۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صحیحش' به 'صحیحش ') |
جز (جایگزینی متن - 'البانی' به 'البانی') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در قرآن نیز برای شیعه معانی متعددی آمده است که «دین» و «امت» از جمله آن معانی است<ref>ر.ک: همان، ص13 و 14</ref>. | در قرآن نیز برای شیعه معانی متعددی آمده است که «دین» و «امت» از جمله آن معانی است<ref>ر.ک: همان، ص13 و 14</ref>. | ||
آیاتی از قبیل: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لاَ تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ« (محمد: 33)؛ «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خدا را اطاعت كنيد و از پيامبر [او نيز] اطاعت نماييد و كردههاى خود را تباه مكنيد»، «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْکُمْ» (النساء: 59)؛ «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز] اطاعت كنيد» و... دلالت بر وجوب اطاعت از پیامبر(ص) میکند و اگر پیامبر ما را به تبعیت از مذهب معینی امر کند، پیروی از او واجب است؛ حال این سؤال مطرح است که آیا پیامبر ما را به تبعیت از مذهبی معین فرمان داده یا امت را سر خود رها کرده؟ بیتردید امر فرموده و آن مذهب معین هم مذهب اهلبیت(ع) است. آخر مگر تمسک به ثقلین یکی از وصیتهای پیامبر(ص) نبوده است؟ ثقلین همان «قرآن» و «اهلبیت» هستند و در برخی از منابع اهل سنت با لفظ «خليفتين» نیز آمده است. هیثمی در مجمع الزوائد و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] در [[صحيح مسلم|صحیحش]] و البانی در السلسلة الصحيحة، این روایت را صحیح السند دانستهاند و ترمزی در کتاب الجامع خود آن را «حسن غریب» معرفی نموده است<ref>ر.ک: همان، ص15-19</ref>. | آیاتی از قبیل: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لاَ تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ« (محمد: 33)؛ «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خدا را اطاعت كنيد و از پيامبر [او نيز] اطاعت نماييد و كردههاى خود را تباه مكنيد»، «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْکُمْ» (النساء: 59)؛ «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز] اطاعت كنيد» و... دلالت بر وجوب اطاعت از پیامبر(ص) میکند و اگر پیامبر ما را به تبعیت از مذهب معینی امر کند، پیروی از او واجب است؛ حال این سؤال مطرح است که آیا پیامبر ما را به تبعیت از مذهبی معین فرمان داده یا امت را سر خود رها کرده؟ بیتردید امر فرموده و آن مذهب معین هم مذهب اهلبیت(ع) است. آخر مگر تمسک به ثقلین یکی از وصیتهای پیامبر(ص) نبوده است؟ ثقلین همان «قرآن» و «اهلبیت» هستند و در برخی از منابع اهل سنت با لفظ «خليفتين» نیز آمده است. هیثمی در مجمع الزوائد و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] در [[صحيح مسلم|صحیحش]] و [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] در السلسلة الصحيحة، این روایت را صحیح السند دانستهاند و ترمزی در کتاب الجامع خود آن را «حسن غریب» معرفی نموده است<ref>ر.ک: همان، ص15-19</ref>. | ||
البانی در دلالت این حدیث صحیح شبهه کرده است و گفته که منظور از «اهلبیت» در این روایت همان «همسران» پیامبر از جمله «عایشه» است و اینکه شیعه آن را اختصاص به امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) و حسنین(ع) داده و میگوید: همسران پیامبر مشمول «أهل بيتي» نمیشوند، صحیح نیست و از تحریفهایی است که به دست شیعه صورت گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] در دلالت این حدیث صحیح شبهه کرده است و گفته که منظور از «اهلبیت» در این روایت همان «همسران» پیامبر از جمله «عایشه» است و اینکه شیعه آن را اختصاص به امام علی(ع)، حضرت زهرا(س) و حسنین(ع) داده و میگوید: همسران پیامبر مشمول «أهل بيتي» نمیشوند، صحیح نیست و از تحریفهایی است که به دست شیعه صورت گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | ||
مؤلف، به این شبهه البانی پاسخ داده و مینویسد: آن چیزی که البانی میگوید، با عقل و نقل در تعارض است؛ زیرا اگر منظور از «أهل بيتي»، همان «همسران» پیامبر بودند، باید صحابه پیامبر(ص) به آنان تمسک مینمودند و در جنگی که بین امیرالمؤمنین علی(ع) و عایشه درگرفت باید به سمت عایشه میرفتند و او را یاری میکردند؛ درصورتیکه چنین نیست؛ اغلب آنها حتی کسانی چون محمد بن ابوبکر، برادر عایشه نیز او را حمایت نکردند و در سپاه امام علی(ع) ماندند؛ علاوه بر آن هیچکس منکر این نیست که جنگ عایشه با امام علی(ع)، جنگ با خلیفه شرعی [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] انان بوده است؛ بنابراین با این دلیل عقلی مشخص میشود که منظور پیامبر از «أهل بيتي»، همسرانش نمیباشند<ref>ر.ک: همان، ص20 و 21</ref>. | مؤلف، به این شبهه [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] پاسخ داده و مینویسد: آن چیزی که [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] میگوید، با عقل و نقل در تعارض است؛ زیرا اگر منظور از «أهل بيتي»، همان «همسران» پیامبر بودند، باید صحابه پیامبر(ص) به آنان تمسک مینمودند و در جنگی که بین امیرالمؤمنین علی(ع) و عایشه درگرفت باید به سمت عایشه میرفتند و او را یاری میکردند؛ درصورتیکه چنین نیست؛ اغلب آنها حتی کسانی چون محمد بن ابوبکر، برادر عایشه نیز او را حمایت نکردند و در سپاه امام علی(ع) ماندند؛ علاوه بر آن هیچکس منکر این نیست که جنگ عایشه با امام علی(ع)، جنگ با خلیفه شرعی [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] انان بوده است؛ بنابراین با این دلیل عقلی مشخص میشود که منظور پیامبر از «أهل بيتي»، همسرانش نمیباشند<ref>ر.ک: همان، ص20 و 21</ref>. | ||
مؤلف با استفاده از روایات صحیح السندی که در منابع اهل سنت آمد، ثابت میکند که منظور از «أهل بيتي» همان چیزی است که شیعه به آن معتقد است. | مؤلف با استفاده از روایات صحیح السندی که در منابع اهل سنت آمد، ثابت میکند که منظور از «أهل بيتي» همان چیزی است که شیعه به آن معتقد است. | ||
مؤلف با توجه به آیه شریفه «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَالْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيراً»(الأحزاب: 33)؛ «خدا فقط مىخواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند» و روایتی که در شأن نزول آن و وقایع بعد از آن اتفاق افتاده و از امسلمه نقل شده است، میگوید: به اقرار البانی این روایت صحیح است و امسلمه که از همسران پیامبر بود، مشمول «اهلبیت» نمیشود<ref>ر.ک: همان، 21 و 22</ref>. | مؤلف با توجه به آیه شریفه «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَالْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيراً»(الأحزاب: 33)؛ «خدا فقط مىخواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند» و روایتی که در شأن نزول آن و وقایع بعد از آن اتفاق افتاده و از امسلمه نقل شده است، میگوید: به اقرار [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] این روایت صحیح است و امسلمه که از همسران پیامبر بود، مشمول «اهلبیت» نمیشود<ref>ر.ک: همان، 21 و 22</ref>. | ||
مؤلف علاوه بر آیه شریفه مذکور، دو آیه شریفه ولایت<ref>همان، ص33</ref> و تبلیغ<ref>همان، ص55</ref> را بر حقانیت مدعای خود آورده و با استفاده از آنها ثابت کرده است که خلیفه بعد از پیامبر(ص)، همان امیرالمؤمنین علی(ع) بوده است. | مؤلف علاوه بر آیه شریفه مذکور، دو آیه شریفه ولایت<ref>همان، ص33</ref> و تبلیغ<ref>همان، ص55</ref> را بر حقانیت مدعای خود آورده و با استفاده از آنها ثابت کرده است که خلیفه بعد از پیامبر(ص)، همان امیرالمؤمنین علی(ع) بوده است. |
ویرایش