انوار الحقيقة و اطوار الطريق و اسرار الشريعة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آملی، حیدر|سيد حيدر]]، در اين اثر كوشيده اختلاف ظاهرى كه بين راه‌هاى معرفت و كشف واقع؛ يعنى شريعت، طريقت و حقيقت وجود دارد، به گونه‌اى، توجيه و تحليل كند. وى، معتقد است كه اين سه مفهوم، داراى يك مصداق هستند و با تعريف دين و انطباق آنها بر سه مفهوم نبوّت، رسالت و ولايت نتيجه گرفته كه مردم هم منحصر در سه صنف عوام، خواص، خاص الخاص هستند كه به همان سه مقام برمى‌گردد؛ بنابراين، از نظر وى فقه و كلام و عرفان اختلاف ذاتى با هم ندارند، بلكه مكمّل يك‌ديگرند.

پيامبران، شريعت را در درجه اول به مردم مى‌آموزند و آنها را به توحيد الهى و بندگى خداوندِ يكتا فرامى‌خوانند، امّا اولياى خدا آموزش‌هاى پيامبران را به‌طور كامل فراگرفته و مردم را به تعميق شريعت و طى طريقت و رسيدن به حقيقت فرامى‌خوانند كه همان توحيد وجودى است؛ بنابراين، هر پيامبرى بايد نقبا و اوليايى داشته باشد كه پس از او به تربيت امتش همّت گمارده و حقيقت شريعت او را به مردم زمان پس از خود بنمايند.