پرش به محتوا

شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|ملامحمد حسین مشهور به فاضل اردکانی، سید علی تقی طباطبایی،میرزا محمدحسن شیرازی
|data-type='authorTeachers'|[[اردکانی، محمدحسین|آیت‌الله فاضل اردكانى]]، سید علی تقی طباطبایی، میرزا محمدحسن شیرازی
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۴۰: خط ۴۰:




'''محمدتقی بن محب‌علی شیرازی'''(۱۲۵۶-۱۳۳۸ق)، مشهور به '''میرزای دوم''' یا '''میرزای کوچک''' فقیه و اصولی، از مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، با صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان
'''محمدتقی بن محب‌علی شیرازی'''(۱۲۵۶-۱۳۳۸ق)، مشهور به '''میرزای دوم''' یا '''میرزای کوچک'''، فقیه و اصولی، از مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان


==ولادت==
==ولادت==
خط ۶۳: خط ۶۳:
===نشأت===
===نشأت===


او دوران كودكى را در زادگاهش گذراند و آنگاه پدرش او را براى فراگيرى علوم دينى به كربلا برد. محمد تقى، مقدمات علوم دينى را نزد مدرسان بزرگ كربلا همچون سيد على نقى طباطبايى (متوفاى 1249 ق) آموخت. پس از آن به درس آيه الله [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]] (1302 ق) از استوانه هاى علم اصول در آمد.
او دوران كودكى را در زادگاهش گذراند و آنگاه پدرش او را براى فراگيرى علوم دينى به كربلا برد. محمد تقى، مقدمات علوم دينى را نزد مدرسان بزرگ كربلا همچون سيد على نقى طباطبايى (متوفاى 1249 ق) آموخت. پس از آن به درس [[اردکانی، محمدحسین|آیت‌الله فاضل اردكانى]] (1302 ق) از استوانه هاى علم اصول در آمد.


سپس به همراه رفيق درس و بحث خود، آيه الله فشاركى اصفهانى به سامرا رفت و در درس آيه الله ميرزا محمد حسن شيرازى (ميرزاى بزرگ) شركت نمود و پس از چندى در شمار فاضل ترين شاگردان ميرزاى بزرگ قرار گرفت و خود نيز به تدريس پرداخت. پس از درگذشت آيه الله ميرزا محمد حسن شيرازى 1312ق جمع زيادى از شاگردان وى جذب حوزه درسى او گرديدند و از دانش ايشان بهره مى جستند. در همين ايام بود كه وى به ميرزاى دوم شهرت يافت.
سپس به همراه رفيق درس و بحث خود، آيه الله فشاركى اصفهانى به سامرا رفت و در درس آيه الله ميرزا محمد حسن شيرازى (ميرزاى بزرگ) شركت نمود و پس از چندى در شمار فاضل ترين شاگردان ميرزاى بزرگ قرار گرفت و خود نيز به تدريس پرداخت. پس از درگذشت آيه الله ميرزا محمد حسن شيرازى 1312ق جمع زيادى از شاگردان وى جذب حوزه درسى او گرديدند و از دانش ايشان بهره مى جستند. در همين ايام بود كه وى به ميرزاى دوم شهرت يافت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش