مستطرفات المعالي: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در مقدمه، [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] را يكى از اصول رجالى شيعه اماميه دانسته كه منبع متأخرين از آن در شناخت احوال روات و بيان وثاقت و ضعف آنها بوده است. وى ادامه مى‌دهد: لكن از آنجا كه تأليف آن بر طبق طبقات انجام گرفته و از اصحاب رسول و [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] آغاز شده تا به اصحاب امام هادى و عسكرى(ع) و شخصيت‌هاى پس از ايشان رسيده است، بهتر ديدم كه آن را به ترتيب حروف الفبا تنظيم كنم تا خواننده راحت‌تر از آن استفاده كند. براى آنكه استفاده از آن كامل‌تر باشد موثقين و معتمدينى را كه مامقانى ذكر كرده، به آن افزودم<ref>ر.ك: مقدمه مؤلف، ص5</ref>

نويسنده پيش از شروع به مباحث، به اين نكته نيز اشاره كرده كه تمامى روايات ذكرشده در كتاب، از كتاب كشى استفاده شده مگر اينكه به مأخذ آن اشاره شده باشد. الفاظ روايات نيز همان الفاظ كتاب كشى است. پس اگر حال راوى از كتاب كشى مشخص شود به همان اكتفا شده وگرنه به ديگر كتب رجالى مراجعه شده است<ref>ر.ك: همان، ص6</ref>

پس از آن نام رجاليون و كتاب‌هايى را كه از آنها استفاده كرده، ذكر كرده كه به ترتيب عبارتند از: [[شيخ حر عاملى]]: [[وسائل الشیعة|وسائل]]؛ [[محدث نورى]]: [[مستدرک الوسائل|مستدرك]]؛ [[شيخ عبدالله مامقانى]]: [[تنقيح المقال]]؛ [[نجاشى]]: [[رجال نجاشی]]؛ [[علامه مجلسی|مجلسى]]: [[الوجیزه في الرجال|وجيزه]]؛ [[علامه حلى]]: [[خلاصة الأقوال في معرفة الرجال]]؛ [[شيخ طوسى]]: [[رجال طوسی|رجال]] و [[فهرست طوسی|فهرست]]؛ [[شيخ بهايى]]: [[الوجيزة في علم الدراية]]<ref>ر.ك: همان</ref>

قسم اول كتاب، در احوال رجال ذكرشده در كتاب [[رجال کشی]] (معرفة الناقلين) است. اولين شخصيتى كه از او ياد شده «آدم بن محمد قلانسى بلخى» است. نام اين شخصيت را كشّى در شرح حال محمد بن احمد بن نعيم شاذانى و ديگران آورده است. ظاهر اين است كه كشى بر او اعتماد كرده و او را امامى‌دانسته است<ref>ر.ك: متن كتاب، ص9</ref>

دومين شخصيت «ابان بن تغلب بن رياح» است. [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] درباره وى مى‌فرمايد: «خدايش رحمت كند. به خدا قسم مرگ ابان، قلب مرا به درد آورد و آزرده ساخت». نويسنده در ادامه به نقل از [[رجال النجاشي|رجال نجاشى]] عظمت جايگاه ابان در بين اصحاب و اينكه امام سجاد، باقر و صادق(ع) را ملاقات و از آن‌ها روايت كرده و نزد آنها منزلت و جايگاه داشته را يادآور مى‌شود. سپس مى‌نويسد: «امام باقر(ع) او را امر به افتاء نمود. وثاقت و عظمت شأن وى و جلالت قدرش مورد اتفاق فريقين است. وى در سال 141ق درگذشت»<ref>ر.ك: همان</ref>

قسم دوم كتاب به گزينش موثقين و معتمدين در كتاب رجال مامقانى است. نويسنده از بسيارى از شخصيت‌هاى اين بخش، تنها با ذكر نام و ثقه يا حسن بودن آنها ياد مى‌كند. درباره برخى «ثقة بالاتفاق» مى‌آورد. درباره بعضى نيز مانند: موسى بن حسن بن عامر بن عبدالله قمى اشعرى چنين مى‌آورد: «ثقة عين جليل بالاتفاق» كه حاكى از بزرگى شخصيت اوست<ref>ر.ك: همان، ص392</ref>

خاتمه كتاب در دو مقصد تنظيم شده است. در مقصد اول در دو فصل، شخصيت‌هايى كه با كنيه يا لقب در [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] آمده‌اند، به‌تفكيك ذكر شده است. در مقصد دوم نيز چهار شخصيت از رجال مامقانى با كنيه معرفى شده‌اند<ref>ر.ك: همان، ص408-397</ref>