۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شبسترى' به 'شبسترى ') |
جز (جایگزینی متن - 'فخر الدين عراقى' به 'فخر الدين عراقى ') |
||
خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
اين كتاب، علاوه بر اطلاعات ارزشمند و گاه، دست اولى كه در باره وضع تصوف در اواخر قرن نهم و اوايل قرن دهم در اختيار ما مىگذارد، ما را با حالات و افكار و سفرهاى نويسنده به شهرهاى مختلف كشورهاى عربى و بهخصوص شهرهاى ايران و همچنين نثر پارسى نويسنده آشنا مىسازد. | اين كتاب، علاوه بر اطلاعات ارزشمند و گاه، دست اولى كه در باره وضع تصوف در اواخر قرن نهم و اوايل قرن دهم در اختيار ما مىگذارد، ما را با حالات و افكار و سفرهاى نويسنده به شهرهاى مختلف كشورهاى عربى و بهخصوص شهرهاى ايران و همچنين نثر پارسى نويسنده آشنا مىسازد. | ||
دوستان جمالى، در مسافرتهايى كه وى به مكه و شام و بين النهرين و ايران داشت، از وى درخواست كردند كه در باره اوليايى كه در اين سفرها ديده است، كتابى بنويسد، ولى او از انجام اين كار سر باز زد و در عوض، به نوشتن شرح حال تنى چند از مشايخ هند پرداخت. اين مشايخ عبارتند از: شيخ معين الدين چشتى، بهاء الدين زكريا ملتانى، قطب الدين بختيار كاكى، فريد الدين گنج شكر، صدرالدين عارف، نظام الدين اولياء، ركن الدين ابوالفتح ملتانى، نجيب الدين متوكل، حميد الدين ناگورى، جلال الدين تبريزى، نصير الدين محمود چراغ دهلوى، جلال الدين مخدوم جهانيان، شيخ سماء الدين كنبوه. در ضمن شرح حال اين مشايخ، از پارهاى از مريدان ايشان نيز ياد شده است؛ مثلاً در ضمن شرح حال بهاء الدين زكريا، از شيخ فخر الدين عراقى و كتاب «لمعات» او ياد شده است. | دوستان جمالى، در مسافرتهايى كه وى به مكه و شام و بين النهرين و ايران داشت، از وى درخواست كردند كه در باره اوليايى كه در اين سفرها ديده است، كتابى بنويسد، ولى او از انجام اين كار سر باز زد و در عوض، به نوشتن شرح حال تنى چند از مشايخ هند پرداخت. اين مشايخ عبارتند از: شيخ معين الدين چشتى، بهاء الدين زكريا ملتانى، قطب الدين بختيار كاكى، فريد الدين گنج شكر، صدرالدين عارف، نظام الدين اولياء، ركن الدين ابوالفتح ملتانى، نجيب الدين متوكل، حميد الدين ناگورى، جلال الدين تبريزى، نصير الدين محمود چراغ دهلوى، جلال الدين مخدوم جهانيان، شيخ سماء الدين كنبوه. در ضمن شرح حال اين مشايخ، از پارهاى از مريدان ايشان نيز ياد شده است؛ مثلاً در ضمن شرح حال بهاء الدين زكريا، از شيخ [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخر الدين عراقى]] و كتاب «لمعات» او ياد شده است. | ||
اولياءنامه جمالى به نثر است، ولى در ابتداى ذكر هر يك از مشايخ فوق، ابياتى هم در نعت وى سروده و سپس اوصافى را به تقليد از «تذكرة الاولياء»، براى شيخ مورد نظر ذكر نموده است. | اولياءنامه جمالى به نثر است، ولى در ابتداى ذكر هر يك از مشايخ فوق، ابياتى هم در نعت وى سروده و سپس اوصافى را به تقليد از «تذكرة الاولياء»، براى شيخ مورد نظر ذكر نموده است. |
ویرایش