پرش به محتوا

شرح فصوص الحكم (ابن تركه): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'نالدين' به 'ن‌الدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين')
جز (جایگزینی متن - 'نالدين' به 'ن‌الدين')
خط ۴۶: خط ۴۶:




'''شرح فصوص الحكم''' يكى از شرح‌هاى معروف و مهم [[فصوص الحكم (فارابي)|فصوص الحكم]] شرحى است كه [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|صائنالدين، على]]، معروف به ابن تركه نگاشته است.
'''شرح فصوص الحكم''' يكى از شرح‌هاى معروف و مهم [[فصوص الحكم (فارابي)|فصوص الحكم]] شرحى است كه [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|صائن‌الدين، على]]، معروف به ابن تركه نگاشته است.


وى، در اين شرح، افزون بر توضيح مشكلات متن، به لحاظ تخصصى كه در علم حروف داشته، جاى جاى به گزارش مطالبى از اين دست پرداخته و مناسبت‌هاى حرفى و عددى را توضيح داده است.
وى، در اين شرح، افزون بر توضيح مشكلات متن، به لحاظ تخصصى كه در علم حروف داشته، جاى جاى به گزارش مطالبى از اين دست پرداخته و مناسبت‌هاى حرفى و عددى را توضيح داده است.
خط ۵۴: خط ۵۴:
از ويژگى‌هاى ديگر اين شرح، آن است كه شارح، مواردى را كه محل اختلاف نظر ميان عارفان و حكيمان و فيلسوفان و متكلمان است، بسيار صريح و واضح بر مبناى عرفان، تفسير و شرح مى‌نمايد و از توجيه‌هاى عجيب و غريب ديگر شارحان اجتناب مى‌كند و حتى آنان را تخطئه مى‌كند و خلاصه اينكه حاضر نيست براى جلب توجه حكيمان و رضايت فيلسوفان، خصايص عرفانى را تعميم دهد و از اهميت آن بكاهد تا شامل حال ديگران هم بشود.
از ويژگى‌هاى ديگر اين شرح، آن است كه شارح، مواردى را كه محل اختلاف نظر ميان عارفان و حكيمان و فيلسوفان و متكلمان است، بسيار صريح و واضح بر مبناى عرفان، تفسير و شرح مى‌نمايد و از توجيه‌هاى عجيب و غريب ديگر شارحان اجتناب مى‌كند و حتى آنان را تخطئه مى‌كند و خلاصه اينكه حاضر نيست براى جلب توجه حكيمان و رضايت فيلسوفان، خصايص عرفانى را تعميم دهد و از اهميت آن بكاهد تا شامل حال ديگران هم بشود.


اشراف صائنالدين بر منابع نقلى شريعت، موجب شده كه او در هر فرصتى، آيه و حديثى را زينت كلام خود سازد، البته تلقى او از آيات و روايات، همچون تلقى اهل حديث، ظاهرگرايانه نيست. طرح آيه و حديث براى او مدخلى بوده تا به بحث استدلال و تأويل باطنى بپردازد.
اشراف صائن‌الدين بر منابع نقلى شريعت، موجب شده كه او در هر فرصتى، آيه و حديثى را زينت كلام خود سازد، البته تلقى او از آيات و روايات، همچون تلقى اهل حديث، ظاهرگرايانه نيست. طرح آيه و حديث براى او مدخلى بوده تا به بحث استدلال و تأويل باطنى بپردازد.


ابن تركه، اين كتاب را به سال 814ق، در هرات به پايان برده است.
ابن تركه، اين كتاب را به سال 814ق، در هرات به پايان برده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش