۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
جز (جایگزینی متن - 'مى كنند' به 'میكنند') |
||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
نويسنده با توجه به تحليل ياد شده در مورد مسئله جانشين پيامبر(ص)، مىگويد يك گروه به نص تمسك كرد و گروه ديگر، به اجتهاد، بدين ترتيب، ملاحظه مىكنيم كه شيعه- كه همان گروه متعبدو نصگرا است- به هنگام رحلت رسول اكرم(ص)، تولد يافت و شيعيان بلافاصله موجوديت و شخصيت خود را در جانبدارى عملى از پيشوايى و زعامت [[امام على(ع)]] در ميان مسلمانان به آزمايش گذاردند.<ref>همان</ref> | نويسنده با توجه به تحليل ياد شده در مورد مسئله جانشين پيامبر(ص)، مىگويد يك گروه به نص تمسك كرد و گروه ديگر، به اجتهاد، بدين ترتيب، ملاحظه مىكنيم كه شيعه- كه همان گروه متعبدو نصگرا است- به هنگام رحلت رسول اكرم(ص)، تولد يافت و شيعيان بلافاصله موجوديت و شخصيت خود را در جانبدارى عملى از پيشوايى و زعامت [[امام على(ع)]] در ميان مسلمانان به آزمايش گذاردند.<ref>همان</ref> | ||
نويسنده در پايان اين بخش، با ذكر نظرات مرحوم كاشف الغطا و مرحوم [[شرفالدین، عبدالحسین|سيد شرفالدين]]، به بررسى تعداد شيعيان هنگام رحلت پيامبر(ص) پرداخته است. مرحوم كاشف الغطا و شرفالدين، به ترتيب، شمار شيعيان را 300 و 250 نفر ذكر مىكنند و ادعا | نويسنده در پايان اين بخش، با ذكر نظرات مرحوم كاشف الغطا و مرحوم [[شرفالدین، عبدالحسین|سيد شرفالدين]]، به بررسى تعداد شيعيان هنگام رحلت پيامبر(ص) پرداخته است. مرحوم كاشف الغطا و شرفالدين، به ترتيب، شمار شيعيان را 300 و 250 نفر ذكر مىكنند و ادعا میكنند با تتبع افزونتر مىتوان افراد بيشترى را در ميان صحابه يافت كه گرايش شيعى داشتند.<ref>همان</ref> | ||
وى در پايان، بحثى تحت عنوان تشيع روحى و سياسى دارد و اينكه آيا در انديشه شيعه بين اين دو نوع تشيع، تفكيكى هست يا خير، نظر نويسنده اين است كه اين تفكيك و جدايى نادرست است.<ref>همان، ص163</ref> | وى در پايان، بحثى تحت عنوان تشيع روحى و سياسى دارد و اينكه آيا در انديشه شيعه بين اين دو نوع تشيع، تفكيكى هست يا خير، نظر نويسنده اين است كه اين تفكيك و جدايى نادرست است.<ref>همان، ص163</ref> |
ویرایش