۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' ....<ref>' به '.<ref>') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محقق، به نسخههاى قابل اعتماد در تصحیح کتاب، موضوع کتاب و اهمیت آن اشاره شده و مهمتر از همه، اینکه اسانید کتاب، بهویژه اسانید متعلق به رجال اهل سنت، با استناد به مصادر رجالى آنان تصحیح گردیده است | در مقدمه محقق، به نسخههاى قابل اعتماد در تصحیح کتاب، موضوع کتاب و اهمیت آن اشاره شده و مهمتر از همه، اینکه اسانید کتاب، بهویژه اسانید متعلق به رجال اهل سنت، با استناد به مصادر رجالى آنان تصحیح گردیده است.<ref>مقدمه محقق، ج 1، ص 4 - 14</ref> | ||
مقدمه مؤلف، درباره موضوع کتاب و شیوه سامان آن است. به موجب این مقدمه، شیخ صدوق به تألیفى ابتکارى دست زده که پیشینهاى نداشته است | مقدمه مؤلف، درباره موضوع کتاب و شیوه سامان آن است. به موجب این مقدمه، شیخ صدوق به تألیفى ابتکارى دست زده که پیشینهاى نداشته است.<ref>مقدمه نویسنده، ج 1، ص 1</ref> | ||
مطالب کتاب با شیوهاى نو، تنظیم یافته است، به این صورت که به بخشهاى یکى، دوتایى، سهتایى و... تقسیم شده و در هر بخش، فقط احادیثى آمده که شماره مطلب آن، همعدد با شماره آن بخش است. | مطالب کتاب با شیوهاى نو، تنظیم یافته است، به این صورت که به بخشهاى یکى، دوتایى، سهتایى و... تقسیم شده و در هر بخش، فقط احادیثى آمده که شماره مطلب آن، همعدد با شماره آن بخش است. | ||
نخستین روایت در باب اول که به «باب الواحد» موسوم است، نقل سؤال اعرابى از [[امام على(ع)]] در جنگ جمل درباره یگانه بودن خداست. امام(ع) در پاسخ، توحید را چهار قسم کرده، دو قسم را باطل و دو قسم را درست دانسته است. دو قسم باطل، یکى وحدت عددى است که خدا در باب اعداد قرار نمىگیرد و دیگرى «واحد من الناس...»، به معناى گونهاى از جنس است که مستلزم تشبیه مىباشد. دو قسمى که درست و در مورد خداوند ثابت است، یکى به معناى بىشبه و بىمثل بودن خداوند و دیگرى به معناى احدى المعنا بودن است؛ یعنى مرکب نبودن و تقسیم نپذیرفتن نه در وجود، نه در عقل و نه در وهم | نخستین روایت در باب اول که به «باب الواحد» موسوم است، نقل سؤال اعرابى از [[امام على(ع)]] در جنگ جمل درباره یگانه بودن خداست. امام(ع) در پاسخ، توحید را چهار قسم کرده، دو قسم را باطل و دو قسم را درست دانسته است. دو قسم باطل، یکى وحدت عددى است که خدا در باب اعداد قرار نمىگیرد و دیگرى «واحد من الناس...»، به معناى گونهاى از جنس است که مستلزم تشبیه مىباشد. دو قسمى که درست و در مورد خداوند ثابت است، یکى به معناى بىشبه و بىمثل بودن خداوند و دیگرى به معناى احدى المعنا بودن است؛ یعنى مرکب نبودن و تقسیم نپذیرفتن نه در وجود، نه در عقل و نه در وهم.<ref>متن کتاب، ج 1، ص 2</ref> | ||
برخى از موضوعاتى که در دیگر بابها، مطرح شده است به این قرار است: بیست خصلت در محبت اهلبیت(ع)؛ قبول نشدن نماز شارب خمر تا چهل روز؛ حقوق پنجاهگانهاى که امام چهارم فرمودند؛ هفتاد فضیلت بىبدیل امیر مؤمنان(ع)؛ نزول هشتاد آیه قرآن در شأن [[امام على(ع)]]؛ صد و بیست مرتبه عروج پیغمبر به آسمان و... | برخى از موضوعاتى که در دیگر بابها، مطرح شده است به این قرار است: بیست خصلت در محبت اهلبیت(ع)؛ قبول نشدن نماز شارب خمر تا چهل روز؛ حقوق پنجاهگانهاى که امام چهارم فرمودند؛ هفتاد فضیلت بىبدیل امیر مؤمنان(ع)؛ نزول هشتاد آیه قرآن در شأن [[امام على(ع)]]؛ صد و بیست مرتبه عروج پیغمبر به آسمان و... |
ویرایش