القصص العجيبة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR14912J1.jpg|بندانگشتی|القصص العجیبة]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

|-

|-

|نام های دیگر کتاب  

|-

|پدیدآورندگان  

[[دستغیب، عبدالحسین]] (نويسنده)

|-

|زبان  

|-

|کد کنگره  

|-

|موضوع  

|-

|ناشر  

|-

|مکان نشر  

|-

|سال نشر  

|کد اتوماسیون  

|}

</div>

از جمله چيزهايى كه به‌عنوان سبب تأليف كتاب مطرح شده، اندرز گرفتن خوانندگان از سرگذشت ديگران است كه هر داستانى، بهره‌اى وافر و نتيجه اخلاقى فوق‌العاده‌اى دارد و اين امر، اثر توجه طبع انسانى به داستان ديگران مى‌باشد و به نظر نويسنده، اين نتيجه، از اين راه بهتر حاصل شده و به اصطلاح، موعظه ضمن قصه بيشتر اثر مى‌كند؛ مخصوصا اگر قصه حقيقى و راستى باشد.

تصوير برخى از علما و بزرگانى كه داستانى از ايشان نقل شده، در انتهاى كتاب آمده است.

خداوند در جاهاى مكرر، از پيغمبران گذشته و حالاتشان، از بردبارى در سختى‌ها و مصيبت‌ها و فداكارى در راه رسيدن به مرام و مقصد و پايدارى در راه هدف، داد سخن داده است، بلكه بيشتر حكمت‌ها و اندرزها را ضمن داستان بيان فرموده است؛ مثلا دستورالعمل‌هاى عالى اخلاقى را كه راه رسيدن به كمال انسانيت است، از قول «لقمان حكيم» ضمن وصيت به فرزندش، بيان مى‌فرمايد و يا رازهاى آفرينش و حكمت‌هاى امور تكوينى را ضمن داستان «موسى و خضر» يادآور مى‌شود.

نويسنده در مقدمه، پيرامون غرض خويش از نوشتن اين اثر، به نكات زير اشاره كرده است:

عناوين برخى از اين داستان‌ها، عبارتند از: صدقه، مرگ را به تأخير مى‌اندازد؛ اجل حتمى، علاج ندارد؛ تلاوت قرآن هنگام مرگ؛ جنابت، پليدى معنوى است؛ نصيب شدن طى الارض؛ زنده شدن پس از مرگ؛ معجزه رضويه و شفاى بيمار؛ مسجد براثا؛ معجزه حسينى(ع)؛ دادرسى ولى عصر(ع)؛ اثر زكات دادن؛ استشفا به قرآن مجيد؛ بزرگى مصيبت حضرت ابا عبدالله(ع)؛ تربت خونين؛ حيائى غريب از سگ؛ فدا شدن سگى براى صاحبش؛ بدگمانى به عزادار حسين(ع)؛ عنايت حسين(ع) و نجات غريق؛ باز شدن قفل به نام حضرت فاطمه(س)؛ فرج بعد از شدت؛ عنايت حسين(ع) به زوار قبرش؛ مقام فقيه عادل؛ بيدارعلى‌باش؛ كرامت ابوالفضل(ع) و شفاى مسلول؛ كرامت حر شهيد؛ زيارت ارواح از قبر حسين(ع)؛ بدهى سادات به حساب على(ع)؛ بچه را در هوا نگه مى‌دارد؛ جسد سالمى از 1300 سال قبل؛ اجابت فورى و عنايت رضوى.