۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مراقد أهلالبيت في القاهرة و معه كتاب حياة الأرواح بعد الموت (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۰۵
، ۱۲ اوت ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهلبيت'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهلبيت') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
مؤلف در باب نخست كتاب با اشاره به خصومت نواصب نسبت به | مؤلف در باب نخست كتاب با اشاره به خصومت نواصب نسبت به اهلبيت(ع) و انكار فضائل ايشان، به نقل حديث شريف ثقلين پرداخته و آن را مورد بررسى قرار مىدهد. | ||
وى ابتدا به نقل دو حديث مشهور كه از اهل سنت روايت شده مىپردازد. در اين دو حديث از سنت پيامبر(ص) به عنوان ثقل دوم در كنار قرآن كريم نام برده شده و سپس به نقل حديث مشهور ثقلين از طرق متعددى مىپردازد كه در آنها از | وى ابتدا به نقل دو حديث مشهور كه از اهل سنت روايت شده مىپردازد. در اين دو حديث از سنت پيامبر(ص) به عنوان ثقل دوم در كنار قرآن كريم نام برده شده و سپس به نقل حديث مشهور ثقلين از طرق متعددى مىپردازد كه در آنها از اهلبيت پيامبر(ص) به عنوان عِدل كتاب خدا نام برده شده است. | ||
مؤلف همچنين در ادامه با اين ادعا كه اين حديث شريف به صورت متواتر روايت شده به برخى كسانى - از جمله بسيارى از صحابه پيامبر اكرم(ص) - كه اين حديث را روايت نمودهاند، اشاره مىكند. | مؤلف همچنين در ادامه با اين ادعا كه اين حديث شريف به صورت متواتر روايت شده به برخى كسانى - از جمله بسيارى از صحابه پيامبر اكرم(ص) - كه اين حديث را روايت نمودهاند، اشاره مىكند. | ||
سخن درباره جايگاه | سخن درباره جايگاه اهلبيت و حقوق ايشان از جمله مطالبى است كه در اين باب مورد بررسى قرار گرفته و آيات و رواياتى در اين زمينه مورد استدلال قرار گرفته است. | ||
پس از نقل مطالب پيش گفته، مؤلف با تاسف از دشمنى و عناد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نسبت به اهلبيت ياد كرده است و از موضع وى مبنى بر ضعيف بودن رواياتى كه درباره استحباب زيارت قبر نبى مكرم اسلام(ص) توسط شمارى از علماى اهل سنت روايت شده انتقاد مىكند. | پس از نقل مطالب پيش گفته، مؤلف با تاسف از دشمنى و عناد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] نسبت به اهلبيت ياد كرده است و از موضع وى مبنى بر ضعيف بودن رواياتى كه درباره استحباب زيارت قبر نبى مكرم اسلام(ص) توسط شمارى از علماى اهل سنت روايت شده انتقاد مىكند. | ||
در ادامه اين باب، مراد از | در ادامه اين باب، مراد از اهلبيت و نيز اصحاب كساء بيان گرديده و از لزوم مودت اهلبيت و حرمت دشمنى با ايشان سخن گفته شده است. | ||
باب دوم كتاب، به معرفى [[امام على(ع)]] و حضرت فاطمه(س) و امام حسن(ع) و امام حسين(ع) اختصاص يافته و كنيه و القاب ايشان معرفى و مختصرى از زندگىنامه آنان آمده است. | باب دوم كتاب، به معرفى [[امام على(ع)]] و حضرت فاطمه(س) و امام حسن(ع) و امام حسين(ع) اختصاص يافته و كنيه و القاب ايشان معرفى و مختصرى از زندگىنامه آنان آمده است. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
باب پنجم، به معرفى دو بانوى بزرگوار به نام نفيسه صغرى و نفيسه كبرى اختصاص يافته است. | باب پنجم، به معرفى دو بانوى بزرگوار به نام نفيسه صغرى و نفيسه كبرى اختصاص يافته است. | ||
نفيسه صغرى دختر حسن الأنور بن زيد الابلج بن الامام الحسن(ع) بن على(ع) كه در قاهره مدفون است. مؤلف به شرح حالى كوتاه از ايشان بسنده كرده و ايشان را مشهورترين شخصيت | نفيسه صغرى دختر حسن الأنور بن زيد الابلج بن الامام الحسن(ع) بن على(ع) كه در قاهره مدفون است. مؤلف به شرح حالى كوتاه از ايشان بسنده كرده و ايشان را مشهورترين شخصيت اهلبيت پس از زينب كبرى(س) مىداند. | ||
