پرش به محتوا

ابن عبدالظاهر، عبدالله بن عبدالظاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۳ اکتبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'يك' به 'یک'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک')
خط ۴۲: خط ۴۲:


==مسئولیت ها==
==مسئولیت ها==
وى رئيس «ديوان الانشاء» سه تن از سلاطين مماليك بحرى، يعنى الملك الظاهر بَيبَرْس، الملك المنصور قلاوون و الملك الاشرف خليل بود و سپس عنوان «كاتب السر» (دبير خاص) پيدا كرد.
وى رئيس «ديوان الانشاء» سه تن از سلاطين ممالیک بحرى، يعنى الملك الظاهر بَيبَرْس، الملك المنصور قلاوون و الملك الاشرف خليل بود و سپس عنوان «كاتب السر» (دبير خاص) پيدا كرد.


او در 661ق، در مراسم بيعت بيبرس با خليفه، الحاكم بامرالله، حاضر بود و برای استقرار و استحكام سلطنت بيبرس، نقشى ايفا كرد. وى نسب‌نامه الحاكم بامرالله را كه به تأييد قاضى القضاة تاج‌الدين عبدالوهاب رسيده بود، در حضور بزرگان خواند. او در دستگاه قلاوون به چنان جايگاه بلندى رسيد‌ ‎كه گاه در غياب او اداره امور حكومت را عهده‌دار مى‌شد. وى در نوشته‌هاى خود از روش عبدالرحيم (قاضى الفاضل) پيروى كرده و در به كار بردن عبارات و اصطلاحات نامه‌نگارى او را سرمشق خود قرار داده و درباره او کتابى تأليف كرده است. نوشته‌هاى ابن عبدالظاهر نيز به نوبه خود سرمشق منشيان بعد از خود قرار گرفته است. او در نامه‌هاى خود بسيارى از اصطلاحات نامه‌نگارى را وضع كرده و در آن‌ها، به خصوص در فتح‌نامه‌ها، روح اسلامى را اشاعه داده است. علاوه بر مهارتى كه در نگارش رسايل و قطعات منثور داشت، بر اسلوب زمان خود شعر نيز مى‌سرود و در سرودن قصيده و غزل دست داشت. ديوانش مشحون از سخنان برگزيده و استوار است.
او در 661ق، در مراسم بيعت بيبرس با خليفه، الحاكم بامرالله، حاضر بود و برای استقرار و استحكام سلطنت بيبرس، نقشى ايفا كرد. وى نسب‌نامه الحاكم بامرالله را كه به تأييد قاضى القضاة تاج‌الدين عبدالوهاب رسيده بود، در حضور بزرگان خواند. او در دستگاه قلاوون به چنان جايگاه بلندى رسيد‌ ‎كه گاه در غياب او اداره امور حكومت را عهده‌دار مى‌شد. وى در نوشته‌هاى خود از روش عبدالرحيم (قاضى الفاضل) پيروى كرده و در به كار بردن عبارات و اصطلاحات نامه‌نگارى او را سرمشق خود قرار داده و درباره او کتابى تأليف كرده است. نوشته‌هاى ابن عبدالظاهر نيز به نوبه خود سرمشق منشيان بعد از خود قرار گرفته است. او در نامه‌هاى خود بسيارى از اصطلاحات نامه‌نگارى را وضع كرده و در آن‌ها، به خصوص در فتح‌نامه‌ها، روح اسلامى را اشاعه داده است. علاوه بر مهارتى كه در نگارش رسايل و قطعات منثور داشت، بر اسلوب زمان خود شعر نيز مى‌سرود و در سرودن قصيده و غزل دست داشت. ديوانش مشحون از سخنان برگزيده و استوار است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش