ابوالفتوح رازی، حسین بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

|data-type='authorDeathDate'|556 ‌‎ق

|data-type='authorWritings'|[[‏تحقیق در تفسیر ابوالفتوح رازی رحمه‌الله]]  

'''جمال‌الدين حسين بن على نيشابورى'''، معروف به ابوالفتوح رازى خزاعى، مفسر نامدار شيعه، در حدود سال 470 ق.در شهر رى متولد شد.

سلسله نسب ابوالفتوح رازى به قبيلۀ خزاعه مى‌رسد.در طول تاريخ، اين خاندان از برجسته‌ترين دوستان اهل بيت عليهم‌السّلام بوده تا آن جايى كه معاويه گفته است: محبّت قبيلۀ بنى خزاعه نسبت به على عليه‌السّلام به حدّى است كه اگر زنانشان فرصت مى‌يافتند، با ما مى‌جنگيدند تا چه رسد به مردان ايشان!

جدّ اعلاى ابوالفتوح، بديل خزاعى است. همچنين فرزند بديل نافع خزاعى، از اصحاب معروف رسول اللّه صلى‌اللّه‌عليه‌وآله است.و به عنوان معلّم قرآن از طرف پيامبر صلى‌اللّه‌عليه‌وآله در سال چهارم هجرت به منطقۀ نجد اعزام شده بود و در فاجعۀ بئر معونه به شهادت رسيد. ابوالفتوح در تفسير سورۀ فتح مى‌گويد: «بديل بن ورقاء خزاعى، از پدران ماست.» وى در تفسير آيۀ'''و لا تحسبنّ الّذين قتلوا في سبيل اللّه امواتا''' با اشاره به شأن نزول آن-كه در مورد شهداى بئر معونه نازل شده است-نافع بن بديل بن ورقاء خزاعى را در رديف اين شهدا نامبرده و تصريح مى‌كند كه: «اين مرد، از پدران ماست.»

جدّ ابوالفتوح، محمّد بن احمد نيشابورى صاحب کتاب «روضة الزهراء» و عموى پدرش، شيخ عبدالرحمن صاحب کتاب سفينة النجاة، از دانشمندان برجستۀ شيعى بوده‌اند.پسرش، شيخ تاج‌الدين محمّد و خواهر زادۀ وى، فخر‌الدين احمد، نيز از علماى عصر خود به شمار مى‌آمدند.ملاحظه مى‌شود، چهره‌هاى برجستۀ خاندان ابوالفتوح رازى از تاريخ صدر اسلام تا كنون، همانند ستارگان فروزان، در آسمان علم، تقوا و فضيلت پرتو افشانى مى‌كنند.

# قاضى عمادالدين حسن بن محمّد استر آبادى؛وى كه قاضى رى بود، از استادان [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] و شيخ منتجب‌الدين نيز محسوب مى‌شود.

#شيخ رشيد‌الدين محمّد بن شهر آشوب مازندرانى (489-588 ق.)؛ وى در علوم فقه، حديث، تفسير، ادب، شعر و رجال، اطلاعات وسيعى داشته و جامع كمالات، هنرها، و فضيلت‌هاست؛ بدين جهت، حتى از سوى مخالفان و بيگانگان نيز مورد احترام و تعظيم بوده است.[[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] در سفرهاى علمى خويش، به شهر رى وارد شده و مدتى از ابوالفتوح رازى استفاده كرده است.وى در کتاب «معالم العلما» از استاد خود چنين ياد مى‌كند:<br/>«استاد من، شيخ ابوالفتوح بن على رازى، دانشمند گرانمايه‌اى است كه کتاب شرح شهاب و روح الجنان در تفسير قرآن را نوشته است.اين تفسير به زبان فارسى است امّا بى نظير و شگفت انگيز مى‌باشد.

# شيخ منتجب‌الدين على بن بابويه رازى؛ وى از دانشمندان بلند پايه و از نويسندگان پر مايۀ قرن ششم هجرى، و از نوادگان برادر [[شيخ صدوق]] مى‌باشد.منتجب‌الدين با تأليف مشهورترين اثر خود به نام «فهرست علماى شيعه»، حقّ بزرگى را بر گردن پيروان اين مذهب گذاشته و به اين وسيله، نام نيك گروهى از برجستگان علماى شيعه و زعماى اسلام را در صفحۀ روزگار زنده نگه داشت، تا آن جايى كه تمام شخصيت نگاران و تراجم نويسان ممتاز، بعد از قرن ششم هجرى، از کتاب «فهرست» وى كمال بهره را برده‌اند.<br/>منتجب‌الدين در «فهرست» خود، بارها از استادش تجليل به عمل آورده است.وى در بخشى از کتاب خود استادش را چنين مى‌ستايد:<br/>«استاد و پيشواى شيعيان، ابوالفتوح حسين بن على بن محمّد خزاعى رازى، دانشمندى مفسّر و واعظى پارسا بود.وى داراى آثار متعددى است كه از جمله آن‌ها، تفسير روض الجنان در تفسير قرآن و کتاب روح الاحباب در شرح شهاب است.من هر دو کتاب را بر اين استادم قرائت كرده‌ام.»