نفيسه كبرى دختر زيد أبلج و نوه امام مجتبى(ع) كه در واقع عمه نفيسه صغرى مىباشد. اين بانوى بزرگوار همسر وليد بن عبدالملك بن مروان بوده است كه در زمان انتصاب عبدالملك به عنوان والى مصر، به همراه وى بدانجا رفت؛ اما پس از غصب مقام خلافت توسط وى و مشاهده رفتار زشت او، از وى طلاق گرفت و در مصر وفات يافت و مدفون گرديد. | نفيسه كبرى دختر زيد أبلج و نوه امام مجتبى(ع) كه در واقع عمه نفيسه صغرى مىباشد. اين بانوى بزرگوار همسر وليد بن عبدالملك بن مروان بوده است كه در زمان انتصاب عبدالملك به عنوان والى مصر، به همراه وى بدانجا رفت؛ اما پس از غصب مقام خلافت توسط وى و مشاهده رفتار زشت او، از وى طلاق گرفت و در مصر وفات يافت و مدفون گرديد. | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
باب ششم، به معرفى دو بانو كه سكينه نام داشته و در قاهره مدفون گرديدهاند، اختصاص يافته است: | باب ششم، به معرفى دو بانو كه سكينه نام داشته و در قاهره مدفون گرديدهاند، اختصاص يافته است: | ||
سكينه كبرى دختر امام حسين(ع) كه نام اصلى ايشان آمنه و مادر گراميشان رباب بنت امرء القيس بوده است. مؤلف در اين باب به برخى دعاوى سخيف كه از طرف دشمنان | سكينه كبرى دختر امام حسين(ع) كه نام اصلى ايشان آمنه و مادر گراميشان رباب بنت امرء القيس بوده است. مؤلف در اين باب به برخى دعاوى سخيف كه از طرف دشمنان اهلبيت درباره ايشان شده است، پاسخ مىگويد. | ||
سكينه صغرى دختر امام زينالعابدين(ع) كه در مصر دار دنيا را وداع گفت؛ در حالى كه همسرى اختيار نكرده بود. | سكينه صغرى دختر امام زينالعابدين(ع) كه در مصر دار دنيا را وداع گفت؛ در حالى كه همسرى اختيار نكرده بود. | ||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
رقيه دختر [[امام رضا(ع)]] كه در جوار مقبره سكينه كبرى مدفون گرديده كه بسيارى گمان مىبرند، وى رقيه خواهر زينب كبرى(س) است؛ در حالى كه به گفته مؤلف، مقبره اين بانو در دمشق واقع شده است و مرقد رقيه دختر زيد ابلج نيزدر بقيع قرار دارد. | رقيه دختر [[امام رضا(ع)]] كه در جوار مقبره سكينه كبرى مدفون گرديده كه بسيارى گمان مىبرند، وى رقيه خواهر زينب كبرى(س) است؛ در حالى كه به گفته مؤلف، مقبره اين بانو در دمشق واقع شده است و مرقد رقيه دختر زيد ابلج نيزدر بقيع قرار دارد. | ||
باب هشتم، به معرفى بانوانى از | باب هشتم، به معرفى بانوانى از اهلبيت كه فاطمه نام داشتهاند، اختصاص يافته است: | ||
فاطمه دختر امام حسين(ع) كه مادرش ام اسحاق تميمى دختر طلحه بن عبدالله است. وى به همراه عمه گرامىاش زينب كبرى به مصر وارد شد و در سال 110ق. در مصر وفات يافته، مدفون گرديد. | فاطمه دختر امام حسين(ع) كه مادرش ام اسحاق تميمى دختر طلحه بن عبدالله است. وى به همراه عمه گرامىاش زينب كبرى به مصر وارد شد و در سال 110ق. در مصر وفات يافته، مدفون گرديد. | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
آمنه دختر موسى بن جعفر(ع) و آمنه دختر عبدالله بن حسين(ع). | آمنه دختر موسى بن جعفر(ع) و آمنه دختر عبدالله بن حسين(ع). | ||
همچنين دراين باب به معرفى دو بانو از فرزندان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه در وقت فراغت خويش تلاوت قرآن مىنمودند، پرداخته شده و از مدفن سه سر از سرهاى مبارك بزرگان | همچنين دراين باب به معرفى دو بانو از فرزندان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه در وقت فراغت خويش تلاوت قرآن مىنمودند، پرداخته شده و از مدفن سه سر از سرهاى مبارك بزرگان اهلبيت كه به مصر وارد شدهاند، نام برده شده است. | ||
باب دهم، به معرفى برخى از اشراف و اعيان از | باب دهم، به معرفى برخى از اشراف و اعيان از اهلبيت(ع) كه در مصر مدفوناند، اختصاص يافته است كه عبارتند از: سيد حسن انور پدر سيده نفيسه و پسر زيد ابلج، سيد محمد انور، يحيى بن قاسم الطيب بن محمد مامون بن جعفر الصادق(ع) و.... | ||
باب يازدهم، به معرفى مراقد سادات طباطبايى؛ همچون على بن حسن بن طباطبا، احمد بن على بن حسن طباطبا و... و نيز سادات وفائيه اختصاص يافته است. | باب يازدهم، به معرفى مراقد سادات طباطبايى؛ همچون على بن حسن بن طباطبا، احمد بن على بن حسن طباطبا و... و نيز سادات وفائيه اختصاص يافته است. | ||