۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خلاصة الأقوال في معرفة الرجال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه ناشر، پس از ذكر تعريفى از علم رجال، به اهميت كتاب و نويسنده آن اشاره شده است<ref>مقدمه ناشر، ص3- 4</ref> | در مقدمه ناشر، پس از ذكر تعريفى از علم رجال، به اهميت كتاب و نويسنده آن اشاره شده است.<ref>مقدمه ناشر، ص3- 4</ref> | ||
در مقدمه محقق، پيش از توضيح اقدامات تحقيقى صورت گرفته در كتاب، زندگى‌نامه مفصلى از نويسنده ارائه گرديده است<ref>مقدمه محقق، ص5- 37</ref> | در مقدمه محقق، پيش از توضيح اقدامات تحقيقى صورت گرفته در كتاب، زندگى‌نامه مفصلى از نويسنده ارائه گرديده است.<ref>مقدمه محقق، ص5- 37</ref> | ||
در مقدمه مؤلف نيز اشاره مختصرى به موضوع و تقسيمات كتاب شده است<ref>مقدمه مؤلف، ص43- 44</ref> | در مقدمه مؤلف نيز اشاره مختصرى به موضوع و تقسيمات كتاب شده است.<ref>مقدمه مؤلف، ص43- 44</ref> | ||
همانگونه كه از نام كتاب پيداست، اين اثر خلاصه كتب فهرست [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، فهرست شيخ، رجال شيخ، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] و [[رجال ابن غضائرى]] و بعضى ديگر از آثار رجالى مى‌باشد؛ يعنى خلاصه مهم‌ترين آراء در باب علم رجال است و شباهت زيادى هم با رجال ابن داوود دارد؛ چراكه نويسنده آن مانند ابن داوود، شاگرد [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] بوده و مانند او كتابش را به دو بخش تقسيم كرده كه در يك بخش روايات كسانى را كه به آنها اعتماد داشته و به روايات آنها عمل مى‌كرده ذكر كرده و در بخش ديگر، روايات كسانى را كه به روايات آنها عمل نمى‌كرده يا حتى در مورد آنها توقف كرده آورده است. البته علامه برخلاف ابن داوود مستند مطالبى را كه از فهرست [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، فهرست شيخ، رجال شيخ، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] و [[رجال ابن غضائرى]] نقل كرده، ذكر نمى‌كند و عين عبارت آنها را مى‌آورد، ولى زمانى كه از غير اين كتب نقل مى‌كند، مثلاً از غيبت شيخ يا رجال [[ابن عقده، احمد بن محمد|ابن عقده]] مطلبى را نقل كند، مستند را ذكر مى‌نمايد<ref>ر. ك: پايگاه اطلاع‌رسانى استاد سيد مجتبى نورمفيدى</ref> | همانگونه كه از نام كتاب پيداست، اين اثر خلاصه كتب فهرست [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، فهرست شيخ، رجال شيخ، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] و [[رجال ابن غضائرى]] و بعضى ديگر از آثار رجالى مى‌باشد؛ يعنى خلاصه مهم‌ترين آراء در باب علم رجال است و شباهت زيادى هم با رجال ابن داوود دارد؛ چراكه نويسنده آن مانند ابن داوود، شاگرد [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] بوده و مانند او كتابش را به دو بخش تقسيم كرده كه در يك بخش روايات كسانى را كه به آنها اعتماد داشته و به روايات آنها عمل مى‌كرده ذكر كرده و در بخش ديگر، روايات كسانى را كه به روايات آنها عمل نمى‌كرده يا حتى در مورد آنها توقف كرده آورده است. البته علامه برخلاف ابن داوود مستند مطالبى را كه از فهرست [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، فهرست شيخ، رجال شيخ، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] و [[رجال ابن غضائرى]] نقل كرده، ذكر نمى‌كند و عين عبارت آنها را مى‌آورد، ولى زمانى كه از غير اين كتب نقل مى‌كند، مثلاً از غيبت شيخ يا رجال [[ابن عقده، احمد بن محمد|ابن عقده]] مطلبى را نقل كند، مستند را ذكر مى‌نمايد<ref>ر. ك: پايگاه اطلاع‌رسانى استاد سيد مجتبى نورمفيدى</ref> | ||
