ترجمه آوایی، تفسیر پیوسته و تأویل قرآن به قرآن ناطق: تفاوت میان نسخه‌ها

ويژگى اول: ترجمه آوايى:سبك، نظم و آهنگ قرآن به همان اندازه حايز اهميت است كه معانى و محتواى آن.مناسبترين ترجمه براى كتاب مقدس به خصوص قرآن مجيد عبارتست از نزديكترين معادل زبان مورد ترجمۀ اول از جهت مفهوم و بعد از لحاظ سبك، و اين ترجمه و تفسير، تحولى است از ترجمۀ آزاد و تحت اللفظى به ترجمۀ آهنگين به سبك قرآنى نه شعر و نه نثر بلكه آوايى چنانكه در اين تفسير از بهترين اشعار تفسيرى و عرفانى شعراى نامى استفاده شده است.

ويژگى سوم؛تفسير قرآن به قرآن: تفسير قرآن ناطق برآنست كه با تفسير پيوسته، آيات مبهم را در پرتو نور سوره، تفسير و آشكار سازد تا هر سوره خود آياتش را بر ما روشن كند.البته اين غير از تفسير قرآن به قرآن [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبائى]] است كه آيات را با آيات مشابه آن در سوره‌هاى ديگر تفسير كرده است.

ويژگى چهارم؛تأويل قرآن به قرآن:نويسنده به جاى تعطيل آيات متشابه و يا تأويل به رأى، تأويل آيات متشابه را از خود كتاب اللّه جسته و با بازگرداندن متشابهات به محكمات به كشف تأويل آيات الهى در خلال آيات قرآنى مى‌پردازد.

ويژگى ششم، از فقه زمان و مكان به شريعت قرآن:اين تفسير بازگشتى است از فقه محدود به زمان و مكان به سرچشمۀ نامحدود شريعت قرآن