۶۱٬۱۸۹
ویرایش
إيجاز البيان عن معاني القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' اين ' به ' این '
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
تفسير در زمينه معناشناسى كلمات و عبارات مشكل قرآن است كه در دو مجلد به زبان عربى و تقريباً شامل تمام قرآن با حجمى مختصر نگاشته شده است؛ البته با وجود اختصار مشتمل بر بيش از ده هزار فايده درباره تفسير، تأویل، دليل، نظاير، اعراب، اسباب نزول، احكام فقه، نوادر لغت و غرائب حديث مى‌باشد.مطالعه | تفسير در زمينه معناشناسى كلمات و عبارات مشكل قرآن است كه در دو مجلد به زبان عربى و تقريباً شامل تمام قرآن با حجمى مختصر نگاشته شده است؛ البته با وجود اختصار مشتمل بر بيش از ده هزار فايده درباره تفسير، تأویل، دليل، نظاير، اعراب، اسباب نزول، احكام فقه، نوادر لغت و غرائب حديث مى‌باشد.مطالعه این اثر، آگاهى‌هايى در زمينه‌هاى مورد نياز تفسير مانند لغت، قرائات، اعراب و غيره، به انسان مى‌دهد. | ||
==انگيزه== | ==انگيزه== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
#الفاظ غريب قرآن را با الفاظ حديث معنا و تفسير مى‌كند؛ مانند: آيه 3 سوره بقره در معناى صلاة.<ref>همان، صفحه 65</ref> | #الفاظ غريب قرآن را با الفاظ حديث معنا و تفسير مى‌كند؛ مانند: آيه 3 سوره بقره در معناى صلاة.<ref>همان، صفحه 65</ref> | ||
#استفاده از احاديث نبوى در تفسير برخى آيات؛ مانند: آيه 48 سوره بقره در تفسير عدل به فديه.<ref>همان، صفحه 93</ref>در مجموع ايشان در | #استفاده از احاديث نبوى در تفسير برخى آيات؛ مانند: آيه 48 سوره بقره در تفسير عدل به فديه.<ref>همان، صفحه 93</ref>در مجموع ايشان در این بخش از 87 مورد حديث استفاده كرده است. | ||
#استفاده از اقوال صحابه و تابعين، در بخش تفسير، اسباب نزول، شناخت ناسخ و منسوخ و وجوه قرائات. در | #استفاده از اقوال صحابه و تابعين، در بخش تفسير، اسباب نزول، شناخت ناسخ و منسوخ و وجوه قرائات. در این بخش از 93 اثر استفاده مى‌نمايد و از ميان صحابه اغلب از [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، ابن مسعود و ابن عمر مطالب را نقل مى‌نمايد. و از تابعين حسن بصرى، مجاهد، قتاده، سعيد بن جبير و ديگران، 59 اثر را نقل مى‌نمايد.<ref>مقدمه، ص30</ref> | ||
ج) ع نايت به ذكر وجوه قرائات قرآنى | ج) ع نايت به ذكر وجوه قرائات قرآنى | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
ه) اهتمام به ذكر مسائل فقه | ه) اهتمام به ذكر مسائل فقه | ||
در | در این بخش آيات احكام را با ذكر اقوال فقها در آنها به بحث مى‌گذارد؛ مانند: صفحه 135 به بعد.غالباً اقوال حنفية و شافعيه را نقل نموده، مذهب حنفيه را با دليل ترجيح مى‌دهد و دلايل مخالفين آنها را رد مى‌كند مانند آيه 173 سوره بقره.<ref>متن کتاب، ج1، صفحه 131</ref> | ||
بسيارى از مطالب احكام القرآن ابوبكر جصاص را آورده، امّا تصريح به آن نكرده است؛ البته در کتاب «وضع البرهان» به آن تصريح كرده است. | بسيارى از مطالب احكام القرآن ابوبكر جصاص را آورده، امّا تصريح به آن نكرده است؛ البته در کتاب «وضع البرهان» به آن تصريح كرده است. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
و) اهتمام به جانب لغوى و نحوى در تفسير قرآن | و) اهتمام به جانب لغوى و نحوى در تفسير قرآن | ||
شرح الفاظ غريب و بيان اشتقاق آن، با حديث، اثر و لغت عرب كه در | شرح الفاظ غريب و بيان اشتقاق آن، با حديث، اثر و لغت عرب كه در این زمينه اغلب از ابواسحاق زجاج، نقل نموده است، چنانكه به كسائى، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبویه]]، فرّاء، ابوعبيده، اخفش، ابوعلى فارسی و ديگران نيز استناد مى‌نمايد. | ||
در اعراب آيه، وجوه مختلف را ذكر مى‌كند؛ مانند: اعراب «غير» در ''' «غير المغضوب عليهم» '''.<ref>همان، صفحه 61</ref>در برخى موارد بين وجوه اعراب، ترجيح قائل شده و دليل آن را بيان مى‌دارد؛ مانند: صفحه 69 آيه ''' «و لهم عذاب اليم بما كانوا یکذبون» ''' مذهب بصرى را با ترجيح اقوال آنها، تقویت مى‌نمايد، مانند آيه 15 سوره يوسف ''' «فلمّا ذهبوا به» '''.<ref>همان، ص431</ref> | در اعراب آيه، وجوه مختلف را ذكر مى‌كند؛ مانند: اعراب «غير» در ''' «غير المغضوب عليهم» '''.<ref>همان، صفحه 61</ref>در برخى موارد بين وجوه اعراب، ترجيح قائل شده و دليل آن را بيان مى‌دارد؛ مانند: صفحه 69 آيه ''' «و لهم عذاب اليم بما كانوا یکذبون» ''' مذهب بصرى را با ترجيح اقوال آنها، تقویت مى‌نمايد، مانند آيه 15 سوره يوسف ''' «فلمّا ذهبوا به» '''.<ref>همان، ص431</ref> | ||
استشهاد مصنف به اشعار عرب و امثال و اقوال آنها در | استشهاد مصنف به اشعار عرب و امثال و اقوال آنها در این تفسير بسيار كم مى‌باشد برخلاف کتاب البرهان وى. | ||
ز) ذكر لطائفى مربوط به نظم قرآنى از جهت اسلوب و بلاغت آن | ز) ذكر لطائفى مربوط به نظم قرآنى از جهت اسلوب و بلاغت آن | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
محور اصلى كه مفسر در اثر خود از آن بهره برده است: 1-جامع التأویل لمحكم التنزيل» ابومسلم بن بحر اصفهانى (متوفاى 322ق).2-«النكت و العيون» على بن حبيب ماوردى (متوفاى 450ق). نيشابورى شديداً از | محور اصلى كه مفسر در اثر خود از آن بهره برده است: 1-جامع التأویل لمحكم التنزيل» ابومسلم بن بحر اصفهانى (متوفاى 322ق).2-«النكت و العيون» على بن حبيب ماوردى (متوفاى 450ق). نيشابورى شديداً از این دو منبع متأثر شده به گونه‌اى كه گاهى تصريح به نقل از آنها مى‌كند. | ||
البته اغلب به منبع و مصدر تصريح نمى‌كند. اضافه بر دو منبع ياد شده از مصادر ديگرى نيز بهره برده است، از جمله آنها مى‌توان از كتب زير نام برد: | البته اغلب به منبع و مصدر تصريح نمى‌كند. اضافه بر دو منبع ياد شده از مصادر ديگرى نيز بهره برده است، از جمله آنها مى‌توان از كتب زير نام برد: | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
مصنف قائل است فوائد بى‌شمارى در جنبه‌هاى مختلف علوم تفسيرى در | مصنف قائل است فوائد بى‌شمارى در جنبه‌هاى مختلف علوم تفسيرى در این تأليف جمع شده است؛ بر این اساس به‌طور خلاصه ویژگى‌هاى آن را مى‌توان چنين برشمرد: | ||
#كثرت احاديث و آثار. | #كثرت احاديث و آثار. | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
#ذكر اقوال ضعيف در آيه، به‌رغم ورود قول صحيح در آن؛ مانند: آيه 58 سوره توبه.<ref>همان، ص381-382</ref> | #ذكر اقوال ضعيف در آيه، به‌رغم ورود قول صحيح در آن؛ مانند: آيه 58 سوره توبه.<ref>همان، ص381-382</ref> | ||
#نقل نصوص، بدون اشاره به مصدر آنها. | #نقل نصوص، بدون اشاره به مصدر آنها. | ||
#تأویل برخى آيات و عدول از ظاهر آنها بدون نياز به | #تأویل برخى آيات و عدول از ظاهر آنها بدون نياز به این امر. | ||
