۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
صحابه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً'
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
فصل دوم، در مورد مفهوم عدالت در لغت و در اصطلاح شيعه و سنى است. بيان مفهوم عدالت در اصطلاح شيعه، با سخنى از [[امام رضا(ع)]] به اين مضمون آغاز شده است: «كسى كه در برخورد خويش با مردم به آنان ستم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، مروتش كامل و عدالتش آشكار و برادرى‌اش واجب و غيبتش حرام است». در ادامه، از زبان بزرگانى از شيعه به توضيح مفهوم عدالت پرداخته شده است. | فصل دوم، در مورد مفهوم عدالت در لغت و در اصطلاح شيعه و سنى است. بيان مفهوم عدالت در اصطلاح شيعه، با سخنى از [[امام رضا(ع)]] به اين مضمون آغاز شده است: «كسى كه در برخورد خويش با مردم به آنان ستم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، مروتش كامل و عدالتش آشكار و برادرى‌اش واجب و غيبتش حرام است». در ادامه، از زبان بزرگانى از شيعه به توضيح مفهوم عدالت پرداخته شده است. | ||
براى بيان مفهوم عدالت از ديدگاه اهل سنت نيز سخنان عده‌اى از بزرگان آنان مثل عمر بن خطاب، ابن مبارک، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] و... نقل شده است؛ | براى بيان مفهوم عدالت از ديدگاه اهل سنت نيز سخنان عده‌اى از بزرگان آنان مثل عمر بن خطاب، ابن مبارک، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] و... نقل شده است؛ مثلاًاز گفتار عمر بن خطاب چنين استفاده شده كه عدالت همان اجتناب از كبائر و اصرار نكردن بر صغائر است<ref>متن كتاب، ص 43 تا 45</ref> | ||
بخش دوم كتاب، بيانگر عدالت صحابه در قرآن از منظر شيعه است كه فصل اول آن، تعريف صحابه را در بيان امامان و علماى شيعه در بر گرفته است؛ | بخش دوم كتاب، بيانگر عدالت صحابه در قرآن از منظر شيعه است كه فصل اول آن، تعريف صحابه را در بيان امامان و علماى شيعه در بر گرفته است؛ مثلاًمولايمان [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، صحابه را مصداق بارز اخلاص، ازجان‌گذشتگى، اهل سجده و قيام براى خدا و فروتنى دانسته و آنان را به‌پادارندگان سنت شمرده است. در همين فصل، دعاى حضرت سجاد(ع) براى صحابه و پيروان پيامبران ذكر شده است؛ البته صحابه‌اى كه شرايط خاصى از جمله ايمان حقيقى و محبت پيامبر را در دل داشته‌اند. همچنين طبقات صحابه در قرآن، به چهارده مورد دسته‌بندى شده است<ref>متن كتاب، ص 59، 60</ref> | ||
در فصل دوم، به بيان شواهد قرآنى ديدگاه صحيح در مورد صحابه پرداخته شده است. همچنين درباره اسلام، ايمان، نفاق و درجات آن بحث كوتاهى مطرح شده است، از جمله شش ركن ايمان و درجات آن و اشاره به اينكه اظهاركنندگان اسلام بر سه دسته‌اند و نيز ويژگى افراد منافق بيان شده است. همچنين اجتهاد صحابه و اينكه فرد مجتهد بايد چه كسى و با چه ويژگى‌هايى باشد و مفهوم اجتهاد از ديدگاه خلفا و علماى ديگر مورد بررسى قرار گرفته است<ref>متن كتاب، ص 70 - 75</ref> | در فصل دوم، به بيان شواهد قرآنى ديدگاه صحيح در مورد صحابه پرداخته شده است. همچنين درباره اسلام، ايمان، نفاق و درجات آن بحث كوتاهى مطرح شده است، از جمله شش ركن ايمان و درجات آن و اشاره به اينكه اظهاركنندگان اسلام بر سه دسته‌اند و نيز ويژگى افراد منافق بيان شده است. همچنين اجتهاد صحابه و اينكه فرد مجتهد بايد چه كسى و با چه ويژگى‌هايى باشد و مفهوم اجتهاد از ديدگاه خلفا و علماى ديگر مورد بررسى قرار گرفته است<ref>متن كتاب، ص 70 - 75</ref> | ||