۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
|||
خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
مؤلف، در بيان مطالب و مباحث نظريه دانشمندان و علماى بزرگ را مطرح مىنمايد. برخى از بزرگان عبارتند از: [[ارسطو]]؛ افلاطون؛ ويليام جميس؛ فرير؛ [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]؛ [[حسنزاده آملی، حسن|حسن زاده آملى]]؛ [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|ابوعلى سينا]]؛ [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]؛ كروكس؛ ملا صدرا. | مؤلف، در بيان مطالب و مباحث نظريه دانشمندان و علماى بزرگ را مطرح مىنمايد. برخى از بزرگان عبارتند از: [[ارسطو]]؛ افلاطون؛ ويليام جميس؛ فرير؛ [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]؛ [[حسنزاده آملی، حسن|حسن زاده آملى]]؛ [[ابنسینا، حسین بن عبدالله|ابوعلى سينا]]؛ [[فارابی، محمد بن محمد|فارابى]]؛ كروكس؛ ملا صدرا. | ||
از آخرين مطالبى كه در كتاب بيان شده است ديدگاه دانشمندان و متكلمين اهل سنت | از آخرين مطالبى كه در كتاب بيان شده است ديدگاه دانشمندان و متكلمين اهل سنت درباره حقيقت روح است. | ||
مؤلف، پيرامون مذهب برخى از متكلمين اهل سنت | مؤلف، پيرامون مذهب برخى از متكلمين اهل سنت درباره روح و حقيقت آن مىگويد: | ||
«روح و عقل از موجودات واقعى در عالم خلقت بوده، امر عرضى نيستند همانطور كه فرقه «معتزله» از متكلمين اهل سنت و غير آنها گمان كردهاند و نيز روح و عقل از صفات حسنه و قبيح، زيادى و كمى را مىپذيرد، همانطور... از اين رو در قرآن مجيد روح، گاهى به «نفس اماره» و گاهى نيز به «نفس مطمئنه» تعبير آورده شده است». | «روح و عقل از موجودات واقعى در عالم خلقت بوده، امر عرضى نيستند همانطور كه فرقه «معتزله» از متكلمين اهل سنت و غير آنها گمان كردهاند و نيز روح و عقل از صفات حسنه و قبيح، زيادى و كمى را مىپذيرد، همانطور... از اين رو در قرآن مجيد روح، گاهى به «نفس اماره» و گاهى نيز به «نفس مطمئنه» تعبير آورده شده است». |
ویرایش