اين اثر از جمله كتبى است كه در بين فقهاى معاصر بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. دليل اين توجه شايد به‌خاطر شخصيت خود [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] باشد كه جامع علوم بوده است و به عنوان يك شخصيت صاحب رأى و نظر مورد توجه فقها بوده است. علامه در دانش رجال هم صاحب نظر بوده و كتاب او هم به عنوان عصاره كتب اوليه رجاليه محسوب مى‌شود؛ لذا بسيارى از فقها تصور مى‌كنند كه مراجعه به اين كتاب آنها را از رجوع به خود مصادر اوليه رجالى مستغنى مى‌كند و به همين خاطر اين كتاب مورد توجه بيشتر قرار گرفته است<ref>ر. ك: همان</ref> | اين اثر از جمله كتبى است كه در بين فقهاى معاصر بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. دليل اين توجه شايد به‌خاطر شخصيت خود [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] باشد كه جامع علوم بوده است و به عنوان يك شخصيت صاحب رأى و نظر مورد توجه فقها بوده است. علامه در دانش رجال هم صاحب نظر بوده و كتاب او هم به عنوان عصاره كتب اوليه رجاليه محسوب مى‌شود؛ لذا بسيارى از فقها تصور مى‌كنند كه مراجعه به اين كتاب آنها را از رجوع به خود مصادر اوليه رجالى مستغنى مى‌كند و به همين خاطر اين كتاب مورد توجه بيشتر قرار گرفته است.<ref>ر. ك: همان</ref> | ||
محقق كتاب در مقدمه، ديدگاه علامه در توثيق و تضعيف را مبتنى بر امورى مى‌دانسته كه از آن جمله است: | محقق كتاب در مقدمه، ديدگاه علامه در توثيق و تضعيف را مبتنى بر امورى مى‌دانسته كه از آن جمله است: | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
4. ترحم يكى از ائمه(ع) بر شخصى نشانه وثاقت اوست (مراد از ترحم، گفتن عبارت «رحمه‌الله» هنگام ياد كردن از شخص مرحوم است)<ref>مقدمه محقق، ص25-29</ref> | 4. ترحم يكى از ائمه(ع) بر شخصى نشانه وثاقت اوست (مراد از ترحم، گفتن عبارت «رحمه‌الله» هنگام ياد كردن از شخص مرحوم است)<ref>مقدمه محقق، ص25-29</ref> | ||
از جمله ويژگى‌هاى اين اثر، آن است كه اين كتاب، مرجعى بسيار معتبر براى شناختن روات شيعه است و وثاقت و ضعف راويان را خيلى واضح و بدون ابهام بيان كرده است. همچنين علامه، كتاب خويش را به ابواب گوناگون تقسيم نموده و در هر باب يك نام را ذكر كرده و به دنبال آن، اشتراكات آن را روشن نموده كه مثلاً نام سليمان مربوط به شش نفر و «سيف» مربوط به سه نفر است<ref>ر.ک: ص153 و 160</ref> | از جمله ويژگى‌هاى اين اثر، آن است كه اين كتاب، مرجعى بسيار معتبر براى شناختن روات شيعه است و وثاقت و ضعف راويان را خيلى واضح و بدون ابهام بيان كرده است. همچنين علامه، كتاب خويش را به ابواب گوناگون تقسيم نموده و در هر باب يك نام را ذكر كرده و به دنبال آن، اشتراكات آن را روشن نموده كه مثلاً نام سليمان مربوط به شش نفر و «سيف» مربوط به سه نفر است.<ref>ر.ک: ص153 و 160</ref> | ||
ويژگى ديگر اين كتاب آن است كه مؤلف در بسيارى موارد نظر ديگر علماى رجال را نيز نقل كرده است؛ امّا در پايان نظر خودش را در تأييد يا رد نظر آنان آورده است. همچنين نحوه تلفظ و نوشتن صحيح اسامى رواتى كه ممكن است اشتباه خوانده شوند را تذكر داده است. | ويژگى ديگر اين كتاب آن است كه مؤلف در بسيارى موارد نظر ديگر علماى رجال را نيز نقل كرده است؛ امّا در پايان نظر خودش را در تأييد يا رد نظر آنان آورده است. همچنين نحوه تلفظ و نوشتن صحيح اسامى رواتى كه ممكن است اشتباه خوانده شوند را تذكر داده است. | ||