سیر و سلوک؛ یقظه (بیدارى): تفاوت میان نسخه‌ها

ايشان در ابتداى اين فصل نكاتى را درباره جذبه ذكر مى‌كنند و خاطرنشان مى‌نمايند كه نكته اساسى در سير و سلوك اين است كه سالك بايد عزم را جزم كند و قدم در راه گذارد و در راه، توقّف نكند. در اين صورت، حتّى اگر موفّق به طى همه مراحل هفت‌گانه سير و سلوك هم نشود، باز به سعادت دنيا و آخرت دست خواهد يافت. يكى از نتايج اين حركت، لذّت بردن از عبادت است. انسان به جايى مى‌رسد كه خواندن نماز شب براى او بهترين و بالاترين لذّت را دارد، حتّى بالاتر از لذّت متنعّم بودن در بهشت، ولى بايد دانست كه براى قدم گذاشتن در اين راه و رسيدن به مقام لقاء، قبل از هر چيز لازم است خداوند تبارك و تعالى يك نوع جذبه و كشش در انسان ايجاد كند تا او توفيق طى كردن مسير را پيدا كند.

بعد از به وجود آمدن جذبه و كشش از طرف خداوند، وظيفه سالك سنگين‌تر مى‌شود و بايد در جهت حفظ جذبه بكوشد. كسى كه لايق دريافت جذبات الهى و كسب توفيق از سوى حضرت حق مى‌شود، بايد مراقب باشد آن توفيق و جذبه را از دست ندهد.