استقامت: تفاوت میان نسخه‌ها

شماره اول تا چهارم مطالب کتاب، تحت عنوان «استقامت» درج شده است. نویسنده در اين قسمت، ضمن بررسى واژه استقامت در قرآن.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/29 متن کتاب، ص29]</ref>، به اين نكته اشاره دارد كه كسى كه نيروى استقامت را دارا نباشد، به هيچ مقصدى از مقاصد خود نخواهد رسيد؛ چون‌كه به سوى هر مقصودى كه رود، راه را كه دور و دراز بيند يا خطرناك و پرمشقت يابد، از آن منصرف شده و باز مى‌گردد و مقصد ديگرى را كه به گمانش سهل‌الوصول‌تر است برمى‌گزيند؛ ضعف و ناتوانى روحى در برابر حوادث، او را از رسيدن بدين مقصد هم جلوگيرى مى‌كند، مقصود سومى را در نظر گرفته به جانب آن قدم برمى‌دارد و به همان دليل، از رسيدن به سومين مقصد و چهارمين و پنجمين و مقاصد ديگر خود، باز مى‌ماند، ولى در صورتى‌كه داراى استقامت باشد، دورى راه و موانع بزرگ، در همت مردانه او تأثيرى نخواهد داشت، آن‌قدر پايدارى مى‌كند تا بر موانع چيره شود، به مقصد خود برسد و بعد از رسيدن بدين مقصد، نيروى بيش‌ترى ذخيره خواهد كرد.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/43 همان، ص43]</ref>

نویسنده تلقين به نفس را نيز یکى از وسايل پيدا كردن استقامت دانسته و معتقد است هر صفت كمالى را كه انسان بخواهد دارا شود، به‌وسيله تلقين به خود مى‌تواند آن را دارا شده و اسلام نيز به اين موضوع بسيار اهميت داده و به عبارات مختلف، مسلمانان را ترغيب نموده است كه به‌واسطه تلقين به خود راه حق و حقيقت را بپيمايند.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/69 همان، ص69]</ref>

شماره ششم، «استقامت برای خدا» نام گرفته است. نویسنده در اين شماره، به اين نكته اشاره دارد كه نزد عقل، هيچ هدفى نيست كه ارزش آن را داشته باشد كه انسان در راه رسيدن به آن، تمام هستى خود را از دست بدهد. اما تنها مقصودى كه مى‌ارزد كه در راه رسيدن به آن از تمام هستى بلكه از جان خود و عزيزان گذشت، همانا راه خدا و قدم به سوى حقّ برداشتن است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/71 همان، ص71-] [http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/72 72]</ref>

از شماره هفتم تا دهم، به مبحث استقامت در جهاد، اختصاص يافته است. یکى از قواعد مسلم نزد دانشمندان علوم طبيعى آن است كه هيچ قوه‌اى نمى‌تواند نيرویى بزرگ‌تر از خود ايجاد نمايد و صدور قوه بزرگ‌تر از كوچك‌تر را محال و غير ممكن مى‌دانند؛ مثلاً اگر ده تن را یک طرف قرار دهيم و صد نفر را در طرف ديگر، درصورتى‌كه نيروى هریک از افراد طرفين با هم متساوى باشند به‌طور قطع، نيرویى كه جمعيت صد نفرى داراست ده برابر نيرویى است كه آن ده نفر دارا هستند و اگر اين دو دسته با یکديگر به نبرد بپردازند، به يقين فتح با آن صد نفر خواهد بود؛ اما خداوند برخلاف اين اصل مسلم طبيعى چنين مى‌فرمايد كه: «بسيار دسته‌هاى كم و كوچك بودند كه بر دسته‌هاى پرجمعيت و بزرگ به اذن خدا پيروز شدند».<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/304/1/41 بقره/ 249]</ref>و اين سخن، به نظر نویسنده، به حسب ظاهر با گفته دانشمندان علوم طبيعى مخالفت دارد و مشكل ايجاد مى‌كند؛ زيرا مستلزم صدور نيروى بزرگ از قوه كوچك خواهد بود و استحاله آن مسلم و مبرهن است اما حل اين مشكل چنين است كه بايد در دسته كوچك، نيرویى موجود باشد كه به مراتب از نيروى افراد دسته بزرگ و كثيرالعدد قوى‌تر و بزرگ‌تر است و روى همان اصل مسلم طبيعى، فتح و پيروزى دسته كوچك در اين صورت، قطعى است، كه آن نيرو، همان نيرو ايمان و استقامت در راه خدا مى‌باشد.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/16906/1/77 همان، ص77]</ref>

نتيجه علم تاريخ؛ تحول فكرى؛ زمامدارى طالوت؛ جنگ‌هاى پيامبر(ص)؛ حالت كنونى مسلمانان؛ نيروى نامرئى و آغاز هجرت، از جمله عناوین اين بخش از کتاب مى‌باشد.