علوم قرآن در تفسیر المیزان و آثار علامه طباطبایی قدس‌سره: تفاوت میان نسخه‌ها

#:د)- در ابتداى مباحث به جايگاه بحث در الميزان و يا مآخذ ديگر اشاره نموده‌ايم، تا اين مباحث در منبع اصلى هم قابل پيگيرى باشد<ref>ر.ك: مقدمه كتاب، ص16-17</ref>

#:در اين معنا روايات ديگرى نيز هست و اين خود شيوه اهل‌بيت(ع) است كه همواره يك آيه از قرآن را بر هر موردى كه قابل انطباق با آن باشد تطبيق مى‌كنند، هرچند كه اصلا ربطى به مورد نزول آيه نداشته باشد. عقل هم همين سليقه و روش را صحيح مى‌داند... آنچه را قرآن فضيلت خوانده، در همه ادوار بشريت فضيلت است و آنچه را رذيلت و ناپسند شمرده، هميشه ناپسند و زشت است و آنچه را كه از احكام عملى تشريع نموده، نه مخصوص به عصر نزول است و نه به اشخاص آن عصر، بلكه تشريعى است عمومى و جهانى و ابدى. بنابراين هرگز مورد نزول آيه‌اى مخصص آن آيه نخواهد بود<ref>ر.ك: متن كتاب، ص215-216</ref>

#نويسنده يادآور شده كه در قرن حاضر، جمعى كه خود را مسلمان مى‌دانند، در اثر فرورفتگى و غور در علوم طبيعى و امثال آن، كه اساسش حس و تجربه است و نيز غور در مسائل اجتماعى، كه اساسش تجربه و آمارگيرى است، روحيه حسى‌گرى پيدا كرده يا به طرف مذهب فلاسفه مادى و حسى سابق اروپايى تمايل پيدا كردند، و... ايشان سپس افزوده است: اشكالى كه اين گروه بر طريقه مفسرين گذشته كرده‌اند، كه تفسيرشان تفسير نيست، بلكه تطبيق است، عينا به خود آنان وارد است... اگر اين دسته مانند مفسرين سلف، معلومات خود را بر قرآن تحميل نكرده‌اند، پس چرا نظريه‌هاى علمى را اصل مسلم گرفته، تجاوز از آن را جايز نمى‌دانند؟!...<ref>ر.ك: همان، ص225-227</ref>

#از جمله مطالب جالب نويسنده اين است كه: طريقه‌اى كه امامان اهل‌بيت(ع) در تفسير همه آيات متشابه قرآنى دارند اين است كه آياتى كه درباره اسما و صفات و افعال خدا و آيات خارج از حس بحث مى‌كند را به آيات محكمات ارجاع مى‌دهند؛ يعنى با اينها، آنها را معنا مى‌كنند و آنچه را كه آيات محكمات از خدا نفى مى‌كند، از مدلول آيات متشابه حذف مى‌كنند، اصل معنا را مى‌گيرند و شوائب نقص و امكان را كه ظاهر آيات متشابه متضمن آن است، حذف مى‌كنند...<ref>ر.ك: همان، ص331-332</ref>

براى كتاب حاضر، فهرست مطالب<ref>همان، ص405-410</ref>و همچنين فهرست منابع<ref>همان، ص401-402</ref>فراهم شده است، ولى متأسفانه فهرست‌هاى فنى (مانند آيات، روايات، اعلام، اصطلاحات و...) تنظيم نشده است. كتاب حاضر، مستند است و نويسنده ارجاعاتش را به‌صورت پاورقى آورده است. در اين پاورقى‌ها نام و نشان آيات را مشخص كرده<ref>همان، ص33، پاورقى 1-4 و...</ref>و منابعش را با ذكر شماره جلد و صفحه يادآور شده<ref>همان، ص29، پاورقى 1 و 3؛ ص123، پاورقى 1؛ ص149، پاورقى 1 و...</ref>و گاه توضيحى افزوده است<ref>ر.ك: همان، ص194، پاورقى 1 و...</ref>، ولى با بررسى اجمالى، هيچ پاورقى انتقادى مشاهده نشد.