۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح فصوص الحكم (ابن تركه): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
'''شرح فصوص الحكم''' يكى از شرح‌هاى معروف و مهم [[فصوص الحكم (فارابي)|فصوص الحكم]] شرحى است كه [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد| | '''شرح فصوص الحكم''' يكى از شرح‌هاى معروف و مهم [[فصوص الحكم (فارابي)|فصوص الحكم]] شرحى است كه [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|صائنالدين، على]]، معروف به ابن تركه نگاشته است. | ||
وى، در اين شرح، افزون بر توضيح مشكلات متن، به لحاظ تخصصى كه در علم حروف داشته، جاى جاى به گزارش مطالبى از اين دست پرداخته و مناسبت‌هاى حرفى و عددى را توضيح داده است. | وى، در اين شرح، افزون بر توضيح مشكلات متن، به لحاظ تخصصى كه در علم حروف داشته، جاى جاى به گزارش مطالبى از اين دست پرداخته و مناسبت‌هاى حرفى و عددى را توضيح داده است. | ||
او هنگام تأليف شرح، به شروح مهم فصوص مراجعه مى‌نموده است، مانند شرح فصوص | او هنگام تأليف شرح، به شروح مهم فصوص مراجعه مى‌نموده است، مانند شرح فصوص مؤيدالدين جندى، شرح فصوص [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق كاشانى]] و شرح فصوص شرفالدين قيصرى و در پاره‌اى از موارد، مطالب آنان را مورد نقد و مداقه قرار داده است كه اين به غناى شرح افزوده است. | ||
از ويژگى‌هاى ديگر اين شرح، آن است كه شارح، مواردى را كه محل اختلاف نظر ميان عارفان و حكيمان و فيلسوفان و متكلمان است، بسيار صريح و واضح بر مبناى عرفان، تفسير و شرح مى‌نمايد و از توجيه‌هاى عجيب و غريب ديگر شارحان اجتناب مى‌كند و حتى آنان را تخطئه مى‌كند و خلاصه اينكه حاضر نيست براى جلب توجه حكيمان و رضايت فيلسوفان، خصايص عرفانى را تعميم دهد و از اهميت آن بكاهد تا شامل حال ديگران هم بشود. | از ويژگى‌هاى ديگر اين شرح، آن است كه شارح، مواردى را كه محل اختلاف نظر ميان عارفان و حكيمان و فيلسوفان و متكلمان است، بسيار صريح و واضح بر مبناى عرفان، تفسير و شرح مى‌نمايد و از توجيه‌هاى عجيب و غريب ديگر شارحان اجتناب مى‌كند و حتى آنان را تخطئه مى‌كند و خلاصه اينكه حاضر نيست براى جلب توجه حكيمان و رضايت فيلسوفان، خصايص عرفانى را تعميم دهد و از اهميت آن بكاهد تا شامل حال ديگران هم بشود. | ||
اشراف | اشراف صائنالدين بر منابع نقلى شريعت، موجب شده كه او در هر فرصتى، آيه و حديثى را زينت كلام خود سازد، البته تلقى او از آيات و روايات، همچون تلقى اهل حديث، ظاهرگرايانه نيست. طرح آيه و حديث براى او مدخلى بوده تا به بحث استدلال و تأويل باطنى بپردازد. | ||
ابن تركه، اين كتاب را به سال 814ق، در هرات به پايان برده است. | ابن تركه، اين كتاب را به سال 814ق، در هرات به پايان برده است. | ||