۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جرجانی، اسماعیل بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'خواندمير' به 'خواندمير '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'خواندمير' به 'خواندمير ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
جُرْجانى، اسماعيل بن حسن بن محمد بن محمود بن احمد، طبيب نامدار سده‌هاى 5-6ق است. براى او القاب و كنيه‌هاى متفاوتى ذكر كرده‌اند: زين الدين، شرف الدين، ابوابراهيم، ابوالفتح، ابوالفضائل، الامير السيد الامام، علوى حسينى، سپاهانى گرگانى، و طبيب علوى. درباره سير زندگى او آگاهى چندانى در دست نيست. برخى محل تولد وى را گرگان دانسته‌اند و با توجه به اينكه او خود در مقدمه ذخيره خوارزمشاهى از ورود خويش به خوارزم در 504ق ياد كرده و در مقدمه ويرايش عربى ذخيره سن خود را هنگام نگارش آن كتاب 70 سال گفته است، مى‌توان تولد وى را در 434ق، يا اندكى پس از آن دانست. او احتمالاً مقدمات طب را در گرگان فراگرفت. برخى از محققان او را از شاگردان ابن ابى صادق نيشابورى دانسته‌اند؛ حال آن‌كه جرجانى در ذخيره تنها از ابن ابى صادق نقل كرده است و از عبارت او پيداست كه ابن ابى صادق را شخصاً نمى‌شناخته است. | جُرْجانى، اسماعيل بن حسن بن محمد بن محمود بن احمد، طبيب نامدار سده‌هاى 5-6ق است. براى او القاب و كنيه‌هاى متفاوتى ذكر كرده‌اند: زين الدين، شرف الدين، ابوابراهيم، ابوالفتح، ابوالفضائل، الامير السيد الامام، علوى حسينى، سپاهانى گرگانى، و طبيب علوى. درباره سير زندگى او آگاهى چندانى در دست نيست. برخى محل تولد وى را گرگان دانسته‌اند و با توجه به اينكه او خود در مقدمه ذخيره خوارزمشاهى از ورود خويش به خوارزم در 504ق ياد كرده و در مقدمه ويرايش عربى ذخيره سن خود را هنگام نگارش آن كتاب 70 سال گفته است، مى‌توان تولد وى را در 434ق، يا اندكى پس از آن دانست. او احتمالاً مقدمات طب را در گرگان فراگرفت. برخى از محققان او را از شاگردان ابن ابى صادق نيشابورى دانسته‌اند؛ حال آن‌كه جرجانى در ذخيره تنها از ابن ابى صادق نقل كرده است و از عبارت او پيداست كه ابن ابى صادق را شخصاً نمى‌شناخته است. | ||
جرجانى در ذخيره به سفر خود به قم و ديدار با فرزندان كوشيار گيلانى، اخترشناس سده 4ق و نيز سفر به مرو اشاره كرده است. تا جايى كه مى‌دانيم، وى مابقى عمر خويش را در شهرهاى خوارزم و مرو گذراند و مدتى نيز در خوارزم سرپرستى داروخانه بهاء الدوله را برعهده داشت. درباره زمان و محل مرگ وى نيز گزارش‌هاى متفاوتى وجود دارد. [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] محل وفات او را شهر مرو دانسته و از محمود بن محمد بن عباس صاحب كتاب تاريخ خوارزم نقل كرده است كه جرجانى در 531ق در مرو درگذشت. بيهقى مى‌گويد كه جرجانى را در 531 ق، هنگامى كه او در سنين كهولت به سر مى‌برده، در سرخس ديده است. حاجى خليفه نيز به 3 تاريخ مختلف، 530، 531 و 535ق اشاره كرده است كه اگر تاريخ تولد او را در حدود سال 434ق بدانيم، بايد گفت كه او عمر درازى كرده است. خواندمير او را تا زمان علاء الدين محمد بن تكش زنده دانسته و ابن ابى اصيبعه او را ملازم علاء الدين شمرده است. با اين فرض جرجانى بايد بيش از 150 سال عمر كرده باشد كه ظاهراً اين اشتباهات به سبب خلط نام دو خوارزمشاه رخ داده است. | جرجانى در ذخيره به سفر خود به قم و ديدار با فرزندان كوشيار گيلانى، اخترشناس سده 4ق و نيز سفر به مرو اشاره كرده است. تا جايى كه مى‌دانيم، وى مابقى عمر خويش را در شهرهاى خوارزم و مرو گذراند و مدتى نيز در خوارزم سرپرستى داروخانه بهاء الدوله را برعهده داشت. درباره زمان و محل مرگ وى نيز گزارش‌هاى متفاوتى وجود دارد. [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] محل وفات او را شهر مرو دانسته و از محمود بن محمد بن عباس صاحب كتاب تاريخ خوارزم نقل كرده است كه جرجانى در 531ق در مرو درگذشت. بيهقى مى‌گويد كه جرجانى را در 531 ق، هنگامى كه او در سنين كهولت به سر مى‌برده، در سرخس ديده است. حاجى خليفه نيز به 3 تاريخ مختلف، 530، 531 و 535ق اشاره كرده است كه اگر تاريخ تولد او را در حدود سال 434ق بدانيم، بايد گفت كه او عمر درازى كرده است. [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] او را تا زمان علاء الدين محمد بن تكش زنده دانسته و ابن ابى اصيبعه او را ملازم علاء الدين شمرده است. با اين فرض جرجانى بايد بيش از 150 سال عمر كرده باشد كه ظاهراً اين اشتباهات به سبب خلط نام دو خوارزمشاه رخ داده است. | ||
تحليل آثار جرجانى نشان مى‌دهد كه وى بر آثار پيشينيان خويش تسلط داشته و از ايشان اثر پذيرفته است. وى از پزشكان دوره اسلامى به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]]، ابوالحسن طبرى ترنجى، احمد فرخ، عيسى بن صهاربخت و نيز به كتبى چون تذكرة الكحالينِ على بن عيسى كحال و از پزشكان يونانى به [[جالینوس]]، [[بقراط]] و اهرن اشاره كرده است. | تحليل آثار جرجانى نشان مى‌دهد كه وى بر آثار پيشينيان خويش تسلط داشته و از ايشان اثر پذيرفته است. وى از پزشكان دوره اسلامى به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، [[رازی، محمد بن زکریا|محمد بن زكرياى رازى]]، ابوالحسن طبرى ترنجى، احمد فرخ، عيسى بن صهاربخت و نيز به كتبى چون تذكرة الكحالينِ على بن عيسى كحال و از پزشكان يونانى به [[جالینوس]]، [[بقراط]] و اهرن اشاره كرده است. | ||