بزرگداشت اولیای خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه اول، به اهميت و جايگاه حج اشاره شده.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/7 ر.ک: مقدمه، ص7]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/9 9]</ref>و در مقدمه نويسنده، توضيح مختصرى پيرامون موضوع كتاب، داده شده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/11 ر.ک: همان، ص11]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/13 13]</ref>

نويسنده در اين اثر، با استفاده از كتاب و سنت و با استناد به سخنان خدا و رسول(ص) و سيره صحابه و تابعين، مشروع و مطلوب بودن اين‌گونه كارها را به اثبات رسانيده و نشان داده است كه اين كارها هدفى جز اظهار دوستى با كسانى كه خداوند دوستى آنها را لازم كرده است، ندارد. وى معتقد است هر مسلمان آزاده‌اى كه به شبهات و سخن‌پراكنى‌هاى بيهوده توجه نكند و تنها كتاب خدا و سنت پيامبر(ص) را پيش روى خود قرار بدهد، به‌روشنى حقيقت را درك خواهد كرد و خواهد ديد كه سخنان گروه اندكى كه بزرگداشت اولياى خدا را شرك مى‌دانند، چقدر سست و بى‌پايه و مغاير با كتاب و سنت و سيره سلف صالح است.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/12 همان' ص12]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/13 13]</ref>

#اين مقام، مقام بسيار بزرگ و رستگارى و فلاح عظيمى است كه هر كسى نمى‌تواند به آن برسد.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/15 متن كتاب، ص15]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/18 18]</ref>

وى بر اين نكته تأكيد دارد كه اساساً ايجاد رابطه ميان «انسان خاکى» با «ذات بارى تعالى» بدون واسطه امكان‌پذير نيست و مى‌بينيم خداوند پيام‌هاى خود را به‌واسطه افراد به‌خصوصى - كه همان انبيا هستند - به مردم ابلاغ مى‌كند و هرگز به‌طور مستقيم با مردم سخن نمى‌گويد و انسان نيز نمى‌تواند بدون وسيله و واسطه با خداوند ارتباط برقرار كند؛ حال اين وسيله ممكن است يك عمل الهى باشد، مانند نماز، روزه و عبادات و ممكن است يك شخص الهى باشد، مانند اولياء الله.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/27 همان]</ref>

وى خاطرنشان مى‌كند كه محبت يك امر باطنى است و ظهور و بروز آن همان تعظيم و تكريمى است كه ما از اولياى خدا مى‌كنيم و در حقيقت تعظيم اولياى خدا، همان اظهار محبت به آنان است كه پيامبر خدا(ص) ما را به آن امر كرده و آن را علامت ايمان دانسته است. وى معتقد است عظمت و مقامى كه اولياى خدا پيش خدا دارند، با مرگشان از بين نمى‌رود و آنها كه در حال حيات، خود را به اين درجه از قرب الهى رسانيده‌اند، در حال ممات و عالم برزخ و روز قيامت هم همان مرتبه را نزد خداوند دارند و به همين جهت تعظيم و تكريم آنها بعد از مرگشان هم لازم است؛ لذا همان‌گونه‌كه زيارت قبور اولياى خدا نوعى اظهار محبت و تعظيم به آنهاست، تعمير قبور و حفظ آثار آنها نيز نشانى از محبت و حق‌شناسى درباره كسانى است كه خداوند محبت آنها را بر ما لازم كرده است و اين كارى است كه در ميان تمام ملت‌ها معمول و مرسوم است و حتى پيش از اسلام نيز قبور انبيا و اوليا و حتى محل نشست و برخاست آنها را آباد مى‌كردند و بدين‌گونه ياد آنها را گرامى مى‌داشتند.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/75 ر.ک: همان، ص75]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/76 76]</ref>

در هفتمين عنوان، مسئله شفاعت‌خواهى از اولياى خدا مطرح گرديده است. شفاعت، مقام و منزلتى است كه خداوند به بعضى از بندگان خود از انبيا و اوليا عنايت كرده و به آنها اين امتياز را داده كه درباره گنهكاران از اهل ايمان، شفاعت كنند و آمرزش گناهان آنها را از خدا بخواهند.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/103 همان، ص103]</ref>