پرش به محتوا

دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۰: خط ۶۰:
{{ب|''در وصف تو گفتم کلماتی که نمایند''|2=''خاک کف پای تو شفای تن بیمار''}}
{{ب|''در وصف تو گفتم کلماتی که نمایند''|2=''خاک کف پای تو شفای تن بیمار''}}
{{ب|''نشناخت تو را کس به جهان غیر من و حق''|2=''نشناخت مرا هیچ‎کسی جز تو و دادار''}}
{{ب|''نشناخت تو را کس به جهان غیر من و حق''|2=''نشناخت مرا هیچ‎کسی جز تو و دادار''}}
{{ب|''نشناخت خدا را دگری غیر من و تو''|2=''ما از شجر واحد و مردم همه ز اشجار''}}
{{ب|''نشناخت خدا را دگری غیر من و تو''|2=''ما از شجر واحد و مردم همه ز اشجار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص11-13</ref>.
{{پایان شعر}}
<ref>ر.ک: همان، ص11-13</ref>.


غالب اشعار کتاب در قالب قصیده سروده شده‎اند و استفاده شاعر از مضامین و اصطلاحات فلسفی و عرفانی در همه اشعار آشکار است. در کل، محتوای اشعار [[طهراني، عباس|حاج شیخ عباس تهرانی]] متخلص به منزوی، بن‎مایه دینی دارد و در میان مفاهیم دینی هم بیشتر به سراغ مفاهیم عقیدتی (کلامی)، اخلاقی و توضیح برخی روایات رفته است. برخی مضامین نظم‎یافته در این اثر عبارتند از: مدح امیر مؤمنان و خاندان عصمت(ع)، براهین اثبات صانع و خالق، اجماعی بودن اصل وجود صانع و اجماع بر صانع نادیده و اینکه صانع در همه جا هست، مالکیت خدا، بیان مظهر اسم مبارک الله، توضیح لك يا إلهي وحدانية العدد، بیان اسماء و صفات الهی، مسلّم بودن عالم غیب و ملکوت، پی بردن از اتقان خلقت به کمالات آن، بیان لا جبر و لا تفويض و روشن ساختن معنی تفویض، مباحث مربوط به نبوت مانند عصمت و...، بیان معنی حدیث قدسی كنت كنزا مخفيا، منظومه‎ای در حدیث کساء، برخی مفاهیم اخلاقی و عرفانی مانند مقام تسلیم، وسوسه نفس، نتایج متابعت عقل و نفس، حضور خدا در همه جا، بیان مضر بودن تمدن و تجدد بی تدین برای جامعه بشر، بیان '''و قليل من عبادي الشكور''' (سبأ: 13) و حب الدنيا رأس كل خطيئة، برتری مسلمانان بر سایر امت‎ها و سایر ملل در صورت ایمان داشتن آنان، مباحث مربوط به نفس مانند معرفت نفس، حکمت احتیاج نفس به بدن، توضیح حدیث معروف «من عرف نفسه فقد عرف ربه»، رجوع به مقصود در معرفت نفس و...، مظهریت پدر و مادر و انبیا و اولیا برای اسم «رب» الهی، تولد هر فرزندی بر فطرت (كل مولود يولد علی الفطرة)، مشروطیت و...
غالب اشعار کتاب در قالب قصیده سروده شده‎اند و استفاده شاعر از مضامین و اصطلاحات فلسفی و عرفانی در همه اشعار آشکار است. در کل، محتوای اشعار [[طهراني، عباس|حاج شیخ عباس تهرانی]] متخلص به منزوی، بن‎مایه دینی دارد و در میان مفاهیم دینی هم بیشتر به سراغ مفاهیم عقیدتی (کلامی)، اخلاقی و توضیح برخی روایات رفته است. برخی مضامین نظم‎یافته در این اثر عبارتند از: مدح امیر مؤمنان و خاندان عصمت(ع)، براهین اثبات صانع و خالق، اجماعی بودن اصل وجود صانع و اجماع بر صانع نادیده و اینکه صانع در همه جا هست، مالکیت خدا، بیان مظهر اسم مبارک الله، توضیح لك يا إلهي وحدانية العدد، بیان اسماء و صفات الهی، مسلّم بودن عالم غیب و ملکوت، پی بردن از اتقان خلقت به کمالات آن، بیان لا جبر و لا تفويض و روشن ساختن معنی تفویض، مباحث مربوط به نبوت مانند عصمت و...، بیان معنی حدیث قدسی كنت كنزا مخفيا، منظومه‎ای در حدیث کساء، برخی مفاهیم اخلاقی و عرفانی مانند مقام تسلیم، وسوسه نفس، نتایج متابعت عقل و نفس، حضور خدا در همه جا، بیان مضر بودن تمدن و تجدد بی تدین برای جامعه بشر، بیان '''و قليل من عبادي الشكور''' (سبأ: 13) و حب الدنيا رأس كل خطيئة، برتری مسلمانان بر سایر امت‎ها و سایر ملل در صورت ایمان داشتن آنان، مباحث مربوط به نفس مانند معرفت نفس، حکمت احتیاج نفس به بدن، توضیح حدیث معروف «من عرف نفسه فقد عرف ربه»، رجوع به مقصود در معرفت نفس و...، مظهریت پدر و مادر و انبیا و اولیا برای اسم «رب» الهی، تولد هر فرزندی بر فطرت (كل مولود يولد علی الفطرة)، مشروطیت و...


از رباعیات نویسنده است:
از رباعیات نویسنده است:
{{شعر}}
{{ب|''یا رب رخ زرد و دل آگاهم ده''|2=''از لطف، نشان راه خود از چاهم ده''}}
{{ب|''یا رب رخ زرد و دل آگاهم ده''|2=''از لطف، نشان راه خود از چاهم ده''}}
{{ب|''بر من منگر بر کرم خویش نگر''|2=''در بزم مقربان خود راهم ده''}}<ref>ر.ک: همان، ص197</ref>.
{{ب|''بر من منگر بر کرم خویش نگر''|2=''در بزم مقربان خود راهم ده''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص197</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش