۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المعاد و عالم الآخرة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خاصي' به 'خاصی'
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'خاصي' به 'خاصی') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
امّا در مورد خداوند كه وجودى است بى‌نهايت از هر نظر، اگر كارى انجام دهد، بايد هدف او را در بيرون وجود او جست‌وجو كنيم، او خلق نمى‌كند تا سودى كند، بلكه هدف او اين است تا بر بندگان جُودى كند. آفرينش ما از عدم خود يك گام برجسته تكاملى بود، فرستادن پيامبران و نزول كتب آسمانى و تعيين قوانين و برنامه‌ها، هر يك پايه‌اى براى اين تكامل ما محسوب مى‌شود. | امّا در مورد خداوند كه وجودى است بى‌نهايت از هر نظر، اگر كارى انجام دهد، بايد هدف او را در بيرون وجود او جست‌وجو كنيم، او خلق نمى‌كند تا سودى كند، بلكه هدف او اين است تا بر بندگان جُودى كند. آفرينش ما از عدم خود يك گام برجسته تكاملى بود، فرستادن پيامبران و نزول كتب آسمانى و تعيين قوانين و برنامه‌ها، هر يك پايه‌اى براى اين تكامل ما محسوب مى‌شود. | ||
براى اثبات اصالت و استقلال و بقاى روح، دلائل فراوان و پيچيده‌اى اقامه شده است كه نويسنده بعضى از روشن‌ترين آنها را با عباراتى ساده و روان بيان كرده است كه تنها به عناوين آنها اشاره مى‌شود: يك جهان بزرگ را در محيط كوچكى نمى‌توان جاى داد، | براى اثبات اصالت و استقلال و بقاى روح، دلائل فراوان و پيچيده‌اى اقامه شده است كه نويسنده بعضى از روشن‌ترين آنها را با عباراتى ساده و روان بيان كرده است كه تنها به عناوين آنها اشاره مى‌شود: يك جهان بزرگ را در محيط كوچكى نمى‌توان جاى داد، خاصیّت برون‌نمايى روح، دلائل تجربى اصالت و استقلال روح. | ||
از سؤالات مهمّى كه در بحث معاد مطرح است، اين كه آيا معاد تنها جنبه «روحانى» دارد، و يا جسم و بدن انسان نيز در جهان ديگر باز مى‌گردد، و انسان با همين روح و جسمى كه در دنيا دارد، تنها در سطحى برتر و بالاتر، به زندگى جديد ادامه مى‌دهد؟ جمعى از فلاسفه پيشين تنها به معاد روحانى معتقد بودند و جسم را مركبى مى‌دانستند كه تنها در اين دنيا با انسان است و بعد از مرگ از آن بى‌نياز مى‌شود، و آن را رها مى‌سازد و به عالم ارواح مى‌شتابد. ولى عقيده علماى بزرگ اسلام و بسيارى از فلاسفه اين است كه معاد در هر دو جنبه؛ يعنى «روحانى» و «جسمانى» صورت مى‌گيرد، درست است كه اين جسم خاک مى‌شود، و اين خاک در زمين پراكنده و گم خواهد شد؛ ولى خداوند قادر و عالم تمام اين ذرات را در رستاخيز جمع‌آورى كرده، لباس حيات جديدى بر آنها مى‌پوشاند، و از اين موضوع تعبير به «معاد جسمانى» مى‌كنند، زيرا بازگشت روح را مسلم گرفته‌اند و چون گفت‌وگو تنها در بازگشت جسم است، اين نام براى اين عقيده انتخاب شده است. به هر حال آياتى كه در قرآن درباره معاد سخن مى‌گويد، روى «معاد جسمانى» هم تكيه دارد. | از سؤالات مهمّى كه در بحث معاد مطرح است، اين كه آيا معاد تنها جنبه «روحانى» دارد، و يا جسم و بدن انسان نيز در جهان ديگر باز مى‌گردد، و انسان با همين روح و جسمى كه در دنيا دارد، تنها در سطحى برتر و بالاتر، به زندگى جديد ادامه مى‌دهد؟ جمعى از فلاسفه پيشين تنها به معاد روحانى معتقد بودند و جسم را مركبى مى‌دانستند كه تنها در اين دنيا با انسان است و بعد از مرگ از آن بى‌نياز مى‌شود، و آن را رها مى‌سازد و به عالم ارواح مى‌شتابد. ولى عقيده علماى بزرگ اسلام و بسيارى از فلاسفه اين است كه معاد در هر دو جنبه؛ يعنى «روحانى» و «جسمانى» صورت مى‌گيرد، درست است كه اين جسم خاک مى‌شود، و اين خاک در زمين پراكنده و گم خواهد شد؛ ولى خداوند قادر و عالم تمام اين ذرات را در رستاخيز جمع‌آورى كرده، لباس حيات جديدى بر آنها مى‌پوشاند، و از اين موضوع تعبير به «معاد جسمانى» مى‌كنند، زيرا بازگشت روح را مسلم گرفته‌اند و چون گفت‌وگو تنها در بازگشت جسم است، اين نام براى اين عقيده انتخاب شده است. به هر حال آياتى كه در قرآن درباره معاد سخن مى‌گويد، روى «معاد جسمانى» هم تكيه دارد. | ||