پرش به محتوا

دیوان کامل ناصرالدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(لینک درون متنی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۷: خط ۴۷:
در بخش‎هایی از دیوان ناصرالدین شاه، نشانه‎هایی از تحریفات واقعه کربلا مشهود است. از جمله اشاره‎هایی که به دامادِ شاه دین، حضرت قاسم(ع) می‎کند:
در بخش‎هایی از دیوان ناصرالدین شاه، نشانه‎هایی از تحریفات واقعه کربلا مشهود است. از جمله اشاره‎هایی که به دامادِ شاه دین، حضرت قاسم(ع) می‎کند:


'''وارد شدم به حجله داماد شاه دین       دیدم عروس قاسم داماد مضطر است'''<ref>ر.ک: همان</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''وارد شدم به حجله داماد شاه دین''|2=''دیدم عروس قاسم داماد مضطر است''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.


امیر مولایی بیدگلی کتابی با عنوان «مقتل أنا العطشان» نوشته است درباره چهل علت عطش سیدالشهداء(ع) از ظهر عاشورا تا لحظه شهادت. در این کتاب، علاوه بر استفاده از مطالب تحریفی، به ابیاتی از دیوان این شاه قاجار اشاره شده است. منتقد این اثر، آقای محسن حدادی، مطالب مندرج در این مقتل را از جمله تحریفات مدرن واقعه عاشورا می‎داند و در معرفی کتاب می‎نویسد: «کتاب با شعری از دیوان ناصرالدین شاه قاجار آغاز می‎شود و البته نویسنده «مقتل نوین» به این شعر اکتفا نکرده و در جای‎جای کتاب نیز با زنده نگاه‎داشتن یاد و خاطره شاه شهید، جناب [[ناصر الدين‌ قاجار، شاه‌ ايران‌|ناصرالدین شاه قاجار]]، به وی ادای دین کرده است». برای نمونه، او ذیل داستانی که برای یکی از چهل علت عطش امام حسین(ع) ذکر کرده، به سروده‎ای از ناصرالدین شاه هم اشاره کرده که گویی صورت نظم آن داستان است:
امیر مولایی بیدگلی کتابی با عنوان «مقتل أنا العطشان» نوشته است درباره چهل علت عطش سیدالشهداء(ع) از ظهر عاشورا تا لحظه شهادت. در این کتاب، علاوه بر استفاده از مطالب تحریفی، به ابیاتی از دیوان این شاه قاجار اشاره شده است. منتقد این اثر، آقای محسن حدادی، مطالب مندرج در این مقتل را از جمله تحریفات مدرن واقعه عاشورا می‎داند و در معرفی کتاب می‎نویسد: «کتاب با شعری از دیوان ناصرالدین شاه قاجار آغاز می‎شود و البته نویسنده «مقتل نوین» به این شعر اکتفا نکرده و در جای‎جای کتاب نیز با زنده نگاه‎داشتن یاد و خاطره شاه شهید، جناب [[ناصر الدين‌ قاجار، شاه‌ ايران‌|ناصرالدین شاه قاجار]]، به وی ادای دین کرده است». برای نمونه، او ذیل داستانی که برای یکی از چهل علت عطش امام حسین(ع) ذکر کرده، به سروده‎ای از ناصرالدین شاه هم اشاره کرده که گویی صورت نظم آن داستان است:


'''از عرش با ملائک بسیار جبرئیل     آمد به یاری شه بی‎یار جبرئیل'''
{{شعر}}
 
{{ب|''از عرش با ملائک بسیار جبرئیل ''|2=''آمد به یاری شه بی‎یار جبرئیل''}}
'''وقتی رسید دید حسین را به خاک و خون     گفتا فدای جان تو صد بار جبرئیل'''
{{ب|''وقتی رسید دید حسین را به خاک و خون''|2=''گفتا فدای جان تو صد بار جبرئیل''}}
 
{{ب|''برگوی پیکری که منش پروریده‎ام ''|2='' بیند چسان جراحت بسیار جبرئیل''}}
'''برگوی پیکری که منش پروریده‎ام               بیند چسان جراحت بسیار جبرئیل'''
{{ب|''این گفت و سایه بر بدن آن جناب کرد''|2=''از شهپرش به دیده خون‎بار جبرئیل''}}
 
{{ب|''شاه شهید دیده گشود و به ناله گفت''|2='' ای پیک وحی حضرت جبار جبرئیل''}}
'''این گفت و سایه بر بدن آن جناب کرد           از شهپرش به دیده خون‎بار جبرئیل'''
{{ب|''بردار سایه‎ات ز سرم این دم وصال ''|2='' حایل مشو میان من و یار جبرئیل''}}
 
{{پایان شعر}}
'''شاه شهید دیده گشود و به ناله گفت             ای پیک وحی حضرت جبار جبرئیل'''
 
'''بردار سایه‎ات ز سرم این دم وصال             حایل مشو میان من و یار جبرئیل'''.


