پرش به محتوا

تحفة الأبرار في مناقب الأئمة الأطهار (تعریب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>')
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>')
خط ۴۷: خط ۴۷:
کتاب‌شناسی اصل اثر در برنامه موجود است و در این نوشتار مطالبی درباره تعریب ذکر می‌شود.  
کتاب‌شناسی اصل اثر در برنامه موجود است و در این نوشتار مطالبی درباره تعریب ذکر می‌شود.  


معِّرب کتاب؛ عبدالرحیم مبارک در مقدمه‌اش بر کتاب، حرکت فرهنگی عمادالدین طبری را گامی مهم برای انتشار تشیع در ایران در قرن هفتم هجری دانسته است. مهم‌ترین آثار تشیع در ایران، آثاری است که در این قرن تدوین شده است. سپس اسامی آثار نویسنده را ذکر کرده و تحفة الابرار را به اجمال معرفی نموده است. این اثر در رابطه با امامت و ضرورت آن نوشته شده و در کیفیت انتخاب امام بحث کرده است. وی قریب به یکصد مسأله در اثبات امامت امیرالمؤمنین(ع) و فرزندش با استناد به کتاب، سنت، عقل و عرف ذکر کرده است. سپس روایات مختلفی که از طریق اهل سنت نقل شده را مورد مناقشه قرار داده و بطلان آنها را اثبات کرده است. پس از آن از سؤالات و اشکالاتی که دشمنان شیعه وارد کرده‌اند را پاسخ داده و در آخر آنچه را که علمای اهل سنت در شأن خلفای سه گانه ذکر کرده‌اند را نقل نموده است.<ref>ر.ک: مقدمه معِّرب، ص5-10</ref>
معِّرب کتاب؛ عبدالرحیم مبارک در مقدمه‌اش بر کتاب، حرکت فرهنگی عمادالدین طبری را گامی مهم برای انتشار تشیع در ایران در قرن هفتم هجری دانسته است. مهم‌ترین آثار تشیع در ایران، آثاری است که در این قرن تدوین شده است. سپس اسامی آثار نویسنده را ذکر کرده و تحفة الابرار را به اجمال معرفی نموده است. این اثر در رابطه با امامت و ضرورت آن نوشته شده و در کیفیت انتخاب امام بحث کرده است. وی قریب به یکصد مسأله در اثبات امامت امیرالمؤمنین(ع) و فرزندش با استناد به کتاب، سنت، عقل و عرف ذکر کرده است. سپس روایات مختلفی که از طریق اهل سنت نقل شده را مورد مناقشه قرار داده و بطلان آنها را اثبات کرده است. پس از آن از سؤالات و اشکالاتی که دشمنان شیعه وارد کرده‌اند را پاسخ داده و در آخر آنچه را که علمای اهل سنت در شأن خلفای سه گانه ذکر کرده‌اند را نقل نموده است..<ref>ر.ک: مقدمه معِّرب، ص5-10</ref>


وی همچنین کار خود را منحصر در تعریب نمی‌داند بلکه به گفته خود علاوه بر آن، کارهایی دیگری نیز که انتظار نمی‌رود را انجام داده است. وی از نسخه مصحح؛ سید مهدی جهرمی -که در تصحیح آن از تعداد زیادی از نسخه‌های خطی بهره گرفته و زحمت زیادی در تلفیق آن نسخه‌ها با وجود اختلاف زیاد متحمل شده- استفاده کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>
وی همچنین کار خود را منحصر در تعریب نمی‌داند بلکه به گفته خود علاوه بر آن، کارهایی دیگری نیز که انتظار نمی‌رود را انجام داده است. وی از نسخه مصحح؛ سید مهدی جهرمی -که در تصحیح آن از تعداد زیادی از نسخه‌های خطی بهره گرفته و زحمت زیادی در تلفیق آن نسخه‌ها با وجود اختلاف زیاد متحمل شده- استفاده کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>


او همچنین از مشکلاتی که انتظار آن را نداشته سخن گفته است: بخش‌های زیادی از متن افتادگی داشت؛ عباراتی که تعدادشان کم نیست درهم و پریشان بود در پاورقی به آنها اشاره شد؛ حتی اشتباهاتی به برخی احادیث و آیات قرآنی راه یافته بود که اصلاح شد.
او همچنین از مشکلاتی که انتظار آن را نداشته سخن گفته است: بخش‌های زیادی از متن افتادگی داشت؛ عباراتی که تعدادشان کم نیست درهم و پریشان بود در پاورقی به آنها اشاره شد؛ حتی اشتباهاتی به برخی احادیث و آیات قرآنی راه یافته بود که اصلاح شد.
خط ۵۷: خط ۵۷:
مبارک، در صورت عدم دست‌یابی به مصادر احادیثی که مؤلف به آن اشاره کرده، به منابع مشهور دیگری مراجعه کرده است.
مبارک، در صورت عدم دست‌یابی به مصادر احادیثی که مؤلف به آن اشاره کرده، به منابع مشهور دیگری مراجعه کرده است.


ایشان، در صورت عدم وجدان متن عربی احادیثی که نویسنده نقل به مضمون کرده، به تعریب متن فارسی آن اکتفا نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>
ایشان، در صورت عدم وجدان متن عربی احادیثی که نویسنده نقل به مضمون کرده، به تعریب متن فارسی آن اکتفا نموده است..<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>


وی به جهت رعایت امانت و متمایز کردن عبارات خود از محقق کتاب، تحقیقات و تعلیقات خود را در پاورقی با حرف «ع» در پایان پاورقی مشخص کرده است؛ به عنوان مثال در ذکر نسب پیامبر اکرم(ص) روایاتی ذکر شده که آنحضرت ذکر نسب خویش را تا عدنان جایز دانسته است و یا نسابین تکذیب شده‌اند. لکن مؤلف نسب آنحضرت را تا شیث بن آدم(ع) ذکر می‌کند لذا معِّرب در پاورقی، عمل نکردن او و اصحاب سیره و تاریخ به روایت نبوی و عدم توقف بر عدنان را مورد انتقاد قرار می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص167 پاورقی 2</ref> یا در جایی دیگر به ولادت امام حسین(ع) در روز سوم شعبان را بنابر قول مشهور متذکر می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص173، پاورقی 1</ref>
وی به جهت رعایت امانت و متمایز کردن عبارات خود از محقق کتاب، تحقیقات و تعلیقات خود را در پاورقی با حرف «ع» در پایان پاورقی مشخص کرده است؛ به عنوان مثال در ذکر نسب پیامبر اکرم(ص) روایاتی ذکر شده که آنحضرت ذکر نسب خویش را تا عدنان جایز دانسته است و یا نسابین تکذیب شده‌اند. لکن مؤلف نسب آنحضرت را تا شیث بن آدم(ع) ذکر می‌کند لذا معِّرب در پاورقی، عمل نکردن او و اصحاب سیره و تاریخ به روایت نبوی و عدم توقف بر عدنان را مورد انتقاد قرار می‌دهد..<ref>ر.ک: همان، ص167 پاورقی 2</ref> یا در جایی دیگر به ولادت امام حسین(ع) در روز سوم شعبان را بنابر قول مشهور متذکر می‌شود..<ref>ر.ک: همان، ص173، پاورقی 1</ref>


==پانویس ==
==پانویس ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش