۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابوالفتح محمد بن علی کراجکی' به 'ابوالفتح محمد بن علی کراجکی ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب دارای مقدمه به قلم سید امیرمحمد قزوینی کاظمی و دوازده فصل است. پس از فصل دوازدهم محتوای مطالب بهصورت مختصر و در چند سطر بیان شده که حکم فهرست مطالب را هم دارد. فهرست منابع و مآخذ در انتهای کتاب آمده است. | کتاب دارای مقدمه به قلم سید امیرمحمد قزوینی کاظمی و دوازده فصل است. پس از فصل دوازدهم محتوای مطالب بهصورت مختصر و در چند سطر بیان شده که حکم فهرست مطالب را هم دارد. فهرست منابع و مآخذ در انتهای کتاب آمده است. | ||
از مهمترین منابع این اثر، الصواعق المحرقة، صحیح بخاری به شرح عینی، [[صحيح مسلم]] | از مهمترین منابع این اثر، الصواعق المحرقة، صحیح بخاری به شرح عینی، [[صحيح مسلم]] به شرح نووی، مسند احمد بن حنبل، عمدة القاري، الملل و النحل شهرستانی، التاريخ الكبير طبری، الطبقات الكبری ابن سعد، شرح نهج البلاغة ابن ابیالحدید معتزلی، أنساب الأشراف بلاذری، صحیح ترمذی، [[عيون أخبار الرضا (عليه السلام) (تصحیح لاجوردیزاده)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، امالیهای شیخ مفید و شیخ طوسی، كمال الدين صدوق، تفسیرهای قمی، عیاشی، مجمع البيان طبرسی، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|الاحتجاج طبرسی]]، فضائل ابن شاذان، دلائل الإمامة و بشارة المصطفای طبری، موسوعة الغدير علامه عبدالحسین امینی و... هستند. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
فصل دوم را شیخ زینالدین عاملی نباطی بیاضی با عنوان «رد الشبهات الواردة» در باب چهاردهم جلد سوم «الصراط المستقيم» نوشته است. او در این فصل از عدم صحت روایات دال بر امامت ابوبکر در نماز و نیز از تخلف شیخین از سپاه اسامه سخن گفته است..<ref>ر.ک: همان، ص23-32</ref> | فصل دوم را شیخ زینالدین عاملی نباطی بیاضی با عنوان «رد الشبهات الواردة» در باب چهاردهم جلد سوم «الصراط المستقيم» نوشته است. او در این فصل از عدم صحت روایات دال بر امامت ابوبکر در نماز و نیز از تخلف شیخین از سپاه اسامه سخن گفته است..<ref>ر.ک: همان، ص23-32</ref> | ||
فصل سوم به قلم [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] | فصل سوم به قلم [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با عنوان «رسالة في صلاة أبيبكر» در «الرسائل العشرة في الأحاديث الموضوعة في كتب السنة» آمده است. میلانی در سند احادیث عایشه مناقشه کرده و با استفاده از رجالیان عامه بطلان این احادیث را اثبات کرده است. او همچنین در تمامی احادیثی که اهل تسنن در امامت به آنها استناد میکنند مناقشه کرده و ثابت کرده است که ابوبکر در زمان وفات رسول خدا(ص) اصلا در مدینه نبود..<ref>ر.ک: همان، ص33-71</ref> | ||
مطالب فصل چهارم را میتوان در جلد سوم «تلخيص الشافي» شیخالطائفه ابوجعفر طوسی با عنوان «صلاة أبيبكر في مرض النبي(ص)» یافت. شیخ طوسی در این نوشته امامت ابوبکر را به بحث گذاشته و درباره نماز او در مریضی رسولالله(ص) و تمامی روایاتی که درباره امامت او وارد شدهاند، بهویژه در «أصحابي كالنجوم»، مناقشه کرده و بطلان همه آنها را ثابت کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص72-107</ref> | مطالب فصل چهارم را میتوان در جلد سوم «تلخيص الشافي» شیخالطائفه ابوجعفر طوسی با عنوان «صلاة أبيبكر في مرض النبي(ص)» یافت. شیخ طوسی در این نوشته امامت ابوبکر را به بحث گذاشته و درباره نماز او در مریضی رسولالله(ص) و تمامی روایاتی که درباره امامت او وارد شدهاند، بهویژه در «أصحابي كالنجوم»، مناقشه کرده و بطلان همه آنها را ثابت کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص72-107</ref> | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
فصل ششم، نگاشته آیتالله محمدحسن مظفر است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگها و فرارشان از حمله در حنین سخن میگوید و در اینباره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد میکند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسولالله در صدقات، مخالفتهای عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقبنشینی ابوبکر و عمر و... صحبت میکند..<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | فصل ششم، نگاشته آیتالله محمدحسن مظفر است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگها و فرارشان از حمله در حنین سخن میگوید و در اینباره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد میکند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسولالله در صدقات، مخالفتهای عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقبنشینی ابوبکر و عمر و... صحبت میکند..<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | ||
فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] | فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت میشود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | ||
فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] | فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید میکند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسولالله(ص) در تمامی جنگها (بهجز تبوک) سخن میگوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت میکند؛ یعنی نشان میدهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمیماند..<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | ||
فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] | فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در «الغدير» است. او بهطور مفصل از حوادث انقلاب و ارتدادی که بعد از رسولالله(ص) حادث شد مینویسد. از بیعت اجباری [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، به آتش کشیدن خانه فاطمه زهرا(س) و... سخن میگوید. او فهرستی از این وقایع را با استناد به حقایق تاریخی از منابع موثق عامه بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص299-316</ref> | ||
فصل دهم، از سید حامد حسین موسوی هندی با عنوان «في الفضائل المكذوبة للصحابة و مناقشتها» نوشته شده. او در این بخش، چهل حدیث جعلی درباره فضائل صحابه را بیان کرده است. میر حامد حسین این احادیث را افترا به رسولالله(ص) میداند و در سند آنها با استناد به روایت ثقات علمای رجال عامه خدشه کرده و این روایات را ابطال و رد میکند..<ref>ر.ک: همان، ص317-425</ref> | فصل دهم، از سید حامد حسین موسوی هندی با عنوان «في الفضائل المكذوبة للصحابة و مناقشتها» نوشته شده. او در این بخش، چهل حدیث جعلی درباره فضائل صحابه را بیان کرده است. میر حامد حسین این احادیث را افترا به رسولالله(ص) میداند و در سند آنها با استناد به روایت ثقات علمای رجال عامه خدشه کرده و این روایات را ابطال و رد میکند..<ref>ر.ک: همان، ص317-425</ref> | ||
فصل یازدهم از [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] | فصل یازدهم از [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] با عنوان «في إثبات الولاية لأميرالمؤمنين(ع)» است. او در چهار بخش، بیان میکند که پیامبر اسلام(ص) به جانشینی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] پس از خودشان وصیت کردهاند و در انتهای مطلب، حدیث غدیر و اسانید و راویان و مصادر مفصلش از عامه و خاصه را ذکر میکند..<ref>ر.ک: همان، ص426-470</ref> | ||
فصل دوازدهم کتاب، به قلم سید عبدالحسین شرفالدین موسوی عاملی، است که در آن چهل حدیث موثق را از مصادر عامه که نص در ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) هستند ذکر میکند..<ref>ر.ک: همان، ص471-485</ref> | فصل دوازدهم کتاب، به قلم سید عبدالحسین شرفالدین موسوی عاملی، است که در آن چهل حدیث موثق را از مصادر عامه که نص در ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) هستند ذکر میکند..<ref>ر.ک: همان، ص471-485</ref> |
ویرایش