رسائل العدل و التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رسائل العدل و التوحيد'''، مجموعه رسائلی است از حسن بصری (عالم اهل سنت)، قاسم رسی (امام زیدیه)، قاضی عبدالجبار (عالم معتزله) و شریف مرتضی (عالم شیعی)، به زبان عربی، که توسط محمد عماره تحقیق و در دو جلد گردآوری شده است.

کتاب، دارای دو جلد است؛ در جلد اول پس از مقدمه چاپ دوم و مقدمه مفصل محقق، محتوای مطالب در قالب رسالة في القدر از حسن بصری، کتاب‎های أصول العدل و التوحيد، كتاب ال‎دل و التوحيد و نفي التشبيه عن الله الواحد الحميد، الأصول الخمسة، الرد علی المجبرة و في التوحيد از قاسم رسی، المختصر في أصول الدين از قاضی جبار و إنقاذ البشر من الجبر و القدر از شریف مرتضی ارائه شده است.

در جلد دوم نیز پس از مقدمه، رسائلی از یحیی بن حسین، حول این دو موضوع ارائه گردیده است.

محقق، در جلد اول، مقدمه مفصلی بر کتاب نگاشته و در آن، به معرفی نویسندگان رسائل (حسن بصری، قاسم رسی، قاضی عبدالجبار همدانی و شریف مرتضی پرداخته)، برخی عجله‎ها و جانب‎داری‎ها در ارائه متون را ذکر می‎کند و به نوعی رابطه تعاکس میان هم‎نشینی با متون اسلامی قدیمی و پُرگویی درباره این متون قائل می‎شود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13-38</ref>.

او در مقدمه چاپ دوم می‎نویسد: در درگیری‎های میان تمدن‎ها و تلاش‎ها برای پایمال کردن دیگر اقوام و... هر قومی باید به سلاح‎های فکری و میراث فرهنگی خودش بازگردد تا بتواند از تمامیتش دفاع کند. این همان قضیه «بیداری» نزد مسلمانان است که ضرورت و اهمیت به‎کارگیری ظرفیت‎های فرهنگی ما را برای مسلمانان هویدا کرده است تا هویت فرهنگی خود را بازشناسی کنند. به‎هرحال تحصیل این هدف و دیگر اهداف مرتبط با آن، برای محقق (محمد عماره) انگیزه ایجاد کرده که رسائل متعدد را در این اثر گردآوری کند، بر آن مقدمه بنویسد، به تحقیق آن پرداخته و بر آن تعلیقه بزند<ref>ر.ک: مقدمه چاپ دوم، ص7-8</ref>.

«رسالة في القدر» حسن بصری، در پاسخ به استفسار عبدالملک بن مروان از عقاید او در مخالفتش، در مسئله «قدر»، با احمد بن حنبل نوشته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص111</ref>. حسن بصری در پاسخی که به عبدالملک می‎نویسد، اعتقادش را در میان علمای مسلمان، مسبوق به سابقه می‎داند و به آیات مختلف قرآن تمسک می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>.

قاسم بن ابراهیم رسی، در اصول خمسه، پنج اصل را بیان کرده که هر مسلمانی به آنها علم نداشته باشد، گمراه و نادان است. اصل اول این است که الله تعالی واحد است و مانند ندارد و خالق همه چیز است؛ دوم، به عدالت خدا معتقد باشد؛ سوم، صادق الوعد و الوعید بودن خدا را درک کند؛ چهارم، فصل الخطاب بودن و صراط مستقیم بودن قرآن مجید را باور داشته باشد و پنجم، در وقتی که احکام ا لهی تعطیل شده و اموال بیوه‎گان و ایتام و سایر ضعفا غارت می‎شود، پرداختن به تجارت و کسب درآمد (در حجم و حدودی که در زمان حکومت عدل انجام می‎شود) حلال نیست<ref>ر.ک: همان، ص168-169</ref>.

قاسم رسی، کتاب بعدی را در رد مجبره نوشته: «فزعمت القدرية الكاذبة علی ربها، المجورة، أن الله، عز و جل عن قولهم، خلق أكثر خلقه ليعبدوا غيره و يتخذوا الشركاء و الأنداد...»<ref>ر.ک: همان، ص172-173</ref> و آنان را کاذب و جائر خوانده. قاسم بن ابراهیم، کتاب بعدی را در توحید نوشته؛ وی در این رساله، واجبات عقیدتی بر مکلفین، را در چند پاراگراف در پاسخ به درخواست برخی از آنان، بیان کرده است<ref>ر.ک: همان، ص186-187</ref>.

کتاب بعدی، «المختصر في أصول الدين» قاضی عبدالجبار است که محمد عماره قبل از ارائه متن کتاب، درباره صحت انتساب این اثر به نویسنده‎اش تحقیق می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص191-196</ref>. این کتاب، به‎عنوان مقدمه آموزش کتاب‎های دیگر، توسط قاضی عبدالجبار به درخواست «صاحب بن عباد» برای آموزش کسی نوشته شده که مؤلف از وی با عبارت «الشريف النجيب» یاد می‎کند.<ref>ر.ک: همان، ص196</ref>.

آخرین کتاب جلد اول، «إنقاذ البشر من الجبر و القدر» شریف مرتضی است که آن را به درخواست کسی نگاشته است. وی می‎نویسد: «سألت أعزك اللّه و أرشدك إملاء رسالة في القدر فقد جالت به الفكر و أكثرها عن معرفته قد انحسر و ذكرت أن الذي حداك إلى ذلك ما وجدته ظاهرا في عوام النيل و معظم خواصها من القول المؤدي إلى الكفر المحضض بسبب الجبر و تجويرهم اللّه في حكمه و حملهم معاصيهم عليه و إضافتهم القبائح إليه و تعلقهم بأخبار مجهولة منكرة أو متشابهة في اللفظ‍‎ مجملة و حجاجهم بما تشابه من الكتاب لعدم معرفتهم بفائدته و قصور أفهامهم عن الغرض المقصود به» (از من درخواست نگارش رساله‎ای درباره قدر کردی که اندیشه‎ها در آن جولان یافته و اکثرشان از شناختش درمانده‎اند. گفتی انگیزاننده‎ات این بوده که جور و ستم و کفر را در گرایش عوام و خواص مردمان نیل به این امر دیده‎ای؛ چون‎که آنان گناهانشان را به گردن خدا می‎اندازند و کارهای قبیحشان را به او نسبت می‎دهند و مستمسکشان برای چنین اعتقادی، روایات مجهول منکر یا متشابه و مجمل و متشابهات قرآن است...)<ref>ر.ک: همان، ص285</ref>.

جلد دوم کتاب، که حاوی تألیفات یحیی بن حسین است، نیز حول مباحث عدل و توحید دور می‎زند. به تعبیر محقق در مقدمه جلد دوم، این کتاب‎ها را می‎توان کتاب‎های رد و احتجاج بر حسن بن محمد بن حنفیه نام نهاد. مهم‎ترین مسائلی که در این آثار مطرح می‎شود، مربوط به جبر و اختیار و آزادی انسان است<ref>ر.ک: مقدمه، ج2، ص5</ref>. کتاب‎هایی که در این جلد ارائه می‎شود از این قرار است: الرد علی المجبرة القدرية، كتاب فيه معرفة اللّه عز و جلّ‎ من العدل و التوحيد و تصديق الوعد و الوعيد و إثبات النبوة و الإمامة في النبي و آله عليهم السلام، كتاب الرد على الحسن بن محمد بن الحنفية و كتاب الجملة (أي جملة التوحيد) و الرد علی أهل الزيغ من المشبهين. بیشترین حجم جلد دوم را كتاب الرد على الحسن بن محمد بن الحنفية تشکیل می‎دهد که در قالب 38 مسئله و پاسخ بیان شده است.