۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
طبقات مشاهير الدمشقيين من أهل القرن الرابع عشر الهجري: تفاوت میان نسخه‌ها
طبقات مشاهير الدمشقيين من أهل القرن الرابع عشر الهجري (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۳۶
، ۱۸ اوت ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک'
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '== ساختار == ') |
جز (جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
#:او در استخراج مظان مسائل يگانه بود و گويى حكم هيچ مسئله‌اى كه پرسشگرى مى‌پرسيد بر او مخفى نبود و حافظ احكام شرعى نظامات دينى بود. و هر گاه پرسشى از او مى‌شد فورى نص در آن موضوع را حاضر مى‌كرد و در حقيقت اين امانت در زمان او شايسته او بود. او متواضع، لطيف و مهربان بود و ميلى به تجمل و توسع و خودنمايى و مقام نداشت... وى سرانجام مريض شد و در هفتم ذوالحجه سال 1312ق، درگذشت و نماز بر او در جامع الدقاق خوانده شد و در تربة القبيبات نزد سيد تقى‌الدين حصنى دفن شد<ref>ر.ک: متن كتاب، ص41-42</ref> | #:او در استخراج مظان مسائل يگانه بود و گويى حكم هيچ مسئله‌اى كه پرسشگرى مى‌پرسيد بر او مخفى نبود و حافظ احكام شرعى نظامات دينى بود. و هر گاه پرسشى از او مى‌شد فورى نص در آن موضوع را حاضر مى‌كرد و در حقيقت اين امانت در زمان او شايسته او بود. او متواضع، لطيف و مهربان بود و ميلى به تجمل و توسع و خودنمايى و مقام نداشت... وى سرانجام مريض شد و در هفتم ذوالحجه سال 1312ق، درگذشت و نماز بر او در جامع الدقاق خوانده شد و در تربة القبيبات نزد سيد تقى‌الدين حصنى دفن شد<ref>ر.ک: متن كتاب، ص41-42</ref> | ||
#نويسنده شرح حال پدرش را نيز ذيل اين عنوان: «پدر جمع‌كننده اين كتاب؛ يعنى نخبه فاضلان و زهره اديبان، شيخ محمدسعيد بن شيخ قاسم بن شيخ صالح بن شيخ اسماعيل قاسمى دمشقى شافعى»، با تفصيل در چندين صفحه ذكر كرده است<ref>ر.ک: همان، ص48-59</ref> | #نويسنده شرح حال پدرش را نيز ذيل اين عنوان: «پدر جمع‌كننده اين كتاب؛ يعنى نخبه فاضلان و زهره اديبان، شيخ محمدسعيد بن شيخ قاسم بن شيخ صالح بن شيخ اسماعيل قاسمى دمشقى شافعى»، با تفصيل در چندين صفحه ذكر كرده است<ref>ر.ک: همان، ص48-59</ref> | ||
#شيخ محمد بن شيخ | #شيخ محمد بن شيخ مبارک مغربى جزائرى دمشقى يكى از استادان فاضل و اديب بارع كه در بيروت در سال 1263ق، متولد شد، در هنگام ورود پدرش به ديار شام، درحالى‌كه از بلاد الجزائر مهاجرت مى‌كرد؛ چون‌كه فرانسوى‌ها بر آن مستولى شده بودند. سپس پدرش عزيمت به دمشق كرد و آن را وطنش قرار داد، تاآنكه در سال 1269ق وفات كرد و پسرش با كمال و ادب رشد كرد و حافظ قرآن كريم شد و بخشى از علوم عربى و جز آن را از برخى از استادان فراگرفت و «المقامات الحريرية» را حفظ كرد و فراوان از ديوان‌هاى شاعران خواند و در صنعت نظم و نثر صاحب ملكه شد و نظم و نثر و چند مقامات ادبى پديد آورد و ويژه امير عبدالقادر حسنى الجزائرى شد و فقط به مدح او پرداخت و همه گفتگوها و سفرنامه‌هايش را به نام او منحصر ساخت و امير او را معلم فرزندانش قرار داد؛ پس براى او در خانه امير محل مشخصى بود كه در آن به فرزندان امير قرائت ياد مى‌داد و تربيتشان مى‌كرد. سپس در مدرسه ريحانيه معلم اختصاصى آنان شد و كسانى از شاگردانش را نيز براى كمك به او در تعليم اين اطفال معين كرد و بعد از وفات برادرش شيخ محمد طيب در سال 1314ق، برادران و مريدانش به دورش جمع شدند و... و وفاتش سه‌شنبه پنجم جمادى‌الثانية سال 1330ق در صالحيه بود و...<ref>ر.ک: همان، ص109-111</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||