۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جامع الأنوار في مناقب الأخيار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ')ر' به ') ر'
جز (جایگزینی متن - ')و' به ') و') |
جز (جایگزینی متن - ')ر' به ') ر') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
نويسنده با توجه به ترتيب زمانى هر يك از شخصيت‌هايى كه در (بين النهرين) مى‌زيسته‌اند، زندگى‌نامه آنها را نوشته است. به همين جهت، در اول كتاب خود پيامبرانى را همچون حضرت يوشع(ع)، ذوالكفل(ع) و تعدادى از ائمه(ع)را معرفى مى‌نمايد تا اين‌كه به ذكر مشاهير زمان خود مى‌رسد. | نويسنده با توجه به ترتيب زمانى هر يك از شخصيت‌هايى كه در (بين النهرين) مى‌زيسته‌اند، زندگى‌نامه آنها را نوشته است. به همين جهت، در اول كتاب خود پيامبرانى را همچون حضرت يوشع(ع)، ذوالكفل(ع) و تعدادى از ائمه(ع) را معرفى مى‌نمايد تا اين‌كه به ذكر مشاهير زمان خود مى‌رسد. | ||
نسخه اصلى كتاب با نام (جامع الأنوار فى مناقب الأخيار) مى‌باشد كه به شكل يك رساله مختصر و به زبان تركى توسط مرتضى البغدادى مشهور به: نظمى‌زاده (م 1134) به رشته تحرير درآمده است و هنگامى كه والى بغداد (ابراهيم پاشا الثانى) آن را مطالعه نموده، مورد پسند وى قرار گرفته و از نظمى‌زاده درخواست نموده كه اين كتاب را به صورت كاملترى بنويسد. بعد از وى، (احمد بن حامد فخرى زاده الموصلى‌م 1185) اين كتاب را به زبان عربى ترجمه و اضافاتى نيز بدان افزوده است. سپس عيسى صفاء‌الدين البنديجى القادرى مطالب فراوانى را به كتاب اضافه نموده و به تهذيب و ترتيب مطالب آن پرداخته است. وى در برخى موارد، نظر مؤلف را در مورد يك شخصيت تاريخى رد نموده و با استفاده از منابع تاريخى، آن را در بوته نقد نيز قرار مى‌دهد. | نسخه اصلى كتاب با نام (جامع الأنوار فى مناقب الأخيار) مى‌باشد كه به شكل يك رساله مختصر و به زبان تركى توسط مرتضى البغدادى مشهور به: نظمى‌زاده (م 1134) به رشته تحرير درآمده است و هنگامى كه والى بغداد (ابراهيم پاشا الثانى) آن را مطالعه نموده، مورد پسند وى قرار گرفته و از نظمى‌زاده درخواست نموده كه اين كتاب را به صورت كاملترى بنويسد. بعد از وى، (احمد بن حامد فخرى زاده الموصلى‌م 1185) اين كتاب را به زبان عربى ترجمه و اضافاتى نيز بدان افزوده است. سپس عيسى صفاء‌الدين البنديجى القادرى مطالب فراوانى را به كتاب اضافه نموده و به تهذيب و ترتيب مطالب آن پرداخته است. وى در برخى موارد، نظر مؤلف را در مورد يك شخصيت تاريخى رد نموده و با استفاده از منابع تاريخى، آن را در بوته نقد نيز قرار مى‌دهد. | ||