۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' == == ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'شاهنامه' به 'شاهنامه') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
بخش دوم اين كتاب، منابع پهلوى، عربى، يونانى (لاتين)، ارمنى، سريانى و چينى تاريخ سياسى - اجتماعى روزگار ساسانيان را در بر دارد. نويسنده، كتيبه «پاىكولى» و سنگنوشته ضلع شرقى «كعبه زردشت» را از منابع تاريخى معاصر ساسانيان مىشمرد كه به رغم شكستگىها و پراكندگىهايشان، اطلاعات سودمندى درباره تاريخ آن دوران به زبان پهلوى عرضه مىكنند. وى پس از آوردن فهرستى توصيفى از كتيبهها و سنگنگارههاى ساسانى، از تأثير گذارى نقشهاى سكههاى پهلوى ساسانى، در شناسايى پادشاهان آن عصر سخن مىگويد و منابع دين رسمى كشور را در عهد ساسانيان، كتابهاى مقدس به زبان اوستايى (اوستاى ساسانى داراى 21 نسك) و ترجمه متون اوستايى با شرح پهلوى (زند) مىشمرد. | بخش دوم اين كتاب، منابع پهلوى، عربى، يونانى (لاتين)، ارمنى، سريانى و چينى تاريخ سياسى - اجتماعى روزگار ساسانيان را در بر دارد. نويسنده، كتيبه «پاىكولى» و سنگنوشته ضلع شرقى «كعبه زردشت» را از منابع تاريخى معاصر ساسانيان مىشمرد كه به رغم شكستگىها و پراكندگىهايشان، اطلاعات سودمندى درباره تاريخ آن دوران به زبان پهلوى عرضه مىكنند. وى پس از آوردن فهرستى توصيفى از كتيبهها و سنگنگارههاى ساسانى، از تأثير گذارى نقشهاى سكههاى پهلوى ساسانى، در شناسايى پادشاهان آن عصر سخن مىگويد و منابع دين رسمى كشور را در عهد ساسانيان، كتابهاى مقدس به زبان اوستايى (اوستاى ساسانى داراى 21 نسك) و ترجمه متون اوستايى با شرح پهلوى (زند) مىشمرد. | ||
ديگر منبع تاريخى عصر ساسانيان، «خوذاى نامگ» است كه بسيارى از نويسندگان تاريخهاى عربى و فارسى، درباره سرگذشت ايران پيش از اسلام، از آن بهره برده و به «سيَر ملوك العجم» يا «سيَر الملوك» يا | ديگر منبع تاريخى عصر ساسانيان، «خوذاى نامگ» است كه بسيارى از نويسندگان تاريخهاى عربى و فارسى، درباره سرگذشت ايران پيش از اسلام، از آن بهره برده و به «سيَر ملوك العجم» يا «سيَر الملوك» يا «شاهنامه» ترجمهاش كردهاند. اصل خداىنامه پهلوى و ترجمه [[ابنمقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] از اين كتاب، در دست نيست. شاهنامه فردوسى كه به زبان فارسى از زندگى پادشاهان و پهلوانان باستان گزارش مىدهد، ترجمه ديگرى از آن منابع پهلوى به شمار مىرود. نويسنده، همچنين با اشاره به ديدگاههاى نِلد در اين باره، سرچشمههاى اين منابع نخستين را بررسى مىكند و آثار ديگر نويسندگان را مانند [[حمزه اصفهانی، حمزه بن حسن|حمزه اصفهانى]] ارزيابى مىنمايد و از سندهايى مانند «نامه تنسر به پادشاه طبرستان» ياد مىكند كه در پارهاى از كتابهاى تاريخى گنجانده شدهاند. وى در پايان، فهرستى از مهمترين منابع عربى و ايرانى تاريخ ساسانيان عرضه مىكند و به اقتباس هر يك از آنها از ديگرى و ارتباطشان با يكديگر مىپردازد. | ||
نويسنده، از منابع يونانى (لاتين) تاريخ ساسانيان نيز مانند تاريخ روم، نوشته ديون كاسيوس (متوفى نزديك به 235م)، و مورخان حاضر در جنگهاى ايران و روم نام مىبرد و با اشاره به پارههاى تاريخى موجود در آنها مىگويد: همه اين نويسندگان، از چيزهايى نوشتهاند كه به روابط ايران و روم باز مىگردد. وى در پايان فهرستى از كتابهاى يونانى درباره تاريخ روحانيان، رويدادهاى مذهبى و فرقهاى نصرانيان شرق و جنگهاى سياسى و دينى اين دو كشور عرضه مىكند. | نويسنده، از منابع يونانى (لاتين) تاريخ ساسانيان نيز مانند تاريخ روم، نوشته ديون كاسيوس (متوفى نزديك به 235م)، و مورخان حاضر در جنگهاى ايران و روم نام مىبرد و با اشاره به پارههاى تاريخى موجود در آنها مىگويد: همه اين نويسندگان، از چيزهايى نوشتهاند كه به روابط ايران و روم باز مىگردد. وى در پايان فهرستى از كتابهاى يونانى درباره تاريخ روحانيان، رويدادهاى مذهبى و فرقهاى نصرانيان شرق و جنگهاى سياسى و دينى اين دو كشور عرضه مىكند. |
ویرایش