با توجه به گفته‎های ایشان و استفاده‎هایی که نویسنده کتاب از سروده‎های ناصرالدین شاه کرده است، می‎توان این‎گونه نتیجه گرفت که اشعار مذهبی ناصرالدین شاه نیز بی‎تأثیر از تحریفات تاریخی نبوده و نیازمند میزانی برای اعتبارسنجی هستند<ref>ر.ک: همان</ref>.
با توجه به گفته‎های ایشان و استفاده‎هایی که نویسنده کتاب از سروده‎های ناصرالدین شاه کرده است، می‎توان این‎گونه نتیجه گرفت که اشعار مذهبی ناصرالدین شاه نیز بی‎تأثیر از تحریفات تاریخی نبوده و نیازمند میزانی برای اعتبارسنجی هستند<ref>ر.ک: همان</ref>.
خط ۶۹: خط ۶۷:
علاوه بر کتاب حاضر، نسخه‎های دیگری هم از دیوان ناصرالدین شاه به چاپ رسیده است. یکی از این نسخ، دیوانی است به کوشش مهدی آصفی که با توجه به آنچه گردآورنده در مقدمه کتاب خود ذکر کرده است، بخشی از آثار منتشرنشده ناصرالدین شاه محسوب می‎شود. به همین دلیل تعدادی از اشعار کتاب او در دیوانی که گل‎محمدی گردآوری کرده، چاپ نشده است. آنچه آصفی در بخش «افزوده‎ها»ی کتاب خود انجام داده، مشابه بخش «پیوست‎ها»ی دیوان گل‎محمدی است. با این تفاوت که او در این بخش فقط به معرفی اشعار تضمین‎شده از سروده‎های ناصرالدین شاه اکتفا نکرده است، بلکه به تعدادی از اشعار شاعران دیگر در وصف این شاه قاجار، مدیحه‎ای که متأثر از قالب و محتوای یکی از اشعار ناصرالدین شاه بوده و نمونه‎هایی از تأثیرپذیری شعرای دربار ناصری از حافظ نیز پرداخته است. همچنین به غزلی آیینی از وصال شیرازی که در تفسیر فال ناصرالدین شاه سروده بود، اشاره کرده است. بخش‎هایی از این غزل:
علاوه بر کتاب حاضر، نسخه‎های دیگری هم از دیوان ناصرالدین شاه به چاپ رسیده است. یکی از این نسخ، دیوانی است به کوشش مهدی آصفی که با توجه به آنچه گردآورنده در مقدمه کتاب خود ذکر کرده است، بخشی از آثار منتشرنشده ناصرالدین شاه محسوب می‎شود. به همین دلیل تعدادی از اشعار کتاب او در دیوانی که گل‎محمدی گردآوری کرده، چاپ نشده است. آنچه آصفی در بخش «افزوده‎ها»ی کتاب خود انجام داده، مشابه بخش «پیوست‎ها»ی دیوان گل‎محمدی است. با این تفاوت که او در این بخش فقط به معرفی اشعار تضمین‎شده از سروده‎های ناصرالدین شاه اکتفا نکرده است، بلکه به تعدادی از اشعار شاعران دیگر در وصف این شاه قاجار، مدیحه‎ای که متأثر از قالب و محتوای یکی از اشعار ناصرالدین شاه بوده و نمونه‎هایی از تأثیرپذیری شعرای دربار ناصری از حافظ نیز پرداخته است. همچنین به غزلی آیینی از وصال شیرازی که در تفسیر فال ناصرالدین شاه سروده بود، اشاره کرده است. بخش‎هایی از این غزل:


'''صاحبا در حالتی کاین بنده غم بسیار داشت         یادم آمد از سؤالی کان جناب اظهار داشت'''
{{شعر}}
 
{{ب|''صاحبا در حالتی کاین بنده غم بسیار داشت''|2=''یادم آمد از سؤالی کان جناب اظهار داشت''}}
'''در خصوص شعر «حافظ» چون‎که پرسیدی ز من              «بلبلی برگ گلی خوش‎رنگ در منقار داشت»'''
{{ب|''«بلبلی برگ گلی» شد سیصدوپنجاه‎وشش''|2=''با علی و با حسین و با حسن معیار داشت''}}
 
{{ب|''برگ گل سبز است، او دارد نشانی از حسن ''|2=''ز آنکه او در وقت رفتن سبزی رخسار داشت''}}
'''«بلبلی برگ گلی» شد سیصدوپنجاه‎وشش                با علی و با حسین و با حسن معیار داشت'''
{{ب|''رنگ گل سرخ است، او دارد نشانی از حسین''|2=''چون‎که او وقت شهادت چهره‎ای گلنار داشت''}}
 
{{ب|''بلبلی باشد علی کز فرقت این برگ و گل''|2='' روز و شب آه و فغان و ناله‎های زار داشت''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.
'''برگ گل سبز است، او دارد نشانی از حسن               ز آنکه او در وقت رفتن سبزی رخسار داشت'''
 
'''رنگ گل سرخ است، او دارد نشانی از حسین           چون‎که او وقت شهادت چهره‎ای گلنار داشت'''
 
'''بلبلی باشد علی کز فرقت این برگ و گل               روز و شب آه و فغان و ناله‎های زار داشت'''<ref>ر.ک: همان</ref>.


از اشتباهات ادبی این کتاب، بیتی است که گردآورنده، آن را به حافظ نسبت داده و اظهار داشته است که ناصرالدین شاه و جمعی از شعرای هم‎عصر او، به استقبال از آن، غزل‎هایی را سروده‎اند:
از اشتباهات ادبی این کتاب، بیتی است که گردآورنده، آن را به حافظ نسبت داده و اظهار داشته است که ناصرالدین شاه و جمعی از شعرای هم‎عصر او، به استقبال از آن، غزل‎هایی را سروده‎اند:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش