|
|
| خط ۳۶: |
خط ۳۶: |
| |} | | |} |
| </div> | | </div> |
|
| |
|
| |
|
|
| |
|
| '''رسائل أخری لابن سينا(هامش شرح الهداية الأثيرية)'''، مجموعه‌اى است مشتمل بر شش رساله از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و به زبان عربى. | | '''رسائل أخری لابن سينا(هامش شرح الهداية الأثيرية)'''، مجموعه‌اى است مشتمل بر شش رساله از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و به زبان عربى. |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| مجموعه مزبور، رساله‌هاى زير را به ترتيب در بر گرفته است: اسئلة ابى سعيد ابى الخير من الشيخ؛ رسالة اسئلة [[بهمنیار بن مرزبان|بهمنيار]] و اجوبتها (عند الكلام فى النفس)؛رسالة تفسير آية الدخان؛ رسالة المعاد(الصور الموجودة فى النفس)؛ رسالة معرفة الاشياء و رسالة الطلسمات و النيرنجات.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| براى روشن شدن محتواى اين مجموعه، لازم است به معرفى، ساختار و گزارش اجمالى از محتواى تك تك رساله‌هاى آن بپردازيم:
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
| '''اسئلة ابى سعيد ابى الخير من الشيخ ''' رساله‌اى است از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، به زبان عربى و در بر گيرنده‌ى سئوال ابوسعيد ابوالخير از مرحوم [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، درباره‌ى اسباب استجابت دعا و پاسخ شيخ به او.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| ابوسعيد كه خود عارفى است از اهل طريقت، با عناوين بلندى مثل افضل المتأخرين و رزقنا الله مجاورتك، از بوعلى نام برده و بعد از حمد و ثناى الهى و صلوات بر پيغمبر(ص) و آل او، سؤال خود را مطرح نموده است؛ [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، در جواب، بعد از حمد و صلوات، مى‌گويد: سعى مى‌كنم به قدر توان خودم و پژوهشى كه در علوم نموده‌ام، حقيقت دعا و تأثيرات آن را در نفوس و بدن‌ها براى تو توضيح دهم، لكن اين پاسخ، نيازمند مقدمّاتى است: ابتدا بايد بدانى كه رابطه واجب‌الوجود با مخلوقاتش كه ممكن الوجودند، به چه صورتى است و همين‌طور جواهر ثابته كه همان ملائكه مقربين مى‌باشند و حكما از آنها به عقول فعّاله تعبير مى‌كنند، چه وجودهايى هستند، سپس نفوس سماوى متصل به مواد، سپس اركان اربعه و... را بشناسى.
| |
|
| |
| وى، در ادامه، توضيحى راجع به واجب‌الوجود داده و مى‌گويد: تأثير مبدأ اول در عقول بوده و تأثير عقول در نفوس و تأثير نفوس در اجرام سماوى كه باعث حركت دائره‌اى آنها شده و تأثير اجرام سماوى در اين عالم بوده و عقل هم كه اختصاص به فلك قمر دارد، افاضه كننده نور به نفوس انسانى مى‌باشد.
| |
|
| |
| بوعلى، مى‌گويد: اگر تناسبى بين نفوس سماويه و ارضيّه نباشد، خدا شناخته نمى‌شود. وى، در ادامه، اشاره‌اى نيز به شرافت علت نسبت به معلول داشته و جايگاه نفوس بعد از مفارقت از بدن را يادآورى كرده و آن‌گاه، به بيان حقيقت دعا و زيارت كه عبارت است از استمداد كردن نفوس زائره‌ى متصل به بدن، از نفوس مزورة، خير و سعادت و دفع شر و... را، مى‌پردازد.
| |
|
| |
| بوعلى، در پايان رساله‌اش، اشاره‌اى نيز به اجسام انسان‌ها نموده و از تأثيرات زيارت بيت الحرام در نفوس و اذهان، سخن گفته است.
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
| '''رسالة اسئلة [[بهمنیار بن مرزبان|بهمنيار]] و اجوبتها'''، رساله‌اى است از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، به زبان عربى و در بر گيرنده چند سئوال از سوى [[بهمنیار بن مرزبان|بهمنيار]]، راجع به نظريات استادش، بوعلى، در مورد نفس و پاسخ‌هاى استاد به وى.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| رساله، بسيار كوتاه، به صورت سؤال و جواب و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| پاره‌اى از مطالب مطرح شده در اين رساله، عبارتند از: دليل محال بودن اينكه اعراض و صور قائم به مواد، نمى‌توانند وجود ذاتى قائم به نفس و بدون ماده و... را افاده نمايند؛ بررسى دليل اين مطلب كه جسم متناهى، قوه‌اى محدود دارد؛ بررسى اين مطلب كه علت قوى‌تر بودن بعضى از قوا در برخى از افراد، موافق‌تر بودن برخى از مزاج‌ها با بعضى از قوا مى‌باشد؛ بررسى اينكه قوه‌ى عقليه، در هنگام تعلّم و تذكّر، از فكر استفاده مى‌كند، پس بعد از مفارقت نفس از بدن و بطلان قوه مفكره، وضعيت ادراكات ما چگونه خواهد بود؟ علت اينكه برخى از قواى نفس، مدركه و بعضى، غير مدركه‌اند، چيست با اينكه همگى قواى يك ذاتند؟...
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
| '''رسالة تفسير آية الدخان'''، رساله‌اى است از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، به زبان عربى و در تفسير آيه 11 سوره فصلت كه عبارت است از: '''«ثم استوى إلى السماء و هى دخان فقال لها و للارض ائتيا طوعاً و كرهاً...»'''.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| مؤلف، منظور از دخان را ماده‌ى آسمان مى‌داند، چون دخان، جوهر ظلمانى است و مادّه، از آن جهت كه منبع عدم است، سرچشمه ظلمت مى‌باشد.
| |
|
| |
| طوعاً و كرهاً، به عقيده [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] اشاره دارد به مخالفت ماده فلك با ماده‌ى عناصر به لحاظ ماهيّت، بنا بر اين، ماده فلك، صورت فلك را به آسانى و بدون مقاومت قبول كرده است، لذا با لفظ طوعاً به آن اشاره شده است...
| |
|
| |
| در ادامه به تفسير هفت آسمان پرداخته و آن را ناظر به كواكب هفت‌گانه دانسته و...
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
|
| |
|
| |
| «رسالة المعاد(الصور الموجودة فى النفس)، رساله‌اى است از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، به زبان عربى و پيرامون معاد.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است و در قالب چهار سؤال و جواب مى‌باشد.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| سؤال اول، اين است كه ما از كجا به اين عالم آمده‌ايم؟ شيخ، در جواب، فرموده: ما از آن عالم، به اين عالم آمده‌ايم كه حد اين عالم، از بالاى فلك زهره تا روى همين زمين است و حد آن عالم، از بالاى فلك زهره تا مرتبه علم كه همان عقل است، مى‌باشد، بعد مى‌گويد: اين عالم، محل عمل و آن عالم، محل جنّات است و جنت، محل استقرار محسنين مى‌باشد؛ ما از آن عالم، به اين عالم آمده‌ايم و از اين‌جا به برزخ مى‌رويم و از آن‌جا به موضع حساب و از آن‌جا هر كس داراى عمل حسن باشد، به سوى بهشت و هر كس داراى عمل بد باشد، به سوى جهنم روانه خواهد شد....
| |
|
| |
| سؤال دوم، اين است كه ما به چه دليلى به اين دنيا آمده‌ايم؟ بوعلى، پاسخ مى‌دهد كه اين عمل، ارادى نبوده و ما بدون اختيار و انتخاب خودمان به اين دنيا آمده‌ايم، لكن تطهير نفس كه با عمل شرعى و عمل الهى حاصل مى‌شود، باعث سعادت به هنگام مفارقت از اين دنيايى كه به واقع سجن مؤمن است، خواهد بود.
| |
|
| |
| سؤال سوم، در مورد محل مراجعت ما به هنگام جدايى از اين دنيا مى‌باشد كه بوعلى مى‌گويد: ما به هنگام خروج از دنيا، مواجه با ملائكه رحمت يا ملائكه عذاب خواهيم شد كه ما را به سوى برزخ مى‌برند و برزخ همان قبر نفس است.
| |
|
| |
| سؤال آخر كه چهارمين سؤال است، در مورد وضعيت انسان بعد از مفارقت از دنيا و وصول به برزخ مى‌باشد كه به عقيده [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، در برزخ، بيدارى برايمان حاصل خواهد شد؛ ما در برزخ مانند نطفه‌اى در رحم يا بذرى بر روى زمين هستيم كه با افزوده شدن قوه‌اى، به ما، مانند جنينى كه از رحم خارج مى‌شود، از برزخ خارج شده و به معاد و كمال نهايى نائل مى‌گرديم. بوعلى، اين رساله را با دعا براى نجات خود و تمام مؤمنين و مؤمنات در روز جزا به پايان مى‌برد.
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
| '''رسالة معرفة الاشياء''' رساله‌اى است از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، به زبان عربى و درباره‌ى راه‌هاى شناخت.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
| |
| رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
| |
|
| |
| == گزارش محتوا ==
| |
|
| |
|
| |
| مؤلف، در اين رساله، معرفت را به دو صورت تصور و تصديق تقسيم مى‌كند و مى‌گويد: تصديق، اعتقاد نفس است به اثبات يا نفى حكم و تصور حصول معناى شىء در نفس. به عقيده‌ى بوعلى، هر دو قسم معرفت، يا با فكر و نظر حاصل مى‌گردد كه معرفت ثانيه ناميده مى‌شود يا بدون فكر و نظر كه معرفت اولى خوانده مى‌شود. وى، ضمن بيان مثال براى هر يك از اقسام معرفت، مأموريت علم منطق را نيز در اين بيان مشخص مى‌سازد.
| |
|
| |
| [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، در ادامه، قواى حاكمه در انسان را به چهار قوه حسيات و متوهمه و تعارفيّه كه عقل مدنى ناميده مى‌شود و قوه نظريه كه عقل هيولانى نام دارد، تقسيم مى‌كند، بعد مى‌گويد: بدون ترديد حكم قوه حاسّه صحيح است، قوه‌ى متوهمه، به هنگام حكم بر اشياء، صورتى محسوس بدانها مى‌دهد كه احتمال صدق و كذب درآنها وجود دارد، قوه‌ى تعارفيّه نيز احكامش، امور مشهوره‌ى محموده مى‌باشد و نهايتاً به قوه نظريّه مى‌پردازد كه احكامش حجج اوليّه‌اى كه امكان شك در آنها وجود ندارد، مى‌باشد.
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| == معرفى اجمالى ==
| |
| '''رسالة الطلسمات و النيرنجات'''، از جمله آثار [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، در تبيين علوم غريبه و به زبان عربى است.
| |
|
| |
| == ساختار ==
| |
|
| |
|
|
| |
|
| رساله، بسيار كوتاه و فاقد باب‌بندى و فصل‌بندى است.
| | عنوان رساله‌هایی که در این مجموعه آمده است عبارتند از: |
|
| |
|
| == گزارش محتوا ==
| | [[اسئلة ابى‌سعيد ابى‌الخير من الشيخ]] |
|
| |
|
| | [[رسالة اسئلة بهمنيار و اجوبتها]] |
|
| |
|
| [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، در اين رساله، در پى پاسخ دادن به سؤالاتى است كه از وى، درباره‌ى سحر و طلسمات و نيرنجات، پرسيده شده است؛ او، براى توضيح و بيان حقيقت اين سه مبحث، نخست، به صورى كه مشاهده‌ى آنها اختصاص به انبيا و اوليا و كاهنان دارد، مى‌پردازد و بحث را در ضمن پنج مقدمه بيان مى‌نمايد: در مقدمه‌ى اوّل، راجع به حس مشترك كه حسّى باطنى در انسان و خيلى از حيوانات است سخن مى‌گويد و آن را قوه‌اى مى‌داند كه در جلوى مغز قرار دارد و كارش قبول صورى است كه در حواس ظاهرى منطبع مى‌باشند، بعد مصوّره و خيال و كار آنها راتوضيح داده و به وهميّه مى‌رسد و مركب آن را روح قلمداد مى‌كند و كارش را ادراك معانى جزئيه غير محسوسه مى‌داند. حافظه و ذاكره كه كارشان حفظ ادراكات مى‌باشد، در مرحله بعد بررسى مى‌گردند و... | | [[رسالة تفسير آيةالدخان]] |
|
| |
|
| در مقدمه‌ى دوم، به قوه تمييزى كه در انسان وجود دارد و از توانايى‌هاى نفس ناطقه است، اشاره دارد. در مقدمه‌ى سوم، مى‌گويد: نفوس ما، بالفطره، عاقل نيستند، بلكه با طى مراحلى، نور عقل فعّال در آنها مى‌تابد و تعقل صورت مى‌گيرد.
| | [[رسالة المعاد (الصور الموجودة فى النفس)]] |
|
| |
|
| استعانت قوا از نفس و چگونگى آن در مقدمه‌ى چهارم مورد بررسى واقع گرديده و در آخرين مقدمه، راجع به چگونگى انطباع صور در حس مشترك و...سخن مى‌گويد.
| | [[رسالة معرفة الاشياء]] |
|
| |
|
| بعد از بيان مقدمات خمسه، [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، نتيجه مى‌گيرد كه مشاهدات انبيا و اوليا و كهنه، هيچ ارتباطى با عالم محسوسات نداشته و طريق ورودش در حس مشترك، از كانال تخيل صورت مى‌گيرد.
| | [[رسالة الطلسمات و النيرنجات]] |
|
| |
|
| چگونگى رسيدن به اين مشاهدات، چه در خواب و چه در بيدارى كه هر يك مختص گروهى خاص مى‌باشد، در ادامه، با توجه به مقدمات ذكر شده، مورد توجه بوعلى واقع شده و در پايان، چرايى نياز بعضى از رؤياها را به تعبير، توضيح داده است.
| |
|
| |
|
|
| |
|
