۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تاریخ تشیع از آغاز تا پایان غیبت صغری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۰۸
، ۱۹ آوریل ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه ('
جز (جایگزینی متن - 'شیخ مفید' به 'شیخ مفید ') |
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
فصل دوم، درباره چگونگی پیدایش شیعه است. نویسنده در این فصل، در ضمن 6 درس، ابتدا شیعه را در لغت و قرآن بررسی کرده و سپس به بحث پیرامون موضوعاتی همچون آغاز تشیع، نامهای دیگر شیعه، نقش قریش در رخداد سقیفه، سکوت امیر مؤمنان (ع) و صحابیان شیعه پرداخته است. | فصل دوم، درباره چگونگی پیدایش شیعه است. نویسنده در این فصل، در ضمن 6 درس، ابتدا شیعه را در لغت و قرآن بررسی کرده و سپس به بحث پیرامون موضوعاتی همچون آغاز تشیع، نامهای دیگر شیعه، نقش قریش در رخداد سقیفه، سکوت امیر مؤمنان (ع) و صحابیان شیعه پرداخته است. | ||
شیعه در اصطلاح، بر یاران و پیروان على (ع) اطلاق مىشود. شیعه در منابع شیعى بیش از یک مفهوم ندارد و آن اعتقاد به جانشینى على (ع) و یازده فرزند اوست. نویسنده بر این باور است که ائمه(ع) منتسبان به فرقههاى باطل را خارج از جرگه شیعه مىدانستند؛ ولى دانشمندان و رجالنویسان اهل سنت، شیعه را به معنایى گستردهتر از این به کار برده و به تمام فرقههایى که از پیکره شیعه منشعب شدهاند و نیز به دوستداران خاندان رسالت اطلاق کردهاند. البته در قرن دوم و سوم بعد از شیعیان امامى، بیشترین تعداد شیعه را زیدیان تشکیل مىدادند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | شیعه در اصطلاح، بر یاران و پیروان على (ع) اطلاق مىشود. شیعه در منابع شیعى بیش از یک مفهوم ندارد و آن اعتقاد به جانشینى على (ع) و یازده فرزند اوست. نویسنده بر این باور است که ائمه (ع) منتسبان به فرقههاى باطل را خارج از جرگه شیعه مىدانستند؛ ولى دانشمندان و رجالنویسان اهل سنت، شیعه را به معنایى گستردهتر از این به کار برده و به تمام فرقههایى که از پیکره شیعه منشعب شدهاند و نیز به دوستداران خاندان رسالت اطلاق کردهاند. البته در قرن دوم و سوم بعد از شیعیان امامى، بیشترین تعداد شیعه را زیدیان تشکیل مىدادند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | ||
برخى از نویسندگان، پیدایش تشیع را در روز سقیفه و برخى دیگر در اواخر خلافت عثمان مىدانند. دسته سوم نیز معتقدند شیعه بعد از قتل عثمان و گروه چهارم مىگویند بعد از شهادت على (ع) به وجود آمده است. گروه پنجم نیز پیدایش تشیع را بعد از رخداد کربلا مىدانند. به باور نویسنده، افزون بر قاطبه عالمان شیعه، برخى از دانشمندان اهل سنت، چون محمد کردعلى، عقیده دارند که ریشه پیدایش شیعه در دوره پیامبر (ص) است و آن حضرت براى نخستین بار لفظ شیعه را بر دوستداران على (ع) اطلاق کرده است. عدهاى از اصحاب نیز در همان دوره به شیعه على (ع) معروف بودهاند. گذشته از اینها شیعه همان دوستى و پیروى از على (ع) است که پیامبر (ص) در موارد بسیارى اصحابش را به پیروى از آن حضرت فرمان داده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | برخى از نویسندگان، پیدایش تشیع را در روز سقیفه و برخى دیگر در اواخر خلافت عثمان مىدانند. دسته سوم نیز معتقدند شیعه بعد از قتل عثمان و گروه چهارم مىگویند بعد از شهادت على (ع) به وجود آمده است. گروه پنجم نیز پیدایش تشیع را بعد از رخداد کربلا مىدانند. به باور نویسنده، افزون بر قاطبه عالمان شیعه، برخى از دانشمندان اهل سنت، چون محمد کردعلى، عقیده دارند که ریشه پیدایش شیعه در دوره پیامبر (ص) است و آن حضرت براى نخستین بار لفظ شیعه را بر دوستداران على (ع) اطلاق کرده است. عدهاى از اصحاب نیز در همان دوره به شیعه على (ع) معروف بودهاند. گذشته از اینها شیعه همان دوستى و پیروى از على (ع) است که پیامبر (ص) در موارد بسیارى اصحابش را به پیروى از آن حضرت فرمان داده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
# حفظ خاندان پیامبر (ص)<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>. | # حفظ خاندان پیامبر (ص)<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>. | ||
وی معتقد است بعد از جریان سقیفه، شیعه بهعنوان گروهى ویژه با جهتگیرى سیاسى ویژهاى شکل گرفت و بهطور انفرادى و دستهجمعى از حقانیت علی(ع) دفاع کرد؛ آنان در خانه فاطمه(س) جمع شدند؛ در مسجد، ابو بکر را استیضاح کردند و طى 25 سال همواره على (ع) را خلیفه برحق به مردم معرفى مىکردند<ref>همان</ref>. | وی معتقد است بعد از جریان سقیفه، شیعه بهعنوان گروهى ویژه با جهتگیرى سیاسى ویژهاى شکل گرفت و بهطور انفرادى و دستهجمعى از حقانیت علی(ع) دفاع کرد؛ آنان در خانه فاطمه (س) جمع شدند؛ در مسجد، ابو بکر را استیضاح کردند و طى 25 سال همواره على (ع) را خلیفه برحق به مردم معرفى مىکردند<ref>همان</ref>. | ||
به باور نویسنده، نخستین شیعیان از صحابیان بزرگوار پیامبر (ص) بودند و محمد کردعلى در «خطط الشام» آورده است که عدهاى از اصحاب در زمان پیامبر (ص)، به شیعه على (ع) معروف بودند. سید علىخان شیرازى نیز در «الدرجات الرفيعة في طبقات الشيعة»، صحابیان شیعه را در دو بخش صحابیان شیعى از بنى هاشم و صحابیان شیعى از غیر بنى هاشم بررسى کرده است. همچنین مؤلف رجال البرقي نیز بخشى از کتابش را به یاران على (ع) از اصحاب پیامبر (ص) اختصاص داده است. [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در «الجمل» تمام صحابیانى را که در جنگهاى على (ع)، با حضرت همراهى کردند، شیعه مىدانند. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسى]] در رجال کشى بعد از شمارش صحابیان شیعى، مىگوید: تعداد زیادى به امامت على (ع) برگشتند. یاران امیرالمؤمنین (ع) نیز در مقابل معاویه، همراهى اصحاب پیامبر (ص) با على (ع) را یکى از ادله حقانیت آن حضرت مىدانستند<ref>ر.ک: همان، ص86</ref>. | به باور نویسنده، نخستین شیعیان از صحابیان بزرگوار پیامبر (ص) بودند و محمد کردعلى در «خطط الشام» آورده است که عدهاى از اصحاب در زمان پیامبر (ص)، به شیعه على (ع) معروف بودند. سید علىخان شیرازى نیز در «الدرجات الرفيعة في طبقات الشيعة»، صحابیان شیعه را در دو بخش صحابیان شیعى از بنى هاشم و صحابیان شیعى از غیر بنى هاشم بررسى کرده است. همچنین مؤلف رجال البرقي نیز بخشى از کتابش را به یاران على (ع) از اصحاب پیامبر (ص) اختصاص داده است. [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در «الجمل» تمام صحابیانى را که در جنگهاى على (ع)، با حضرت همراهى کردند، شیعه مىدانند. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسى]] در رجال کشى بعد از شمارش صحابیان شیعى، مىگوید: تعداد زیادى به امامت على (ع) برگشتند. یاران امیرالمؤمنین (ع) نیز در مقابل معاویه، همراهى اصحاب پیامبر (ص) با على (ع) را یکى از ادله حقانیت آن حضرت مىدانستند<ref>ر.ک: همان، ص86</ref>. | ||