۵۳٬۳۲۷
ویرایش
قرة العيون في أعز الفنون (چاپ کنگره فیض): تفاوت میان نسخه‌ها
قرة العيون في أعز الفنون (چاپ کنگره فیض) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۳۸
، ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۸بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''قرة العيون في أعز الفنون''' اثر ملا محمدمحسن [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض كاشانى]] از علماى شيعى قرن يازدهم هجرى است كه به زبان عربى آميخته به فارسى در موضوع اصول دين در آخرين سال‌هاى حيات فيض (1088ق) تألیف شده است. | '''قرة العيون في أعز الفنون''' اثر ملا محمدمحسن [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض كاشانى]] از علماى شيعى قرن يازدهم هجرى است كه به زبان عربى آميخته به فارسى در موضوع اصول دين در آخرين سال‌هاى حيات فيض (1088ق) تألیف شده است. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۵: | ||
مرحوم فيض در مقدمه‌اش بر كتاب هدايت را منحصر در نور ثقلين مى‌داند و خود را اقتدا كننده به قرآن و اهل بيت(ع) مى‌داند. | مرحوم فيض در مقدمه‌اش بر كتاب هدايت را منحصر در نور ثقلين مى‌داند و خود را اقتدا كننده به قرآن و اهل بيت(ع) مى‌داند. | ||
نويسنده اولين مقاله كتاب را به معرفت خدا اختصاص داده و طبق سيره‌اى كه در اين كتاب پيش گرفته است به آيه‌اى از قرآن در موضوع بحث خود استناد نموده است كه در اين مقاله عبارتست از ''' هو الاولُ و الآخرُ و الظاهرُ و الباطنُ و هو | نويسنده اولين مقاله كتاب را به معرفت خدا اختصاص داده و طبق سيره‌اى كه در اين كتاب پيش گرفته است به آيه‌اى از قرآن در موضوع بحث خود استناد نموده است كه در اين مقاله عبارتست از ''' هو الاولُ و الآخرُ و الظاهرُ و الباطنُ و هو بكلِّ شىءٍ عليمٌ '''.او سپس اقدام به توضيح و تفسير اجزاى اين آيه نموده و كلمات پنج‌گانه مقاله اول را به اين مهم اختصاص داده است. | ||
مؤلف چگونگى جمع بين غيرقابل رؤيت بودن خداوند را به دليل عدم امكان احاطه به ذات او و رؤيت او در جميع اسماء و صفات و تجلياتش را به زيبايى توجيه كرده است و فرمايشات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] در بيان كلماتى چون «لم | مؤلف چگونگى جمع بين غيرقابل رؤيت بودن خداوند را به دليل عدم امكان احاطه به ذات او و رؤيت او در جميع اسماء و صفات و تجلياتش را به زيبايى توجيه كرده است و فرمايشات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] در بيان كلماتى چون «لم أعبدربًّا لم أره» و سخنان فرزندان طيبين و طاهرينش را در اين زمينه حمل بر رؤيت تجليات خداوند در اشياء نموده است. | ||
سپس به همين ترتيب چگونگى جمع بين عدم فكر در ذات خدا و معرفت او يا چگونگى جمع بين ظهور و خفاء ذات اقدس الهى را توضيح داده است. | سپس به همين ترتيب چگونگى جمع بين عدم فكر در ذات خدا و معرفت او يا چگونگى جمع بين ظهور و خفاء ذات اقدس الهى را توضيح داده است. | ||
دوّمين مقاله در صفات و اسماء الهى با استناد به آيه ''' و سبحانَ ربكَ | دوّمين مقاله در صفات و اسماء الهى با استناد به آيه ''' و سبحانَ ربكَ ربِّ العزّةِ عمّا يَصِفونَ ''' مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. مى‌توان به چگونگى عين ذات بودن اسماء الهى به اعتبارى و غيرذات بودنشان را به اعتبار ديگر يا چگونگى تربيت مخلوقات به وسيله اسماء الهى و تعليم اسماء الهى به آدم(ع) اشاره كرد.مقاله سوم در صنع و ابداع خداوند است كه در اين مورد به آيه شريفه ''' صُنِعَ اللّه الذى أتقنَ كل شىء ''' استناد نموده است. فيض در اين مقاله اشاره‌اى به اصول عوالم و نشئات داشته و چگونگى خلقت مخلوقات از عقل را توضيح مى‌دهد. او بعد از بيان مراتب مخلوقات در صدورشان از حضرت احديّت، اقدام به بيان معناى عرش و كرسى با توجه به روايات مى‌كند. | ||
مقاله چهارم كتاب در بيان نفوس و اشباح مى‌باشد كه با آيه ''' و فى أنفسكم أفلا تبصرون '''آغاز مى‌گردد. [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض كاشانى]] در اين مقاله توضيح داده است كه چطور در عين اينكه نفوس بر اجساد مقدم بوده‌اند امّا در عين حال به حدوث اجساد حادث گرديده‌اند. او مى‌گويد وجود نفوس جزئيه انسانيه بعد از حصول مزاج است كه قبلاً به نحوى ديگر بصورت نفوس ارواح برزخيه بوده‌اند كه از مادّه مجرد و مشتمل بر شهوت و غضب مى‌باشند. وى ادامه مى‌دهد كه نفوس كليه انسانيه كه مختص به كمّل و خواص است پيش از وجود اجسام است. انسانها نفوس عديده‌اى دارند كه بعضى از آنها مختص خواص از بندگان خدا مى‌باشد كه براى توضيح اين مطلب به روايات جامعى از مولاى متقيّان على(ع) اشاره كرده است. | مقاله چهارم كتاب در بيان نفوس و اشباح مى‌باشد كه با آيه ''' و فى أنفسكم أفلا تبصرون '''آغاز مى‌گردد. [[فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی|فيض كاشانى]] در اين مقاله توضيح داده است كه چطور در عين اينكه نفوس بر اجساد مقدم بوده‌اند امّا در عين حال به حدوث اجساد حادث گرديده‌اند. او مى‌گويد وجود نفوس جزئيه انسانيه بعد از حصول مزاج است كه قبلاً به نحوى ديگر بصورت نفوس ارواح برزخيه بوده‌اند كه از مادّه مجرد و مشتمل بر شهوت و غضب مى‌باشند. وى ادامه مى‌دهد كه نفوس كليه انسانيه كه مختص به كمّل و خواص است پيش از وجود اجسام است. انسانها نفوس عديده‌اى دارند كه بعضى از آنها مختص خواص از بندگان خدا مى‌باشد كه براى توضيح اين مطلب به روايات جامعى از مولاى متقيّان على(ع) اشاره كرده است. | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۲: | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||