۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علی ربانی گلپایگانی' به 'علی ربانی گلپایگانی ') |
جز (جایگزینی متن - 'سیوطی' به 'سیوطی ') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
بخش اول کتاب به مقدمات و کلیات اختصاص یافته است. این بخش شش فصل دارد. در بررسی لغت شیعه نویسنده سه معنای متابعت، پیروی، نصرت، یاری، توافق و هماهنگی را ذکر کرده و به معاجم مختلف لغوی استناد کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20-19</ref>. همچنین در تعریف اصطلاحی شیعه چند معنا را آورده است که در همه تعاریف بر ارجحیت و افضلیت علی(ع) تأکید شده است<ref>ر.ک: همان، ص24-22</ref>. | بخش اول کتاب به مقدمات و کلیات اختصاص یافته است. این بخش شش فصل دارد. در بررسی لغت شیعه نویسنده سه معنای متابعت، پیروی، نصرت، یاری، توافق و هماهنگی را ذکر کرده و به معاجم مختلف لغوی استناد کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20-19</ref>. همچنین در تعریف اصطلاحی شیعه چند معنا را آورده است که در همه تعاریف بر ارجحیت و افضلیت علی(ع) تأکید شده است<ref>ر.ک: همان، ص24-22</ref>. | ||
نویسنده با استناد به منابع اهل سنت از جمله الصواعق المحرقة ابن حجر و [[الدر المنثور في التفسير بالمأثور|الدر المنثور]] سیوطی میگوید مطابق احادیثی که محدثان سنی و شیعی از پیامبر اکرم(ص) نقل کردهاند پیامبر اکرم(ص) هواداران و پیروان علی را به نام شیعه نامیده است... نام شیعه نخستین بار توسط پیامبر اکرم(ص) بر هواداران و پیروان علی(ع) اطلاق شده است؛ و ازآنجاکه این اصطلاح شناخته شده بود، پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) نیز به کار رفته است. چنانکه مسعودی آنجا که حوادث مربوط به سقیفه را نقل کرده است گفته است: پسازآن که ماجرای بیعت با ابوبکر در سقیفه پایان یافت، امام علی و عدهای از شیعیان وی در منزل او اجتماع نمودند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-28</ref>. | نویسنده با استناد به منابع اهل سنت از جمله الصواعق المحرقة ابن حجر و [[الدر المنثور في التفسير بالمأثور|الدر المنثور]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] میگوید مطابق احادیثی که محدثان سنی و شیعی از پیامبر اکرم(ص) نقل کردهاند پیامبر اکرم(ص) هواداران و پیروان علی را به نام شیعه نامیده است... نام شیعه نخستین بار توسط پیامبر اکرم(ص) بر هواداران و پیروان علی(ع) اطلاق شده است؛ و ازآنجاکه این اصطلاح شناخته شده بود، پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) نیز به کار رفته است. چنانکه مسعودی آنجا که حوادث مربوط به سقیفه را نقل کرده است گفته است: پسازآن که ماجرای بیعت با ابوبکر در سقیفه پایان یافت، امام علی و عدهای از شیعیان وی در منزل او اجتماع نمودند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص30-28</ref>. | ||
در این بخش که حجیمترین قسمت کتاب نیز است، نویسنده در ادامه به تاریخ شیعه و دورههای مختلف حیات امامان شیعه در دوران خلفا، عصر امویان و عباسیان میپردازد. فصل پایانی این بخش به منابع شیعه در اصول و فروع دین اختصاص یافته و در این رابطه به قرآن کریم، سنت پیامبر اکرم(ص)، گفتار و رفتار اهلبیت پیامبر(ص) و عقل اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص105-39</ref>. | در این بخش که حجیمترین قسمت کتاب نیز است، نویسنده در ادامه به تاریخ شیعه و دورههای مختلف حیات امامان شیعه در دوران خلفا، عصر امویان و عباسیان میپردازد. فصل پایانی این بخش به منابع شیعه در اصول و فروع دین اختصاص یافته و در این رابطه به قرآن کریم، سنت پیامبر اکرم(ص)، گفتار و رفتار اهلبیت پیامبر(ص) و عقل اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص105-39</ref>. |
ویرایش