# سيّد شريف عزّ‌الدين «شرفشاه افطسى نيشابورى؛ او داراى کتابى به نام «النظم و النثر الرائق» مى‌باشد.و آرامگاهش در نجف است.

# تاج‌الدين محمّد بن حسين، فرزند ابوالفتوح

# تفسير روض الجنان<br/>اين کتاب-كه معروف‌ترين اثر شيخ ابوالفتوح رازى است-از جهت فصاحت لفظ و پردازش عبارت، توجه به نكات مناسب تفسيرى، ترجمه‌ى دقيق آيات، آزاد انديشى در بهره گيرى از روايات مخالف و موافق، نقل اقوال مختلف و گزينش مناسب‌ترين آن و دفاع منطقى و به جا از مذهب شيعه، بر همه‌ى تفاسير فارسى تشيّع برترى دارد.با اين كه مؤلّف اصالتا از نژاد عرب مى‌باشد، اما در اثر زندگى و سكونت دراز مدت در ايران، در زبان فارسى تبحّر كامل يافته و اين يادگار جاويدان فارسى را آفريده است.<br/>اين اثر گرانسنگ و كهن شيعى، يكى از بزرگ‌ترين يادگارهاى نثر فصيح ادب فارسى است.اين حقيقت را مى‌توان در نگارش روان و شيرينى بيان ابوالفتوح به نظاره نشست.با اين كه بيش از 800 سال از زمان تأليف آن مى‌گذرد امّا فارسى زبانان امروزى هم به راحتى مى‌توانند اكثر واژه‌ها و عبارات آن را بفهمند.<br/>تفسير «روض الجنان»، شاخص‌ترين اثر اين دانشمند پارساى شيعى است كه از مهم‌ترين منابع تفاسير شيعه و سنى، به شمار مى‌آيد.اين تفسير از ارزشمندترين و قديمى‌ترين آثار شيعى به زبان فارسى است كه موضوعات اخلاقى، فقهى، تفسيرى، ادبى و تاريخى را در توضيح و تفسير آيات الهى مورد بحث قرار داده و به همين جهت، مورد استفاده فقها، محدّثان و مشتاقان علم و ادب قرار گرفته است.

# روح الاحباب و روح الالباب في شرح‌الشهاب<br/>شرحى است بر شهاب الاخبار از قاضى قضاعى شافعى و موضوع آن، در حكم و امثال است.اين کتاب يكى از مدارك [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الانوار]] است.

# علاّمه شهيد [[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نوراللّه شوشترى]] در کتاب «مجالس المؤمنين» در مورد ابوالفتوح مى‌نويسد:<br/>نشانه‌هاى فضل و كمال و تلاش‌هاى نيكوى وى در تفسير کتاب خداوند و باطل نمودن شبهات و ترديدهاى مخالفين، از نكات بارزى است كه در زندگى اين مرد به چشم مى‌خورد و هر كه تفسير مشهور وى را ملاحظه كند، به اين حقيقت پى مى‌برد. از تفسير وزين وى چنين بر مى‌آيد كه او معاصر صاحب كشّاف بوده و بعضى از ابيات آن را ديده است؛ امّا اصل کتاب كشّاف را بعد از تأليف، مشاهده نكرده است.

# [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]، محدّث، فقيه، و رجال شناس متبحّر:<br/>استاد و پيشواى مفسّرين، ترجمان كلام الهى، جمال‌الدين ابوالفتوح حسين بن على خزاعى رازى، مشهور به ابوالفتوح رازى، دانشمندى فاضل، فقيهى مفسّر، و اديبى مطّلع بوده و در كسب علم به درجات كمال نايل شده بود.نسب شريف او به عبداللّه بن بديل بن ورقاء خزاعى، فرزند يكى از اصحاب رسول اللّه صلى‌اللّه‌عليه‌وآله مى‌رسد.

# تاج‌الدين محمّد رازى؛<br/>[[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] در مورد وى مى‌نويسد:استاد و پيشواى مردم، تاج‌الدين محمّد فرزند ابوالفتوح رازى خزاعى، دانشمندى پارسا بوده است.

#صدرالدين على رازى؛<br/>شيخ منتجب‌الدين بن بابويه از وى به عنوان يك عالم شيعى، در کتاب الفهرست خود، نام برده است.