پرش به محتوا

الروضتين في أخبار الدولتين: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'صلاح‌ الدين' به 'صلاح‌الدين'
جز (جایگزینی متن - 'نور الدين' به 'نورالدين')
جز (جایگزینی متن - 'صلاح‌ الدين' به 'صلاح‌الدين')
خط ۵۱: خط ۵۱:




'''الروضتين في أخبار الدولتين النوريّة و الصلاحيّة''' اثر [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه عبدالرحمن بن اسماعيل مقدسى دمشقى]] (متوفى 655ق) است كه به زبان عربى درباره حوادث زمان فرمانروايى نورالدين محمود زنگى و صلاح‌ الدين ايوبى نوشته شده است. اين اثر از بهترين مآخذ تاريخ جنگهاى صليبى و مهم‌ترين تأليف تاريخى برجاى مانده از ابوشامه است كه با تحقيق و حواشى ابراهيم شمس‌الدين منتشر شده است.
'''الروضتين في أخبار الدولتين النوريّة و الصلاحيّة''' اثر [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه عبدالرحمن بن اسماعيل مقدسى دمشقى]] (متوفى 655ق) است كه به زبان عربى درباره حوادث زمان فرمانروايى نورالدين محمود زنگى و صلاح‌الدين ايوبى نوشته شده است. اين اثر از بهترين مآخذ تاريخ جنگهاى صليبى و مهم‌ترين تأليف تاريخى برجاى مانده از ابوشامه است كه با تحقيق و حواشى ابراهيم شمس‌الدين منتشر شده است.


انگيزه مؤلف در تدوين اين اثر برانگيختن فرمانروايان به پيروى از راه و روش سلاطين دولت‌هاى ياد شده بوده است.
انگيزه مؤلف در تدوين اين اثر برانگيختن فرمانروايان به پيروى از راه و روش سلاطين دولت‌هاى ياد شده بوده است.
خط ۶۵: خط ۶۵:




نويسنده در اين كتاب حوادث تاريخى را از زمان نورالدين محمود زنگى (511-569ق/ 1117-1174م) تا هنگام فوت صلاح‌ الدين در 589ق/ 1193م، سال به سال، با استفاده از مآخذ معتبر معاصر مانند: التاريخ الباهر في دولة الاتابكية [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]]، البرق الشامي، النوادر السلطانية ابن شداد، تاريخ ابن قلانسى، الرسائل قاضى فاضل و كتاب ابن ابى طى حلبى در سيره صلاح‌ الدين با ذكر منبع آورده است. گاه نيز مطالب خود را از شاهد آن وقايع نقل كرده است.
نويسنده در اين كتاب حوادث تاريخى را از زمان نورالدين محمود زنگى (511-569ق/ 1117-1174م) تا هنگام فوت صلاح‌الدين در 589ق/ 1193م، سال به سال، با استفاده از مآخذ معتبر معاصر مانند: التاريخ الباهر في دولة الاتابكية [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]]، البرق الشامي، النوادر السلطانية ابن شداد، تاريخ ابن قلانسى، الرسائل قاضى فاضل و كتاب ابن ابى طى حلبى در سيره صلاح‌الدين با ذكر منبع آورده است. گاه نيز مطالب خود را از شاهد آن وقايع نقل كرده است.


مؤلف در مقدمه كتاب پس از ذكر انگيزه تألیف كتاب، مصادر مهمى كه به هنگام تدوين اين كتاب به آنها اعتماد جسته را بيان كرده است. سپس فصل خاصى را براى دولت نورى قرار داده، اما در اين فصل تنها از قضايا و اتفاقات عام و در مباشرت با نورالدين محمود و صفات شخصى او بحث كرده است. به دنبال اين فصل شعرهايى كه جنبه مدحى داشته و شعراى عصر او سروده‌اند، را بيان نموده؛ افرادى مانند محمد بن نصر بن صغير قيسرانى، احمد بن منير طرابلسى و مسلم بن خضر بن قسيم حموى.
مؤلف در مقدمه كتاب پس از ذكر انگيزه تألیف كتاب، مصادر مهمى كه به هنگام تدوين اين كتاب به آنها اعتماد جسته را بيان كرده است. سپس فصل خاصى را براى دولت نورى قرار داده، اما در اين فصل تنها از قضايا و اتفاقات عام و در مباشرت با نورالدين محمود و صفات شخصى او بحث كرده است. به دنبال اين فصل شعرهايى كه جنبه مدحى داشته و شعراى عصر او سروده‌اند، را بيان نموده؛ افرادى مانند محمد بن نصر بن صغير قيسرانى، احمد بن منير طرابلسى و مسلم بن خضر بن قسيم حموى.
خط ۷۱: خط ۷۱:
سپس به حوادثى كه در دوران نورالدين رخ داده به‌طور مفصل پرداخته و آنها را با ذكر تاريخ توضيح داده است. وى در سه فصل از ايجاد خانه نورالدين سخن گفته و در ادامه از عماد الدين زنگى، پدر نورالدين و زمان و جهاد او سخن رانده است (متن كتاب، ص 56).
سپس به حوادثى كه در دوران نورالدين رخ داده به‌طور مفصل پرداخته و آنها را با ذكر تاريخ توضيح داده است. وى در سه فصل از ايجاد خانه نورالدين سخن گفته و در ادامه از عماد الدين زنگى، پدر نورالدين و زمان و جهاد او سخن رانده است (متن كتاب، ص 56).


از آنجايى كه ابوشامه حوادث بعدى دو دولت نورالدين و صلاح‌ الدين را ذكر نكرده است، لذا در كتابى ديگر به نام «المذيل على الرضتين» به تراجم و شرح حال رجال دو قرن شش و هفت هجرى پرداخته است. در قسمت اول از كتاب دوم، به سبط ابن جوزى در كتابى به نام مرآة الزمان استناد كرده، اما بعد از سال 613ق، از مشاهدات شخصى خود با الفاظى چون «قلتُ» و «حضرتُ» ياد كرده است (متن كتاب، ص 81).
از آنجايى كه ابوشامه حوادث بعدى دو دولت نورالدين و صلاح‌الدين را ذكر نكرده است، لذا در كتابى ديگر به نام «المذيل على الرضتين» به تراجم و شرح حال رجال دو قرن شش و هفت هجرى پرداخته است. در قسمت اول از كتاب دوم، به سبط ابن جوزى در كتابى به نام مرآة الزمان استناد كرده، اما بعد از سال 613ق، از مشاهدات شخصى خود با الفاظى چون «قلتُ» و «حضرتُ» ياد كرده است (متن كتاب، ص 81).


== وضعيت كتاب==
== وضعيت كتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش