حديث الثقلين (زکریا برکات درویش): تفاوت میان نسخه‌ها

#چنگ زننده به این دو، از گمراهی محفوظ‌اند: در حدیث ثقلین از طریق صحیح اهل‌بیت و قرآن کریم را این‌گونه وصف کرده که «تا زمانی که به آن دو چنگ زنید بعد از من گمراه نمی‌شوید». ترمذی این عبارت را در روایت زید بن ارقم آورده است<ref>ر.ک: همان، ص26</ref> نفی گمراهی از تمسک به قرآن و عترتی دلالت بر این دارد که این دو دائماً برحق هستند وگرنه گمراهی نفی نمی‌شد؛ چراکه «لن» مفید نفی ابد است همچنان که از تتبع استعمالات این کلمه در کلام عرب روشن است و اهل خبره و تتبع به آن تصریح کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>

#کتاب خدا و اهل‌بیت(ع) تا روز قیامت از هم جدا نمی‌شوند: «لن یفترقا» به این اشاره دارد که عترت طاهره تنها کسانی هستند که به مضامین کتاب خدا به شکل کامل علم دارند. روشن است که قرآن کریم کتاب هدایت و نور است و آیات قرآن و احادیث فراوانی به آن تصریح کرده است؛ لکن هدایت قرآن کریم مشروط به وقوف بر مضامین آن است. وگرنه تنها تلاوت الفاظ موجب هدایت نمی‌شود همچنان که اگر کسی که زبان عربی نمی‌داند و از راه تقلید یا حفظ، قرآن را تلاوت می‌کند موجب هدایت او نمی‌شود. معرفت به مضامین کتاب خدا برای همه میسر نیست، بلکه برای گروه خاصی که استعداد فهم این مضامین و درک و قبول آن‌ها را دارند میسر است. آیه به‌صراحت دلالت بر عدم جدایی قرآن کریم و اهل‌بیت تا روز قیامت دارد و لازمه‌اش آن است که اهل‌بیت(ع) کلیدهای مضامین کتاب خدا باشند و هر کس هدایت را از کتاب خدا بخواهد چاره‌ای جز رجوع به ایشان ندارد<ref>ر.ک: همان، ص33-30</ref>  

#امامت اهل‌بیت(ع): اگر عترت طاهره هم ارزش کتاب خدا در فضل و مقام باشند و تمسک به آن‌ها انسان را از گمراهی حفظ کند؛ و اگر به مضامین کتاب خدا به شکل کامل علم دارند و... پس اطاعت از ایشان واجب است و لازمه آن این است که امامت در میان آن‌ها باشد؛ زیرا امامت امام ازاین‌جهت است که رهبر مأمومین است به‌گونه‌ای که از او تبعیت و اطاعت کنند و معنا ندارد که متابعت از آن‌ها به جهت ضرورت طلب هدایت واجب باشد اما امامت در میان غیر آن‌ها باشد<ref>ر.ک: همان، ص42-41</ref>  

==وضعیت کتاب==