۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلی' به 'علامه حلی ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابوالفتح محمد بن علی کراجکی' به 'ابوالفتح محمد بن علی کراجکی ') |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت میشود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضیالدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان میکند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفتهای برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان میکند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت میشود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | ||
فصل هشتم، از شیخ ابوالفتح محمد بن علی کراجکی طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید میکند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسولالله(ص) در تمامی جنگها (بهجز تبوک) سخن میگوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت میکند؛ یعنی نشان میدهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمیماند..<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید میکند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسولالله(ص) در تمامی جنگها (بهجز تبوک) سخن میگوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت میکند؛ یعنی نشان میدهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابیطالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمیماند..<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | ||
فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در «الغدير» است. او بهطور مفصل از حوادث انقلاب و ارتدادی که بعد از رسولالله(ص) حادث شد مینویسد. از بیعت اجباری [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، به آتش کشیدن خانه فاطمه زهرا(س) و... سخن میگوید. او فهرستی از این وقایع را با استناد به حقایق تاریخی از منابع موثق عامه بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص299-316</ref> | فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در «الغدير» است. او بهطور مفصل از حوادث انقلاب و ارتدادی که بعد از رسولالله(ص) حادث شد مینویسد. از بیعت اجباری [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، به آتش کشیدن خانه فاطمه زهرا(س) و... سخن میگوید. او فهرستی از این وقایع را با استناد به حقایق تاریخی از منابع موثق عامه بیان میکند..<ref>ر.ک: همان، ص299-316</ref> |
ویرایش