پرش به محتوا

ابن ابی‌داود، عبدالله بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ')و' به ') و')
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:
بدران برخى از عالمان اين شهر بدو رشك بردند و نزد فرمانرواى
بدران برخى از عالمان اين شهر بدو رشك بردند و نزد فرمانرواى


شهر از وى سعايت كردند و او را به دشمنى با [[امام على (ع)]] و
شهر از وى سعايت كردند و او را به دشمنى با [[امام على(ع)]] و


وابستگى به ناصبيان و خوارج متهم ساختند،فرمانروا قصد جان او
وابستگى به ناصبيان و خوارج متهم ساختند،فرمانروا قصد جان او
خط ۲۱۶: خط ۲۱۶:
مذهب ابن ابى داوود چندان روشن نيست.نياى بزرگ او عمرو-
مذهب ابن ابى داوود چندان روشن نيست.نياى بزرگ او عمرو-


ابن عمران از ياران [[امام على (ع)]] بود و در پيكار صفين شهيد شد
ابن عمران از ياران [[امام على(ع)]] بود و در پيكار صفين شهيد شد


(سمعانى،85/7)، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گرديد كه از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است([[ذهبى]]، ميزان
(سمعانى،85/7)، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گرديد كه از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است([[ذهبى]]، ميزان
خط ۲۲۲: خط ۲۲۲:
الاعتدال،434/2،435؛ ابن بدران،442/7).با آنكه رواياتى نيز
الاعتدال،434/2،435؛ ابن بدران،442/7).با آنكه رواياتى نيز


حاكى است كه وى در فضايل على (ع)سخن مى‌گفته است،شيعى
حاكى است كه وى در فضايل على(ع)سخن مى‌گفته است،شيعى


بودن او غير محتمل است؛به ويژه آنكه طبرى تجليل وى از على (ع)
بودن او غير محتمل است؛به ويژه آنكه طبرى تجليل وى از على(ع)


را ناشى از ترس دانسته است([[ذهبى]]، ميزان الاعتدال،435/2).از
را ناشى از ترس دانسته است([[ذهبى]]، ميزان الاعتدال،435/2).از
خط ۲۳۶: خط ۲۳۶:
مى‌كند كه ابن ابى داوود پس از تبرئه شدن از انتساب به ناصبيان در
مى‌كند كه ابن ابى داوود پس از تبرئه شدن از انتساب به ناصبيان در


بغداد به نقل فضايل على (ع)پرداخت، سپس مذهب حنبلى گزيد و از
بغداد به نقل فضايل على(ع)پرداخت، سپس مذهب حنبلى گزيد و از


مشايخ آنان شد(442/7).از سخنان اوست؛همۀ مردمان از من بهلند،
مشايخ آنان شد(442/7).از سخنان اوست؛همۀ مردمان از من بهلند،
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش