۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غريب القرآن للقاضي عياض: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مینویسد' به 'مینویسد'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'مینویسد' به 'مینویسد') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
این اثر از میان نوشته‌های [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضی عیاض]] انتخاب و جمع‌آوری شده است. محور نویسنده در جمع‌آوری کلمات [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضی عیاض]]، شرح مفردات قرآن کریم است؛ یعنی هر جا که قاضی، حدیثی از پیامبر(ص) را شرح کرده یا له یا علیه لفظی استشهاد کرده و در آن از الفاظ متناسب با آن مورد از قرآن مجید بهره برده است، یا تفسیر یا شرحی از آن داده و یا تقریبی برای ذهن ایجاد کرده است را در این کتاب گردآوری و ارائه کرده است.<ref>ر.ک، همان، ص7</ref> | این اثر از میان نوشته‌های [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضی عیاض]] انتخاب و جمع‌آوری شده است. محور نویسنده در جمع‌آوری کلمات [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضی عیاض]]، شرح مفردات قرآن کریم است؛ یعنی هر جا که قاضی، حدیثی از پیامبر(ص) را شرح کرده یا له یا علیه لفظی استشهاد کرده و در آن از الفاظ متناسب با آن مورد از قرآن مجید بهره برده است، یا تفسیر یا شرحی از آن داده و یا تقریبی برای ذهن ایجاد کرده است را در این کتاب گردآوری و ارائه کرده است.<ref>ر.ک، همان، ص7</ref> | ||
محمد مجلی | محمد مجلی مینویسد: خوب است این مجموعه را که مطابق با ترتیب حروف الفبا گرد آمده، غریب القرآن بنامیم. او دلیل چنین نامی را تیمّن به کتابی که [[قاضی عیاض، عیاض بن موسی|قاضی عیاض]] از مالک نقل میکند، ذکر میکند.<ref>ر.ک، همان</ref> | ||
در اینکه منظور از «آل» در «أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ» (غافر: 46) چه کسانی هستند، اختلاف شده است. نویسنده نظرات متفاوت عالمان را به نمایش گذاشته است. برخی گفته‌اند آل او یعنی پیروانش، برخی دیگر معتقد شده‌اند آل او امتش هستند، نظرات دیگری نیز ارائه شده است که آل بیت و خانواده او، اتباعش از طرفداران و قوم‌وخویشش، خود (نفس) او از آن جمله است.<ref>ر.ک، متن کتاب، ص9</ref> | در اینکه منظور از «آل» در «أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ» (غافر: 46) چه کسانی هستند، اختلاف شده است. نویسنده نظرات متفاوت عالمان را به نمایش گذاشته است. برخی گفته‌اند آل او یعنی پیروانش، برخی دیگر معتقد شده‌اند آل او امتش هستند، نظرات دیگری نیز ارائه شده است که آل بیت و خانواده او، اتباعش از طرفداران و قوم‌وخویشش، خود (نفس) او از آن جمله است.<ref>ر.ک، متن کتاب، ص9</ref> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
حرم و حرام به فتح راء و حاء در هردو یعنی حرم مکه و جایی که صید در آن حرام است. حرم و حرام به ضم حاء یعنی مواضع حرم و این کلمه جمع حرام است همان‌طور که خدای متعال در آیه 95 سوره مائده فرموده «و انتم حُرُم». در روایت زهیر «... طیبت رسول‌الله لحرمه و لحله» به دو وجه ضم حاء و کسر آن روایت شده... در قراءت عبدالله بن عباس «و حِرم علی قریة اهلکناها» حاء این کلمه به کسره تلفظ میشود ولی تفاوت معنایی با صورت مفتوح آن ندارد یعنی حَرام و حِرام به یک معنی هستند؛ و این کلمه در آیه «وَ حَرامٌ عَلي قَرْيَةٍ أَهْلَکْناها أَنَّهُمْ لا يَرْجِعُونَ» (انبیاء: 95) به معنی حق و واجب است.<ref>ر.ک، همان، ص33</ref> | حرم و حرام به فتح راء و حاء در هردو یعنی حرم مکه و جایی که صید در آن حرام است. حرم و حرام به ضم حاء یعنی مواضع حرم و این کلمه جمع حرام است همان‌طور که خدای متعال در آیه 95 سوره مائده فرموده «و انتم حُرُم». در روایت زهیر «... طیبت رسول‌الله لحرمه و لحله» به دو وجه ضم حاء و کسر آن روایت شده... در قراءت عبدالله بن عباس «و حِرم علی قریة اهلکناها» حاء این کلمه به کسره تلفظ میشود ولی تفاوت معنایی با صورت مفتوح آن ندارد یعنی حَرام و حِرام به یک معنی هستند؛ و این کلمه در آیه «وَ حَرامٌ عَلي قَرْيَةٍ أَهْلَکْناها أَنَّهُمْ لا يَرْجِعُونَ» (انبیاء: 95) به معنی حق و واجب است.<ref>ر.ک، همان، ص33</ref> | ||
خشع: خشوع و سکون و تذلّل و همچنین خضوع و خوف (ترس) و بستن چشم در نماز. «وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ» (طه: 108) یعنی خود را کوچک کرد (منخفض شد) و آرام گرفت. فرمایش خدا در «الَّذينَ هُمْ في صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ» (مؤمنون: 2) یعنی کسانی که در نمازشان خاضعند و گفته شده کسانی که در نمازشان ترسان (خائف) هستند. ابن سیرین میگوید: حواس مسلمانان در نمازشان به اطراف و اشیای اطرافشان بود تا این آیه نازل شد و آنان چشمشان را در نماز بستند؛ برخی از آنان هم به محل سجده‌شان چشم دوختند. گفته شده خشع له و یخشع هنگامی به کار میرود که شخص خودش را ذلیل کند. ابن سلام میگوید: خشوع خوف ثابت در قلب است. لیث میگوید: معنی خشوع و خضوع به هم نزدیک است و تفاوتشان در این است که خضوع به وقوع آن حالت [ترس و احترام] در بدن میگویند و خشوع، وقوع آن حالت است در بدن و نگاه و صدا. سفیان درباره کلمه خاشعین در «وَ کانُوا لَنا خاشِعينَ» (انبیاء: 90) گفته خشوع یعنی حزن دائم.<ref>ر.ک، همان، ص46</ref> نویسنده در شرح معنی خشی در آیه شریفه «فَخَشينا أَنْ يُرْهِقَهُما طُغْياناً وَ کُفْراً» (کهف: 80) | خشع: خشوع و سکون و تذلّل و همچنین خضوع و خوف (ترس) و بستن چشم در نماز. «وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ» (طه: 108) یعنی خود را کوچک کرد (منخفض شد) و آرام گرفت. فرمایش خدا در «الَّذينَ هُمْ في صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ» (مؤمنون: 2) یعنی کسانی که در نمازشان خاضعند و گفته شده کسانی که در نمازشان ترسان (خائف) هستند. ابن سیرین میگوید: حواس مسلمانان در نمازشان به اطراف و اشیای اطرافشان بود تا این آیه نازل شد و آنان چشمشان را در نماز بستند؛ برخی از آنان هم به محل سجده‌شان چشم دوختند. گفته شده خشع له و یخشع هنگامی به کار میرود که شخص خودش را ذلیل کند. ابن سلام میگوید: خشوع خوف ثابت در قلب است. لیث میگوید: معنی خشوع و خضوع به هم نزدیک است و تفاوتشان در این است که خضوع به وقوع آن حالت [ترس و احترام] در بدن میگویند و خشوع، وقوع آن حالت است در بدن و نگاه و صدا. سفیان درباره کلمه خاشعین در «وَ کانُوا لَنا خاشِعينَ» (انبیاء: 90) گفته خشوع یعنی حزن دائم.<ref>ر.ک، همان، ص46</ref> نویسنده در شرح معنی خشی در آیه شریفه «فَخَشينا أَنْ يُرْهِقَهُما طُغْياناً وَ کُفْراً» (کهف: 80) مینویسد این از کلام خضر نبی است و خشیت در اینجا در باب خودش است و گفته شده این کلام بخشی از قول خداست و خشینا در اینجا به معنی علمنا است؛ یعنی دانستیم. برخی دیگر گفته‌اند این عبارت، بخشی از کلام خدا و به معنی کرهنا است یعنی دوست نداشتیم.<ref>ر.ک، همان، ص47</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||