهى او كه خوشبختانه هر دو باقى مانده است، یکى تفسير اوست.اين تفسير كم حجم است، حدودا برابر با تفسير جلالين،يا نيمى از تفسير بيضاوى. این اثر به صورت کتاب مدوّنى به دست ما نرسيده است، بلكه در دل تفسير بزرگ [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] محفوظ بوده است.و بعضى از محققان از جمله فيروزآبادى صاحب لغتنامۀ معروف قاموس، آن را از ميان تفسير [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] بر آورده‌اند و به صورت کتابى منسجم مدون كرده‌اند.جمع و تدوین فيروزآبادى از این تفسير تنویر المقباس من تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نام دارد و بارها به طبع رسيده است.اثر قرآنى مهم ديگر [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] لغتنامه‌اى است سرشار از شواهد شعر جاهلى با مقدارى توضيح تفسيرى.اين لغتنامه پس از تفسيرهاى كوتاهى كه حضرت رسول(ص) دربارۀ بعضى سوره‌هاى قرآنى به دست داده‌اند و خوشبختانه محفوظ مانده و [[سيوطى]] آن را به ترتيب سوره‌ها (با نظم قرآنى، ولى نه برای همۀ سوره‌ها) مرتب كرده و در اتقان آورده است، آرى از هر اثر قرآن پژوهى محفوظ ماندۀ ديگر قديم‌تر است. | ||
نافع بن ازرق و یکى از دوستانش به نام نجدة بن عویمر یک روز كه ديدند [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] فارغبال در صحن مسجد الحرام نزدیک كعبه نشسته است، | نافع بن ازرق و یکى از دوستانش به نام نجدة بن عویمر یک روز كه ديدند [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] فارغبال در صحن مسجد الحرام نزدیک كعبه نشسته است، مدعیانه و برای آنكه به خيال خود عجز [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] را در مسائل قرآنى آشكار كنند، با او سؤالاتى مطرح كرده‌اند و شرح و معناى حدودا دویست كلمه يا تعبير قرآنى را از او پرسيده‌اند.پاسخهاى [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] همه متين و مستند به شعر كهن است.چنانكه گفته شد این قديم‌ترين واژه‌نامۀ قرآنى محفوظ مانده است و هم در اتقان [[سيوطى]] مندرج است و هم مستقلا تحت عنوان-مسائل نافع بن ازرق به چاپ رسيده است. | ||
گلدزيهر دربارۀ این کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گوید: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمدحسین ذهبى، ج 75/1). | گلدزيهر دربارۀ این کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گوید: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمدحسین ذهبى، ج 75/1). | ||