۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
از ديدگاه فقهاى شيعه و اهل سنت، اگر كسى يكى از ضروريات اسلام را انكار كند، كافر و بيرون از دين است. هيچ مسلمانى، خدا، پيامبر، قيامت و دستورات اسلام را انكار نمىكند. اگر هم نظر و عقيدهاى در بين فرقههاى اسلامى پيرامون مسائل مربوط به توحيد، نبوت و غير آن مطرح شده از ضروريات دين نبوده، بلكه جزو مسائل نظرى است كه انكار آن، خروج از دين نيست؛ زيرا مسائل غير ضرورى كه بهوسيله اجتهاد صحيح انجام شود، انكار آن خروج از اسلام نمىباشد... ...<ref>همان، ص25</ref> | از ديدگاه فقهاى شيعه و اهل سنت، اگر كسى يكى از ضروريات اسلام را انكار كند، كافر و بيرون از دين است. هيچ مسلمانى، خدا، پيامبر، قيامت و دستورات اسلام را انكار نمىكند. اگر هم نظر و عقيدهاى در بين فرقههاى اسلامى پيرامون مسائل مربوط به توحيد، نبوت و غير آن مطرح شده از ضروريات دين نبوده، بلكه جزو مسائل نظرى است كه انكار آن، خروج از دين نيست؛ زيرا مسائل غير ضرورى كه بهوسيله اجتهاد صحيح انجام شود، انكار آن خروج از اسلام نمىباشد... ...<ref>همان، ص25</ref> | ||
در نظر شيعه، انكار امامت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] ، خروج از مذهب است نه خروج از دين؛ بدين جهت از نظر فقهاى شيعه، فرقههايى كه ضروريات دين را انكار نمىكنند، مسلمان هستند و حكم اسلام بر آنان جارى مىشود ...<ref>همان، ص31</ref> | در نظر شيعه، انكار امامت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، خروج از مذهب است نه خروج از دين؛ بدين جهت از نظر فقهاى شيعه، فرقههايى كه ضروريات دين را انكار نمىكنند، مسلمان هستند و حكم اسلام بر آنان جارى مىشود ...<ref>همان، ص31</ref> | ||
در نظر علما و فقهاى اهل سنت نيز مبناى فتواى به كفر عبارت است از انكار ضروريات و يا انكار چيزى كه به انكار ضرورى دين برگردد. البته پارهاى از علما، انكار با دليل و شبهه را موجب كفر نمىدانند؛ ازاينرو، علماى اهل سنت گفتهاند: | در نظر علما و فقهاى اهل سنت نيز مبناى فتواى به كفر عبارت است از انكار ضروريات و يا انكار چيزى كه به انكار ضرورى دين برگردد. البته پارهاى از علما، انكار با دليل و شبهه را موجب كفر نمىدانند؛ ازاينرو، علماى اهل سنت گفتهاند: | ||
ویرایش