#ذكر برخى اقوال غريب و نادر؛ مانند سوره بقره، آيه 57.<ref>همان، صفحه 97</ref> | #ذكر برخى اقوال غريب و نادر؛ مانند سوره بقره، آيه 57.<ref>همان، صفحه 97</ref> | ||
#اخلال در ترتيب آيات یک سوره با تقديم و تأخير آنها.<ref>همان، صفحه 356</ref> | #اخلال در ترتيب آيات یک سوره با تقديم و تأخير آنها.<ref>همان، صفحه 356</ref> | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۱۶: | ||
تحقيق | تحقيق این اثر توسط دكتر حنيف بن حسن قاسمى به جهت اخذ درجه دكترا انجام گرفته و به خوبى هم از عهده انجام آن بر آمده است.مقدمه محقق در 45 صفحه شامل مطالب مختلفى است كه مهم‌ترين آنها عبارتند از: اشاره به تلاش علما در تأليفات قرآنى، اشاره به كتب معانى قرآنى پيش از «إيجاز البيان»، عنوان كردن انگيزه خود از انتخاب این اثر برای تحقيق رساله دكترا، تشريح عصر مفسر و بيان شرح حال مختصرى از وى، معرفى کتاب و توضيح روش مؤلف، ذكر مصادر و اشاره به جايگاه علمى «إيجاز البيان»، شرح مراحل تحقيق و تهيه فهرست‌هاى ده‌گانه. | ||
محقق در شرح مراحل تحقيق مى‌نویسد: 1-يافتن نسخه‌هاى خطى، شامل: 1-نسخه الف به عنوان نسخه اصلى از تهران؛ 2-نسخه ب از تركيه؛ 3-نسخه ج از تركيه. 2-اصل قرار دادن نسخه مجلس شوراى اسلامى در تهران به شماره 4240 و تصویر آن در مركز بحث علمى دانشگاه ام القراء. 3-ضبط نص متقن و صحيح و ذكر اختلاف نسخه‌ها و اثبات صحيح از آنها. 4-شماره‌گذارى آيات مفسره و اشاره به سوره و رقم آيات شاهد در پاورقى. 5-ضبط آيات قرآنى با رعايت خط مصحف. 6-تخريج احاديث و آثار از مصادر اصلى و بيان آدرس آنها در پاورقى. 7-تخريج اقوال علما و نصوص آنها از مصادر اصلى و ذكر آنها در پاورقى. 8-شرح الفاظ غريب با رجوع به معاجم لغت معتبر. 9-معرفى اعلام با رجوع به معاجم معتبر. 10-تهيه فهرست‌هاى ده‌گانه در موارد: فهرست آيات قرآنى كه در لابلاى کتاب آمده است، فهرست احاديث و آثار، اعلام، مفردات لغوى، مكان‌ها، امثال و اقوال، اشعار، قبايل و فرق و جماعات، مصادر، مراجع و فهرست موضوعات. پاورقى‌هاى | محقق در شرح مراحل تحقيق مى‌نویسد: 1-يافتن نسخه‌هاى خطى، شامل: 1-نسخه الف به عنوان نسخه اصلى از تهران؛ 2-نسخه ب از تركيه؛ 3-نسخه ج از تركيه. 2-اصل قرار دادن نسخه مجلس شوراى اسلامى در تهران به شماره 4240 و تصویر آن در مركز بحث علمى دانشگاه ام القراء. 3-ضبط نص متقن و صحيح و ذكر اختلاف نسخه‌ها و اثبات صحيح از آنها. 4-شماره‌گذارى آيات مفسره و اشاره به سوره و رقم آيات شاهد در پاورقى. 5-ضبط آيات قرآنى با رعايت خط مصحف. 6-تخريج احاديث و آثار از مصادر اصلى و بيان آدرس آنها در پاورقى. 7-تخريج اقوال علما و نصوص آنها از مصادر اصلى و ذكر آنها در پاورقى. 8-شرح الفاظ غريب با رجوع به معاجم لغت معتبر. 9-معرفى اعلام با رجوع به معاجم معتبر. 10-تهيه فهرست‌هاى ده‌گانه در موارد: فهرست آيات قرآنى كه در لابلاى کتاب آمده است، فهرست احاديث و آثار، اعلام، مفردات لغوى، مكان‌ها، امثال و اقوال، اشعار، قبايل و فرق و جماعات، مصادر، مراجع و فهرست موضوعات. پاورقى‌هاى این اثر همه از محقق مى‌باشد. | ||
مفسر نيز ابتداى تفسير، مقدمه كوتاهى دارد كه در آن اشاره‌اى به مزاياى کتاب و فوائد آن و برخى آثار خود دارد. | مفسر نيز ابتداى تفسير، مقدمه كوتاهى دارد كه در آن اشاره‌اى به مزاياى کتاب و فوائد آن و برخى آثار خود دارد. | ||