۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ديوان الشريف الرضي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شريف رضى' به 'شريف رضى '
جز (جایگزینی متن - 'ابوالفتح عثمان بن جنى' به 'ابوالفتح عثمان بن جنى ') |
جز (جایگزینی متن - 'شريف رضى' به 'شريف رضى ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
«ديوان الشريف الرضى»، اثر ابوالحسن، محمد بن طاهر، معروف به شريف رضى و شرح و توضيح يوسف شكرى فرحَات، به زبان عربى است و محتواى آن اشعار شريف رضى است. | «ديوان الشريف الرضى»، اثر ابوالحسن، محمد بن طاهر، معروف به [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] و شرح و توضيح يوسف شكرى فرحَات، به زبان عربى است و محتواى آن اشعار [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
برخى از اشعار وى، رثاء و سوگوارى پيرامون اهل بيت(ع)، دوستان و اقوام و خويشانى است كه فوت كرده‌اند يا بين آنها به‌گونه‌اى جدايى افتاده است. اين اشعار، سوزناك‌ترين مراثى به شمار مى‌رود و بارزترين آنها اشعارى است كه در مورد اهل بيت و امام حسين(ع) سروده شده است. شاعر، در مراثى خويش براى امام حسين(ع) روش جديدى را در پيش گرفته است، چون به اهل بيت افتخار نموده و از قبور آنها ياد كرده و تشويق به زيارت آنها نموده است. | برخى از اشعار وى، رثاء و سوگوارى پيرامون اهل بيت(ع)، دوستان و اقوام و خويشانى است كه فوت كرده‌اند يا بين آنها به‌گونه‌اى جدايى افتاده است. اين اشعار، سوزناك‌ترين مراثى به شمار مى‌رود و بارزترين آنها اشعارى است كه در مورد اهل بيت و امام حسين(ع) سروده شده است. شاعر، در مراثى خويش براى امام حسين(ع) روش جديدى را در پيش گرفته است، چون به اهل بيت افتخار نموده و از قبور آنها ياد كرده و تشويق به زيارت آنها نموده است. | ||
از جمله كسانى كه مرحوم شريف رضى در رثاى آنها شعر سروده است، عبارتند از عمر بن عبدالعزيز خليفه اموى، شرف الدوله بويهى، ابوالقاسم صاحب بن عباد، الطائع لله، تقيه بنت سيف الدوله حمدانى، بهاء الدوله بويهى و... | از جمله كسانى كه مرحوم [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] در رثاى آنها شعر سروده است، عبارتند از عمر بن عبدالعزيز خليفه اموى، شرف الدوله بويهى، ابوالقاسم صاحب بن عباد، الطائع لله، تقيه بنت سيف الدوله حمدانى، بهاء الدوله بويهى و... | ||
مرثيه شريف رضى بيشتر بيان‌گر مناقب و فضايل مرثى است تا گريستن و ناليدن بر فقدان وى، چنان‌كه حاكى از گذرا بودن عمر آدمى و رفتنى بودن وى و بى‌فايده بودن گريه است. | مرثيه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] بيشتر بيان‌گر مناقب و فضايل مرثى است تا گريستن و ناليدن بر فقدان وى، چنان‌كه حاكى از گذرا بودن عمر آدمى و رفتنى بودن وى و بى‌فايده بودن گريه است. | ||
فخر، از جمله ميادينى است كه شاعر در آن خوش درخشيده است و به خويش و آباء خويش افتخار نموده است. اشعار حماسى و انقلابى وى در افتخار به قهرمانان، در سراسر ديوان وى مى‌درخشد. | فخر، از جمله ميادينى است كه شاعر در آن خوش درخشيده است و به خويش و آباء خويش افتخار نموده است. اشعار حماسى و انقلابى وى در افتخار به قهرمانان، در سراسر ديوان وى مى‌درخشد. | ||
اشعار شريف رضى در نسيب، در نهايت رقت و لطافت و نمايان‌گر اخلاقى عالى و حاكى از دلى است كه وجد، آن را جلا داده و درد، آن را مهذب نموده است. مجموعه قصايد عاشقانه وى، حجازيات ناميده مى‌شود كه حدود چهل‌تاست و بسيار زيبا و دل‌نشين است. | اشعار [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] در نسيب، در نهايت رقت و لطافت و نمايان‌گر اخلاقى عالى و حاكى از دلى است كه وجد، آن را جلا داده و درد، آن را مهذب نموده است. مجموعه قصايد عاشقانه وى، حجازيات ناميده مى‌شود كه حدود چهل‌تاست و بسيار زيبا و دل‌نشين است. | ||
شارح، در مقدمه خود، شرح مختصرى از زندگى مؤلف را نقل مى‌كند و سپس در مورد اشعار و ديوان او مطالب باارزشى را بيان مى‌كند. در اين مقدمه، از نسخه‌هاى خطى كتاب در ايران، سوريه، عراق، مغرب، مصر و هند نام برده مى‌شود. | شارح، در مقدمه خود، شرح مختصرى از زندگى مؤلف را نقل مى‌كند و سپس در مورد اشعار و ديوان او مطالب باارزشى را بيان مى‌كند. در اين مقدمه، از نسخه‌هاى خطى كتاب در ايران، سوريه، عراق، مغرب، مصر و هند نام برده مى‌شود. | ||